Τροπάριον.
Υψουμένου ξύλου,
ραντισθέντος εν αίματι, του σαρκωθέντος Λόγου Θεού, υμνείτε αι των Ουρανών
Δυνάμεις, βροτών την ανάκλησιν εορτάζουσαι· λαοί προσκυνείτε Χριστού τον
Σταυρόν, δι΄ ου τω Κόσμω ανάστασις εις τους αιώνας.
Ερμηνεία.
Αφ΄ ου εις το
ανωτέρω Τροπάριον παρεκίνησεν ο ιερός Κοσμάς τους τρεις Παίδας δια να υμνούσι
την αγίαν Τριάδα· ακολούθως και εις τούτο το Τροπάριον παρακινεί και τους
Ανθρώπους να υμνούσι τον Κύριον· καθότι και εν τη ογδόη Ωδή και οι Άγγελοι και
οι Άνθρωποι παρακινούνται εις το να υμνούσι τον Κύριον: «Ευλογείτε γαρ, φησίν,
Άγγελοι Κυρίου τον Κύριον· και ευλογείτε Υιοί των Ανθρώπων τον Κύριον». Λέγει λοιπόν επί λέξεως: σήμερον όπου
υψώνεται το ξύλον του Σταυρού, το οποίον ερραντίσθη με το θεόρρυτον αίμα του
σαρκωθέντος Λόγου Θεού, εσείς μεν αι Δυνάμεις των Ουρανών: ήτοι οι εν τοις
Ουρανοίς κατοικούντες υπερκόσμιοι Άγγελοι, υμνείτε και δοξολογείτε τον Θεόν τον
ούτως ευδοκήσαντα, και δια της δοξολογίας ταύτης εορτάζει την ανακάλεσιν και
ανάπλασιν των Ανθρώπων, ως φιλάδελφοι και φιλάνθρωποι.
Δια τούτο γαρ ο Κύριος εκάλεσεν αυτούς, δια να ευφρανθούν εις την εύρεσιν της απολλυμένης δραχμής: ήτοι της απολλυμένης φύσεως των Ανθρώπων: «ευρούσα γαρ, φησίν, η γυνή την δραχμήν συγκαλεί τας φίλας και γείτονας λέγουσα: συγχάρητέ μοι, ότι εύρον την δραχμήν ην απώλεσα» (Λουκ. ιε:9). Φίλαι δε και γείτονες είναι αι Αγγελικαί Δυνάμεις κατά τον Θεολόγον Γρηγόριον, λέγοντα: «Και την δραχμήν εζήτησε την Βασιλικήν, και συγκαλεί τας φίλας αυτώ Δυνάμεις επί τη της δραχμής ευρέσει, και κοινωνούς ποιείται της ευφροσύνης, ας και της οικονομίας μύστιδας πεποίητο» (Λόγ. εις τα Γενέθλια) και αλλαχού: «Πείθομαι γαρ αυτάς συνεορτάζειν και συμπανηγυρίζειν ημίν»· και παρακάτω λέγει ο αυτός ευαγγελιστής: «Ούτω λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώπιον των Αγγέλων του Θεού, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Αυτόθ. 10). Ου μόνον δε λέγει, εσείς οι Άγγελοι υμνείτε, αλλά και εσείς οι Χριστώνυμοι λαοί προσκυνείτε τον Σταυρόν του Χριστού, δια μέσου του οποίου έγινεν εις τον Κόσμον: ήτοι εις εσάς τους Ανθρώπους, ανάστασις και ανάπλασις εις τους αιώνας: ήτοι αιώνιος· όσοι γαρ έχουν να αναστηθούν, πάντοτε εις τους ατελευτήτους αιώνας μέλλουν να είναι αναστημένοι. Δύναται δε το, εις τους αιώνας να συναφθή και με το ανωτέρω υμνείτε, και με το, προσκυνείτε: ήτοι υμνείτε εις τους αιώνας, προσκυνείτε εις τους αιώνας, κατά σχήμα υπερβατόν και παρένθεσιν· ίνα δια του, εις τους αιώνας, δηλωθή, ότι είναι Ωδή ογδόη, ης εν τω τέλει τίθεται το, εις τους αιώνας· άτοπον γαρ είναι τη αληθεία, οι μεν Άγγελοι να υμνούσι δια την των Ανθρώπων ανάπλασιν· οι δε Άνθρωποι οι την ανάπλασιν λαβόντες, να μη προσφέρουν ύμνον εις τον Θεόν. Τούτο γαρ είναι όμοιον, ως εάν ήθελεν ιατρευθή τινάς από θανατηφόρον ασθένειαν· και οι μεν φίλοι του ιατρευθέντος να χαίρουν και να ευχαριστούν εις τον εκείνον θεραπεύσαντα ιατρόν· ο δε ιατρευθείς να μην αισθάνεται την ιατρείαν και σωτηρίαν, όπου έλαβε, και ούτε να χαίρη, ούτε να αποδίδη την ευχαριστίαν εις τον ιατρόν. Φανερόν δε είναι εις εσέ, αγαπητέ, το ωφέλιμον νόημα, όπου ημπορείς να κερδήσης από το Τροπάριον τούτο· διότι και συ πρέπει να υμνής και να δοξολογής ακαταπαύστως τον Δεσπότην Χριστόν. Αυτός γαρ δια μέσου του παναγίου αίματός Του, το οποίον έχυσεν επάνω εις το σήμερον υψούμενον ξύλον του Σταυρού, από τας παναγίας Του χείρας και πόδας, και από την ακήρατόν του πλευράν, έως και εις αυτήν την υστέραν σταλαγματίαν, Αυτός, λέγω δια μέσου του παναγίου αυτού αίματος, ανέπλασεν όλον το γένος των Ανθρώπων, και μαζί με όλους ανέπλασε και εσέ. Και καθώς ο καλούμενος οπός: ήτοι το ολίγον γάλα της συκής, βαλλόμενον μέσα εις το πολύ γάλα των προβάτων πήζει αυτό και στερεοί και τυρί απεργάζεται· όθεν πολλοί αντί πητύας μεταχειρίζονται τούτο· ούτω και αι ρανίδες του ζωηρού αίματος του Κυρίου αι εκχυθείσαι εν τω Σταυρώ, ανέπλασαν όλον τον Κόσμον και εστερέωσαν αυτόν εις την θεογνωσίαν και αρετήν, ως λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος: «Ουδέν δε, οίον το θαύμα της εμής σωτηρίας· ρανίδες αίματος ολίγαι κόσμον όλον αναπλάττουσαι, και γίνονται, καθάπερ οπός γάλακτι, πάσιν Ανθρώποις, εις εν ημάς συνδέουσαι και συνάγουσαι» (Λόγ. εις το Πάσχα). Όθεν όσες φορές βλέπεις τον γλυκύτατον Ιησούν Χριστόν εν τω Σταυρώ αιματοκυλισμένον, και τετρωμένας έχοντα χείρας πόδας και πλευράν, λέγε με θερμήν αγάπην προς Αυτόν εκείνα τα ερωτικά λόγια, όπου έλεγε προς Αυτόν μία ευλαβής ψυχή: «Ου θέλω άτρωτος είναι, ορών Σε τετρωμένον» (Παρά τη Ασφαλεί οδηγία). Προσκύνει δε και συ ευλαβώς μαζί με όλους τους λαούς, τον Σταυρόν του Κυρίου τον πανσεβάσμιον, δια μέσου του οποίου έγινεν η ανάστασις όλου του Κόσμου, και ακολούθως έγινε και η δική σου ανάστασις· ανάστασις όμως ένδοξος· ανάστασις λαμπρά και ανάστασις, όπου έχει να σε κάμη κατά χάριν Θεόν· εάν μέχρι τέλους επιμείνης εν τη ευσεβεία και αρετή. Όθεν όσες φορές προσκυνείς τον Σταυρόν του Χριστού, μη παύης από το να λέγης και συ προς αυτόν εκείνα τα λόγια, όπου είπεν ο άγιος μάρτυς Θεόδωρος ο εν Πέργη, ο κατά την δεκάτην εννάτην του Απριλίου εορταζόμενος, όταν είδε τον Σταυρόν εμπηγμένον εις την γην, επάνω εις τον οποίον έμελλε να σταυρωθή: «Χαίροις Σταυρέ, καύχημα των Χριστιανών· χαίροις λυτρωτά αμαρτωλών, στερέωμα δικαίων, κλίμαξ ουράνιε, Προφητών κήρυγμα, φωστήρ εσκοτισμένων, κήρυξ αληθινέ των του Χριστού παθών, των Πιστών η ανάστασις, των νεκρών η άφθορος πηγή· δια σου οι προσερχόμενοι ζωήν αιώνιον κληρονομούσι· πρόσδεξαί με εν ιλαρότητι· όπως τον εν σοι κρεμασθέντα σαρκί Θεόν άφθαρτον, δοξάσω εις τους αιώνας. Αμήν» (εν τω βίω αυτού).
Δια τούτο γαρ ο Κύριος εκάλεσεν αυτούς, δια να ευφρανθούν εις την εύρεσιν της απολλυμένης δραχμής: ήτοι της απολλυμένης φύσεως των Ανθρώπων: «ευρούσα γαρ, φησίν, η γυνή την δραχμήν συγκαλεί τας φίλας και γείτονας λέγουσα: συγχάρητέ μοι, ότι εύρον την δραχμήν ην απώλεσα» (Λουκ. ιε:9). Φίλαι δε και γείτονες είναι αι Αγγελικαί Δυνάμεις κατά τον Θεολόγον Γρηγόριον, λέγοντα: «Και την δραχμήν εζήτησε την Βασιλικήν, και συγκαλεί τας φίλας αυτώ Δυνάμεις επί τη της δραχμής ευρέσει, και κοινωνούς ποιείται της ευφροσύνης, ας και της οικονομίας μύστιδας πεποίητο» (Λόγ. εις τα Γενέθλια) και αλλαχού: «Πείθομαι γαρ αυτάς συνεορτάζειν και συμπανηγυρίζειν ημίν»· και παρακάτω λέγει ο αυτός ευαγγελιστής: «Ούτω λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώπιον των Αγγέλων του Θεού, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Αυτόθ. 10). Ου μόνον δε λέγει, εσείς οι Άγγελοι υμνείτε, αλλά και εσείς οι Χριστώνυμοι λαοί προσκυνείτε τον Σταυρόν του Χριστού, δια μέσου του οποίου έγινεν εις τον Κόσμον: ήτοι εις εσάς τους Ανθρώπους, ανάστασις και ανάπλασις εις τους αιώνας: ήτοι αιώνιος· όσοι γαρ έχουν να αναστηθούν, πάντοτε εις τους ατελευτήτους αιώνας μέλλουν να είναι αναστημένοι. Δύναται δε το, εις τους αιώνας να συναφθή και με το ανωτέρω υμνείτε, και με το, προσκυνείτε: ήτοι υμνείτε εις τους αιώνας, προσκυνείτε εις τους αιώνας, κατά σχήμα υπερβατόν και παρένθεσιν· ίνα δια του, εις τους αιώνας, δηλωθή, ότι είναι Ωδή ογδόη, ης εν τω τέλει τίθεται το, εις τους αιώνας· άτοπον γαρ είναι τη αληθεία, οι μεν Άγγελοι να υμνούσι δια την των Ανθρώπων ανάπλασιν· οι δε Άνθρωποι οι την ανάπλασιν λαβόντες, να μη προσφέρουν ύμνον εις τον Θεόν. Τούτο γαρ είναι όμοιον, ως εάν ήθελεν ιατρευθή τινάς από θανατηφόρον ασθένειαν· και οι μεν φίλοι του ιατρευθέντος να χαίρουν και να ευχαριστούν εις τον εκείνον θεραπεύσαντα ιατρόν· ο δε ιατρευθείς να μην αισθάνεται την ιατρείαν και σωτηρίαν, όπου έλαβε, και ούτε να χαίρη, ούτε να αποδίδη την ευχαριστίαν εις τον ιατρόν. Φανερόν δε είναι εις εσέ, αγαπητέ, το ωφέλιμον νόημα, όπου ημπορείς να κερδήσης από το Τροπάριον τούτο· διότι και συ πρέπει να υμνής και να δοξολογής ακαταπαύστως τον Δεσπότην Χριστόν. Αυτός γαρ δια μέσου του παναγίου αίματός Του, το οποίον έχυσεν επάνω εις το σήμερον υψούμενον ξύλον του Σταυρού, από τας παναγίας Του χείρας και πόδας, και από την ακήρατόν του πλευράν, έως και εις αυτήν την υστέραν σταλαγματίαν, Αυτός, λέγω δια μέσου του παναγίου αυτού αίματος, ανέπλασεν όλον το γένος των Ανθρώπων, και μαζί με όλους ανέπλασε και εσέ. Και καθώς ο καλούμενος οπός: ήτοι το ολίγον γάλα της συκής, βαλλόμενον μέσα εις το πολύ γάλα των προβάτων πήζει αυτό και στερεοί και τυρί απεργάζεται· όθεν πολλοί αντί πητύας μεταχειρίζονται τούτο· ούτω και αι ρανίδες του ζωηρού αίματος του Κυρίου αι εκχυθείσαι εν τω Σταυρώ, ανέπλασαν όλον τον Κόσμον και εστερέωσαν αυτόν εις την θεογνωσίαν και αρετήν, ως λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος: «Ουδέν δε, οίον το θαύμα της εμής σωτηρίας· ρανίδες αίματος ολίγαι κόσμον όλον αναπλάττουσαι, και γίνονται, καθάπερ οπός γάλακτι, πάσιν Ανθρώποις, εις εν ημάς συνδέουσαι και συνάγουσαι» (Λόγ. εις το Πάσχα). Όθεν όσες φορές βλέπεις τον γλυκύτατον Ιησούν Χριστόν εν τω Σταυρώ αιματοκυλισμένον, και τετρωμένας έχοντα χείρας πόδας και πλευράν, λέγε με θερμήν αγάπην προς Αυτόν εκείνα τα ερωτικά λόγια, όπου έλεγε προς Αυτόν μία ευλαβής ψυχή: «Ου θέλω άτρωτος είναι, ορών Σε τετρωμένον» (Παρά τη Ασφαλεί οδηγία). Προσκύνει δε και συ ευλαβώς μαζί με όλους τους λαούς, τον Σταυρόν του Κυρίου τον πανσεβάσμιον, δια μέσου του οποίου έγινεν η ανάστασις όλου του Κόσμου, και ακολούθως έγινε και η δική σου ανάστασις· ανάστασις όμως ένδοξος· ανάστασις λαμπρά και ανάστασις, όπου έχει να σε κάμη κατά χάριν Θεόν· εάν μέχρι τέλους επιμείνης εν τη ευσεβεία και αρετή. Όθεν όσες φορές προσκυνείς τον Σταυρόν του Χριστού, μη παύης από το να λέγης και συ προς αυτόν εκείνα τα λόγια, όπου είπεν ο άγιος μάρτυς Θεόδωρος ο εν Πέργη, ο κατά την δεκάτην εννάτην του Απριλίου εορταζόμενος, όταν είδε τον Σταυρόν εμπηγμένον εις την γην, επάνω εις τον οποίον έμελλε να σταυρωθή: «Χαίροις Σταυρέ, καύχημα των Χριστιανών· χαίροις λυτρωτά αμαρτωλών, στερέωμα δικαίων, κλίμαξ ουράνιε, Προφητών κήρυγμα, φωστήρ εσκοτισμένων, κήρυξ αληθινέ των του Χριστού παθών, των Πιστών η ανάστασις, των νεκρών η άφθορος πηγή· δια σου οι προσερχόμενοι ζωήν αιώνιον κληρονομούσι· πρόσδεξαί με εν ιλαρότητι· όπως τον εν σοι κρεμασθέντα σαρκί Θεόν άφθαρτον, δοξάσω εις τους αιώνας. Αμήν» (εν τω βίω αυτού).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου