ΠΗΓΗ: http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/
ΤΙΣ πρῶτες μεταμεσονύκτιες ὧρες τοῦ Σαββάτου, 31.5/13.6.2015, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ
πλήρης ἡμερῶν, 92 ἐτῶν, στὸ Πανεπιστημιακὸ Νοσοκομεῖο τῆς πόλεως, ἡ Γερόντισσα
Παρασκευὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Λαρίσης, μία ἐξέχουσα μορφὴ στὴν
τοπικὴ κοινωνία καὶ εὐρύτερα γιὰ τὴν πίστι καὶ ἀρετή της.
Μία
ἐμπλοκὴ στὴν βεβαρυμένη ὑγεία της ἐξ αἰτίας γαστρεντερίτιδας, ἀνάγκασε τὶς Ἀδελφὲς
Μοναχὲς τοῦ Μετοχίου τῆς Μονῆς στὴν πόλι τῆς Λαρίσης, ἤτοι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων, ὅπου ἡ Γερόντισσα διέμενε, νὰ τὴν διακομίσουν στὸ νοσοκομεῖο δώδεκα ἡμέρες
νωρίτερα.
Τὸ ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς, λίγες ὧρες πρὸ τῆς μακαρίας ἐκδημίας της, κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀπὸ τὸν μεταβάντα πρὸς τοῦτο Αἰδεσιμ. π. Βασίλειο Ἀθάνατο. Ἐνῶ ἦταν σὲ καταστολή, εἶχε ἀνοίξει τοὺς ὀφθαλμούς της καὶ ἔλαβε μὲ λαχτάρα ἐντὸς τῆς ἁγιασμένης ὑπάρξεώς της τὸν Κύριο καὶ Θεό μας, τὸν Ὁποῖον ὑπηρέτησε ἐκ νεότητος μετὰ ζήλου καὶ ἀκριβείας καθ’ ὅλη τὴν μακρὰ βιοτή της.
Δίδουσα εὐχὲς καὶ εὐχαριστοῦσα, παρέδωσε τὶς πρῶτες πρωϊνὲς ὧρες τοῦ Σαββάτου τὴν ψυχή της στὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη της, ἐντελῶς ἀνώδυνα, γιὰ νὰ ἀναπαυθῆ ἐκ τῶν κόπων της.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δωδεκαημέρου παραμονῆς της στὸ νοσοκομεῖο, ὅπως καὶ μετὰ τὴν Κοίμησί της, δὲν ἀνέδιδε κάποια δυσοσμία, ἀντίθετα ἐξέπεμπε εὐωδία, αἰσθητὴ στοὺς πιστοὺς ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν Ἐξόδιο Ἀκολουθία της τὸ μεσημέρι τῆς Κυριακῆς, ἐνῶ τὸ σεπτὸ Σκήνωμά της παρέμενε σὲ πλήρη εὐλυγισία.
Εἶχε μεταφερθῆ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου στὸν Μετοχιακὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀπὸ ὅπου διῆλθαν ἀναρίθμητοι ἄνθρωποι γιὰ νὰ ἀποδώσουν τὴν εὐλαβική τους προσκύνησι τιμῆς στὸ Λείψανο μιᾶς ἐκλεκτῆς ψυχῆς, μὲ Χάρι Θεοῦ.
Μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, 1/14.6.2015, ἐψάλη ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία της ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Ἱεράρχη Σεβασμ. Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ἀθανάσιο καὶ Κληρικούς, παρουσίᾳ μεγάλου πλήθους κόσμου. Ὁ Σεβασμιώτατος ὡμίλησε ἐν ὀλίγοις περὶ τῆς μεταστάσης, ἐνῶ ὡραῖο καὶ συγκινητικὸ λόγο περὶ αὐτῆς ἀπηύθυνε ἡ δασκάλα καὶ κατηχήτρια Δέσποινα Στραβοκώστα ἀπὸ τὴν Ἐλασσόνα.
Κατόπιν τοῦ πολυ-ώρου τελευταίου ἀσπασμοῦ ἀπὸ τὸ ἀναρίθμητο πλῆθος τῶν πιστῶν, ἡ Σορὸς τῆς ἀοιδίμου Γεροντίσσης ἐτάφη στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, πλησίον τῆς πόλεως τῆς Λαρίσης στὴν θέσι Λατίνια.
***
Ἡ μακαριστὴ Γερόντισσα Παρασκευή, κατὰ κόσμον Σωτηρία Βαζιτάρη/Θεοδωροπούλου,
γεννήθηκε στὴν Λάρισα στὶς 6.8.1923, τῆς Μεταμορφώσεως, τὸ προηγούμενο ἔτος τῆς
ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου. Ἦταν ἀπόφοιτος Γυμνασίου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ
γνώριζε τὴν γαλλικὴ γλῶσσα.
Σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν, τὸ 1941, σχετίσθηκε μὲ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου στὴν Λάρισα, καθοδηγουμένη ὑπὸ τοῦ Γέροντος Ἀρχιμ. π. Ἀρσενίου Θεοδωροπούλου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον μετὰ μικρὸ διάστημα ἐκάρη Μεγαλόσχημος Μοναχὴ μὲ τὸ ὄνομα Παρασκευή.
Διέμενε στὸν Μετοχιακὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μὲ θυσιαστικότητα, συνδυάζουσα Μοναχικὴ ἀκρίβεια καὶ ἄσκησι, διακονία λειτουργικὴ (εἶχαν καθημερινὰ Θεία Λειτουργία καὶ αὐτὴ ἔψαλε), καὶ ὑποδειγματικὴ ὑπηρεσία τοῦ πλησίον.
Ἐπέδειξε ἀκλόνητη καρτερία, ὑπακοὴ καὶ ὑπομονή. Ὁ Γέροντας Ἀρσένιος τῆς ἔβαζε γιὰ μικρὰ παραπτώματα μεγάλους «κανόνες» ἕως καὶ χιλίων (1000) μετανοιῶν (!), καὶ αὐτὴ ἡ μακαρία τοὺς ἐπιτελοῦσε μετὰ χαρᾶς, χωρὶς νὰ χάνη καθόλου τὴν πίστι καὶ εὐλάβειά της στὸν κατὰ Θεὸν Ὁδηγὸ καὶ Πνευματικό της πατέρα.
Τὸ 1965, μετὰ τὴν ἐκδημία τῆς Καθηγουμένης τῆς Μονῆς Ἐλισάβετ, μιᾶς ἀγωνιστρίας καὶ ἀσκητρίας Μοναχῆς, ἡ Μοναχὴ Παρασκευὴ ὡρίσθηκε νέα Καθηγουμένη, 42 ἐτῶν τότε, τῶν γηραιοτέρων Ἀδελφῶν παραιτηθεισῶν ὑπὲρ αὐτῆς. Καὶ ἔμελλε γιὰ 50 ἀκριβῶς ἔτη, ἐπὶ μισὸν αἰῶνα, νὰ διαπρέψη στὴν ἀνακαίνισι τῆς Μονῆς καὶ τοῦ Ναοῦ, στοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν Ἀκαινοτόμητη Πίστι καὶ τὴν Ἀρετή, ὡς καὶ στὴν ποικιλότροπη συμπαράστασι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἦταν ἄνθρωπος ἐγνωσμένης Ταπεινώσεως, εἶχε μεγάλη καὶ ἀπροσμέτρητη Ἀγάπη, Ἀγαθότητα, Συμπόνια, Προσευχή. Ἀγωνιζόταν νυχθημερὸν στὸ ἄθλημα τῆς Νοερᾶς Προσευχῆς, ἐν κρυπτῷ, καὶ εἶχε πάντοτε πηγαία χαρά, ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ ἕνωσί της μὲ τὸν ἠγαπημένο Νυμφίο Χριστό. Γι’ αὐτὸ καὶ μετέδιδε πλοῦτο θεοσόφων συμβουλῶν, ἀλλὰ καὶ ἀνέβλυζε ἀπὸ τὴν ὅλη ὕπαρξί της θεία παρηγορία στοὺς πονεμένους, οἱ δὲ προσευχές της εἶχαν ὁμολογουμένως θαυμαστὰ ἀποτελέσματα.
Ἡ Ἐλεημοσύνη της, ὑλικὴ καὶ πνευματική, τὴν εἶχε καταστήσει Μητέρα εὐλογίας καὶ ἀγάπης, ὥστε πλῆθος προσκυνητῶν νὰ βρίσκουν σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀνακούφισι στὴν Μονὴ καὶ στὸ Μετόχι στὴν Λάρισα.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀξιοσημείωτο, ὅτι ἡ δική της συμβουλὴ καὶ προτροπή, κατόπιν πολλῆς καὶ θερμῆς προσευχῆς, βάρυνε ἰδιαίτερα προκειμένου τὸ 2008 ὁ Σεβασμ. Λαρίσης κ. Ἀθανάσιος μετὰ τοῦ τοπικοῦ Κλήρου καὶ Λαοῦ νὰ ἐνταχθῆ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μας, πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ ἀγαθοῦ τῆς Ἑνότητος καὶ Ἀγάπης ἐν Ἀληθείᾳ.
Ἐθεωρεῖτο ἰδιαίτερη εὐλογία ἡ γνωριμία καὶ συναναστροφὴ μαζί της, ἔστω καὶ ἐπ’ ὀλίγον, ἀκόμη καὶ στὰ γηρατειά της, ἐφ’ ὅσον ἡ γλυκειὰ καὶ φωτεινὴ μορφή της ἦταν μία ἀποκάλυψις, μία παρηγορία, μία ἔμπνευσις καὶ μία ἐνίσχυσις, ἀλλὰ καὶ ἕνας ἔλεγχος.
Οἱ εὐχὲς ὅλων ὁ Κύριός μας νὰ τῆς χαρίζη ἀνάπαυσι εἶναι διάπυρες, ὥστε ἀπὸ τοὺς Οὐρανοὺς νὰ συνεχίση νὰ βοηθῆ Μητρικῶς, ἐν Ἀγάπῃ, τὴν ἀπορφανισθεῖσα Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς της, τοὺς πιστούς, τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία ἀλλὰ καὶ γενικὰ τὴν Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὅπως καὶ εὐρύτερα τὸν κόσμο ἅπαντα.
Εἴθε νὰ ἔχουμε τὴν ἁγία εὐχὴ καὶ προσευχή της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου