Ακτινοβολούσα
αλήθεια
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται σε μια τραγική ύπαρξη, η οποία στερείτο της δυνατότητας να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Μόνο ακουστικά έπαιρνε πληροφορίες για τις ομορφιές της φύσης και την πραγματικότητα της ζωής. Δεν είχε θέαση εικόνων και πραγμάτων όπως τους υπόλοιπους συνανθρώπους του. Η ζωή του ήταν στην κυριολεξία ανυπόφορη και βυθισμένη στη δυστυχία και την τραγικότητα.
Ο άνθρωπος αυτός, βέβαια, βίωνε με τον πλέον οδυνηρό
τρόπο τη στέρηση της σωματικής όρασης. Πολύ πιο τραγική ήταν σίγουρα η θέση των
φαρισαίων, οι οποίοι άφηναν τον εαυτό τους να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο
στο πνευματικό σκοτάδι, στο εφιαλτικό έρεβος της υποκρισίας τους. Τα μάτια της
ψυχής τους ήταν ερμητικά κλειστά. Στην κατάντια τους αυτή έβρισκε εφαρμογή ο λόγος
του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος διαπιστώνει: «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον,
και ηγάπησαν μάλλον οι άνθρωπου το σκότος ή το φως».
Ψυχική
όραση
Ο τυφλός της διήγησης με την απουσία της σωματικής του
όρασης δεν μπορούσε να έχει αντίληψη των γύρω του πραγμάτων. Ωστόσο, εκείνο που
στην πράξη διαφαινόταν ήταν ότι η ψυχή του διέθετε όραση, ικανή για να κατανοεί
τις βαθύτερες πραγματικότητες της ζωής. Αυτό συνέτεινε στο να κατανοήσει ότι
αυτός που τον θεράπευσε δεν ήταν κάποιος θαυματοποιός. Ήταν «προφήτης», όπως
αναφέρεται χαρακτηριστικά στη διήγηση. Για τον Κύριο που τον θεράπευσε πίστευε
ότι ήταν «θεοσεβής». Ότι ακόμα «πράττει το θέλημα του Θεού» και ότι «αν δεν
ήταν απεσταλμένος από τον Θεό, δεν θα μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτε, ούτε
θαύματα ούτε οποιοδήποτε καλό».
Οι
υγιείς… «τυφλοί»
Οι κατά τα άλλα υγιείς φαρισαίοι κατά κανόνα
συλλαμβάνονταν να κρατούν ερμητικά κλειστά τα μάτια της ψυχής τους και μάλιστα
η παθογένειά τους αυτή να τους καθιστά τις πιο τραγικές υπάρξεις. Οι όχι αγαθές
προθέσεις και διαθέσεις τους, δεν τους επέτρεπαν να ψηλαφούν εμπειρικά στη ζωή τους την αλήθεια
και το αγαθό.
Δυστυχώς, όμως, και στις δικές μας μέρες είναι πολλοί
εκείνοι που αρνούνται επίμονα να κοιτάξουν την πραγματικότητα και να δεχθούν
στη ζωή τους την αλήθεια της Εκκλησίας. Τα πάντα τα αντικρίζουν στη βάση της
εγωκεντρικότητάς τους και όλα περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους. Δεν
διαθέτουν την όραση της ψυχής για να αντικρίσουν την αλήθεια.
Έρχεται, βέβαια, και σήμερα ο Χριστός για να μας
απαλλάξει από την «τυφλότητά» μας. Την παθογένεια που μας προσβάλλει και δεν
μας επιτρέπει να βλέπουμε καθαρά τις εικόνες της αλήθειας και της ζωής. Πόσες
φορές αλήθεια μπορούμε να συλλάβουμε τον εαυτό μας να είναι αδιάφορος μπροστά
στη θεία παρουσία του; Προτιμούμε το σκοτάδι και αρνούμαστε το γνήσιο και
αυθεντικό φως της ζωής. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το λυτρωτικό του έργο δεν
άγγιζε μόνο τους ανθρώπους μιας εποχής, αλλά επεκτείνεται στους αιώνες και το
αναστάσιμο φως του καταυγάζει τα πάντα. «Νυν, πάντα πεπλήρωται φωτός». Αρκεί να
τον δεχθούμε στη ζωή μας και να του προσφέρουμε κατάλυμα στην καρδιά μας.
Αγαπητοί αδελφοί, ο τυφλός του ευαγγελίου πίστεψε στον
Χριστό και ομολόγησε την Θεότητά του. Άφησε ανοικτές διόδους στην ύπαρξή του
για να γίνει δέκτης των ευεργετικών και θεραπευτικών του ενεργειών και να βρει
το φως του. Η σωματική τυφλότητα αφήνει κάποιους συνανθρώπους μας να έχουν τη
δική τους δοκιμασία στη ζωή. Τα συμπτώματα όμως της ψυχικής τύφλωσης είναι πολύ
πιο φοβερά γιατί εμποδίζουν τον άνθρωπο να δεχθεί στη ζωή του την χαρά της
αληθινής ζωής. Τον καθηλώνουν και τον αφήνουν να ασφυκτιά μέσα από τις
καθημερινές αναθυμιάσεις του θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έλεγε στους
ψαλμούς του ο Δαβίδ: «Κύριε, φώτισον τους οφθαλμούς μου μήποτε υπνώσω εις
θάνατον». Ας εμπιστευθούμε, λοιπόν, τον εαυτό μας στις αγκάλες του Χριστού,
ώστε να πορευόμαστε μέσα από την ακτινοβολία του φωτός της θείας παρουσίας του.
Αυτό έπραξαν και οι άγιοι της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων και οι απόστολοι
Ανδρόνικος και Ιουνία, των οποίων τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας.
«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων». Ας αποτολμήσουμε κι εμείς τη σωτήρια κίνηση στη ζωή
μας για να γνωρίσουμε πραγματική γιατρειά. Γένοιτο.
Χριστάκης
Ευσταθίου, θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου