Με αφορμή άρθρο μου με τίτλο «Εμείς
και τα Σκόπια» που δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα δέχθηκα κάποια
τηλεφωνικά ερωτήματα με τα οποία μου ζητήθηκαν διευκρινίσεις και περισσότερες
πληροφορίες για τον τρόπο «μακεδονοποίησης» του πληθυσμού στην FYROM. Επανέρχομαι
στο θέμα αλλά για να μην επαναλαμβάνομαι αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα από το
τελευταίο βιβλίο μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον», εκδ. ΙΑΝΟΣ 2014,
που(σελ.142-144) αναφέρεται στον τρόπο «μακεδονοποίησης» αλλά και στην αιτία
για την οποία τα Σκόπια κλέβουν την Ελληνική ιστορία. Το κείμενο γράφτηκε με
αφορμή επίσκεψή μου στο Μοναστήρι τον Νοέμβριο του 2013:
« Ο Παππούς μου ήταν Βλάχος και είχε Ελληνικό επίθετο. Το 1912 το Μοναστήρι το πήραν οι Σέρβοι κι΄ έτσι αναγκασθήκανε να κάνουνε το επίθετο να λήγει σε «ιβιτς». Το 1941 που ήρθαν οι Βούλγαροι το κάνανε να λήγει σε «εφ» και το 1944 που έκανε ο Τίτο κράτος με το όνομα «Μακεδονία» το κάνανε υποχρεωτικά να λήγει σε «εφσκυ»… Έτσι η οικογένειά μου άλλαξε επώνυμο τρεις φορές σε έναν αιώνα…..»
Αυτή ήταν η, με πικρό χιούμορ, απάντηση Ελληνικής καταγωγής, τρίτης γενιάς δικηγόρου από το Μοναστήρι όταν τον ρώτησα για την ρίζα του επωνύμου του πριν μερικές μέρες που βρέθηκα στο Μοναστήρι συνοδεύοντας, ως δικηγόρος, πετυχημένο Έλληνα επιχειρηματία που ξένη πολυεθνική του ανέθεσε την αντιπροσωπεία προϊόντων της και για την FYROM..
Το Μοναστήρι με 110.000 περίπου κατοίκους έχει περίπου 5% Αλβανούς αλλά και βλαχόφωνους που διαπρέπουν στα επιστημονικά επαγγέλματα (το 15% των δικηγόρων της πόλης είναι βλαχόφωνοι) και διατηρούνται αναπαλαιωμένα αρκετά κτίρια που ανήκαν σε Έλληνες πριν το 1912. ΄Εχει και τρία φροντιστήρια Ελληνικής γλώσσας γιατί υπάρχει ενδιαφέρον για την εκμάθησή της από νέους και με την ελπίδα πρόσληψής τους σε επιχειρήσεις Ελλήνων που δραστηριοποιούνται εκεί.
Έχω ξαναπάει στο Μοναστήρι, όπως και σε άλλες πόλεις της FYROM, ενώ είχα την τύχη, και ως πρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης την περίοδο 2005-2008, να γνωρίσω ανθρώπους από τον επιστημονικό χώρο, να αποκτήσω επαφή με πληθυσμούς Ελληνικής καταγωγής, να μιλήσω σε συνέδρια όπου συνάντησα πολιτικούς τους αλλά και γνώρισα τον Κ.Γκλιγκόρωφ (στη γιορτή για τα 50 χρόνια της ίδρυσης του δικηγορικού τους συλλόγου τον Μάϊο του 2005, σε αίθουσα του κοινοβουλίου τους, ήμουν ο μόνος από 23 ξένες αντιπροσωπείες που στον χαιρετισμό μου τους ανέφερα ως FYROΜ και φυσικά δεν τους άρεσε).
Σήμερα υπάρχει εμφανής οικονομική κρίση και τεράστια ανεργία, με τον μέσο μισθό στα 300 ΕΥΡΩ περίπου, αλλά με επάρκεια προϊόντων και επενδυτικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν και μετριοπαθείς άνθρωποι με γνώση ιστορίας που γελούν με την τοποθέτηση αγαλμάτων του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου στις πλατείες. Αλλά αυτοί αποτελούν μειοψηφία κι΄ όπως μου ανέλυε φίλος η ηγεσία των Σκοπίων δεν τοποθετεί αγάλματα για να τα αποσύρει στο πλαίσιο κάποιας συμφωνίας. Τοποθετεί αυτά τα αγάλματα:
α) γιατί θέλει οι σημερινοί νέοι να μεγαλώσουν μ΄ αυτά θεωρώντας τα κομμάτι της ιστορίας τους,
β) για να κόψει τον ομφάλιο λώρο με Βουλγαρία (όπως οραματιζόταν από το 1903 ο «εθναπόστολος» των Σκοπίων Χ. Μισίρκωφ) και
γ) για να δημιουργήσει αίσθημα περηφάνιας στους πολίτες της FYROM έστω και με κλεμμένους ήρωες και ιστορία.
Υπενθυμίζω ότι η Βουλγαρία αναπτύσσοντας επιτυχώς πολιτική «εκβουλγαρισμού» έχει χορηγήσει Βουλγαρική υπηκοότητα σε 80.000 Σλάβους περίπου (η αλήθεια είναι ότι αρκετοί την ζητούν για να αποκτήσουν ταυτότητα χώρας-μέλους της Ε.Ε με τα όποια οφέλη συνεπάγεται αυτό), με στόχο να δημιουργήσει Βουλγαρική συνείδηση σε τμήμα του πληθυσμού, ενώ σε ό,τι αφορά τον Αλβανικό πληθυσμό με όσους Σλάβους συζήτησα, όλοι τους, μετριοπαθείς και εθνικιστές, συμφωνούν στην αντιπάθεια προς τους Αλβανούς και το φόβο μελλοντικών προβλημάτων.
Το ερώτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα. Η απάντηση είναι: λίγα πράγματα. Σχεδόν τίποτα (εκτός από κάποια σωματεία που στηρίζουν φροντιστήρια Ελληνικής γλώσσας). Ακόμη και για τους βλαχόφωνους η Ρουμανία κάνει δεκαπλάσια από την Ελλάδα. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι το 2005 η Ρουμανία έδινε πάνω από 60 υποτροφίες ετησίως για σπουδές στο Βουκουρέστι σε παιδιά βλαχοφώνων και η Ελλάδα μόνο 3. Δεν έχει νόημα να εξειδικεύσω αυτό το τίποτα, ούτε αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν γίνονται (σε ανύποπτο χρόνο έχουν αναφερθεί αρμοδίως αλλά χωρίς αποτέλεσμα).
Οι νέοι της FYROM παρά την πλύση εγκεφάλου περί «ενδόξου μακεδονικού παρελθόντος» μάλλον θα αποδέχονταν μια ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού για να προχωρήσει η ένταξη σε Ε.Ε με τα οφέλη που συνεπάγεται αυτή. Η «μακεδονοποίηση» με τα αγάλματα που προανέφερα θέλει να ανακόψει και αυτή την τάση αλλά και να σκεπάσει τις Βουλγαρικές ρίζες.
Στα Σκόπια δεν αλλάζουν μόνο τα επώνυμα των πολιτών δυο και τρεις φορές σε έναν αιώνα αλλά συνεχίζεται και εντείνεται η προσπάθεια κατασκευής έθνους με ιστορία και ήρωες κλεμμένους από Ελλάδα και Βουλγαρία κι΄ έτσι έχουμε πράξεις που συνιστούν έγκλημα κατ΄ εξακολούθηση κατά της ιστορίας της ανθρωπότητας και έτσι έπρεπε να τίθεται αλλά και να αντιμετωπίζεται σε διεθνές επίπεδο..
Ο Δημήτρης Γαρούφας είναι δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
« Ο Παππούς μου ήταν Βλάχος και είχε Ελληνικό επίθετο. Το 1912 το Μοναστήρι το πήραν οι Σέρβοι κι΄ έτσι αναγκασθήκανε να κάνουνε το επίθετο να λήγει σε «ιβιτς». Το 1941 που ήρθαν οι Βούλγαροι το κάνανε να λήγει σε «εφ» και το 1944 που έκανε ο Τίτο κράτος με το όνομα «Μακεδονία» το κάνανε υποχρεωτικά να λήγει σε «εφσκυ»… Έτσι η οικογένειά μου άλλαξε επώνυμο τρεις φορές σε έναν αιώνα…..»
Αυτή ήταν η, με πικρό χιούμορ, απάντηση Ελληνικής καταγωγής, τρίτης γενιάς δικηγόρου από το Μοναστήρι όταν τον ρώτησα για την ρίζα του επωνύμου του πριν μερικές μέρες που βρέθηκα στο Μοναστήρι συνοδεύοντας, ως δικηγόρος, πετυχημένο Έλληνα επιχειρηματία που ξένη πολυεθνική του ανέθεσε την αντιπροσωπεία προϊόντων της και για την FYROM..
Το Μοναστήρι με 110.000 περίπου κατοίκους έχει περίπου 5% Αλβανούς αλλά και βλαχόφωνους που διαπρέπουν στα επιστημονικά επαγγέλματα (το 15% των δικηγόρων της πόλης είναι βλαχόφωνοι) και διατηρούνται αναπαλαιωμένα αρκετά κτίρια που ανήκαν σε Έλληνες πριν το 1912. ΄Εχει και τρία φροντιστήρια Ελληνικής γλώσσας γιατί υπάρχει ενδιαφέρον για την εκμάθησή της από νέους και με την ελπίδα πρόσληψής τους σε επιχειρήσεις Ελλήνων που δραστηριοποιούνται εκεί.
Έχω ξαναπάει στο Μοναστήρι, όπως και σε άλλες πόλεις της FYROM, ενώ είχα την τύχη, και ως πρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης την περίοδο 2005-2008, να γνωρίσω ανθρώπους από τον επιστημονικό χώρο, να αποκτήσω επαφή με πληθυσμούς Ελληνικής καταγωγής, να μιλήσω σε συνέδρια όπου συνάντησα πολιτικούς τους αλλά και γνώρισα τον Κ.Γκλιγκόρωφ (στη γιορτή για τα 50 χρόνια της ίδρυσης του δικηγορικού τους συλλόγου τον Μάϊο του 2005, σε αίθουσα του κοινοβουλίου τους, ήμουν ο μόνος από 23 ξένες αντιπροσωπείες που στον χαιρετισμό μου τους ανέφερα ως FYROΜ και φυσικά δεν τους άρεσε).
Σήμερα υπάρχει εμφανής οικονομική κρίση και τεράστια ανεργία, με τον μέσο μισθό στα 300 ΕΥΡΩ περίπου, αλλά με επάρκεια προϊόντων και επενδυτικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν και μετριοπαθείς άνθρωποι με γνώση ιστορίας που γελούν με την τοποθέτηση αγαλμάτων του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου στις πλατείες. Αλλά αυτοί αποτελούν μειοψηφία κι΄ όπως μου ανέλυε φίλος η ηγεσία των Σκοπίων δεν τοποθετεί αγάλματα για να τα αποσύρει στο πλαίσιο κάποιας συμφωνίας. Τοποθετεί αυτά τα αγάλματα:
α) γιατί θέλει οι σημερινοί νέοι να μεγαλώσουν μ΄ αυτά θεωρώντας τα κομμάτι της ιστορίας τους,
β) για να κόψει τον ομφάλιο λώρο με Βουλγαρία (όπως οραματιζόταν από το 1903 ο «εθναπόστολος» των Σκοπίων Χ. Μισίρκωφ) και
γ) για να δημιουργήσει αίσθημα περηφάνιας στους πολίτες της FYROM έστω και με κλεμμένους ήρωες και ιστορία.
Υπενθυμίζω ότι η Βουλγαρία αναπτύσσοντας επιτυχώς πολιτική «εκβουλγαρισμού» έχει χορηγήσει Βουλγαρική υπηκοότητα σε 80.000 Σλάβους περίπου (η αλήθεια είναι ότι αρκετοί την ζητούν για να αποκτήσουν ταυτότητα χώρας-μέλους της Ε.Ε με τα όποια οφέλη συνεπάγεται αυτό), με στόχο να δημιουργήσει Βουλγαρική συνείδηση σε τμήμα του πληθυσμού, ενώ σε ό,τι αφορά τον Αλβανικό πληθυσμό με όσους Σλάβους συζήτησα, όλοι τους, μετριοπαθείς και εθνικιστές, συμφωνούν στην αντιπάθεια προς τους Αλβανούς και το φόβο μελλοντικών προβλημάτων.
Το ερώτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα. Η απάντηση είναι: λίγα πράγματα. Σχεδόν τίποτα (εκτός από κάποια σωματεία που στηρίζουν φροντιστήρια Ελληνικής γλώσσας). Ακόμη και για τους βλαχόφωνους η Ρουμανία κάνει δεκαπλάσια από την Ελλάδα. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι το 2005 η Ρουμανία έδινε πάνω από 60 υποτροφίες ετησίως για σπουδές στο Βουκουρέστι σε παιδιά βλαχοφώνων και η Ελλάδα μόνο 3. Δεν έχει νόημα να εξειδικεύσω αυτό το τίποτα, ούτε αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν γίνονται (σε ανύποπτο χρόνο έχουν αναφερθεί αρμοδίως αλλά χωρίς αποτέλεσμα).
Οι νέοι της FYROM παρά την πλύση εγκεφάλου περί «ενδόξου μακεδονικού παρελθόντος» μάλλον θα αποδέχονταν μια ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού για να προχωρήσει η ένταξη σε Ε.Ε με τα οφέλη που συνεπάγεται αυτή. Η «μακεδονοποίηση» με τα αγάλματα που προανέφερα θέλει να ανακόψει και αυτή την τάση αλλά και να σκεπάσει τις Βουλγαρικές ρίζες.
Στα Σκόπια δεν αλλάζουν μόνο τα επώνυμα των πολιτών δυο και τρεις φορές σε έναν αιώνα αλλά συνεχίζεται και εντείνεται η προσπάθεια κατασκευής έθνους με ιστορία και ήρωες κλεμμένους από Ελλάδα και Βουλγαρία κι΄ έτσι έχουμε πράξεις που συνιστούν έγκλημα κατ΄ εξακολούθηση κατά της ιστορίας της ανθρωπότητας και έτσι έπρεπε να τίθεται αλλά και να αντιμετωπίζεται σε διεθνές επίπεδο..
Ο Δημήτρης Γαρούφας είναι δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου