Αγιορείτης
ιερομόναχος μάς απέστειλε κείμενο που θα το δημοσιεύσουμε στο επόμενο τεύχος
της «Θεοδρομίας», το οποίο επιγράφει με τον τίτλο «Ζητούνται αρχιμανδρίται».
Διερωτηθήκαμε κατ΄ αρχήν τι να σημαίνει αυτός ο τίτλος. Τον θεωρήσαμε
εξωπραγματικό, εφ΄ όσον είναι κοινή και οφθαλμοφανής η διαπίστωση ότι έχουμε
πληθώρα αρχιμανδριτών, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, ενώ οι ενορίες των
μικρών χωριών της υπαίθρου είναι επί έτη κενές και δυσαναπλήρωτες. Έχει τόσο
γιγαντωθή ο άγνωστος αυτός στην Ορθόδοξη Παράδοση θεσμός των αρχιμανδριτών, που
ζουν μέσα στον κόσμο, χωρίς μάνδρα και εκτός μάνδρας, υποκείμενοι σε ποικίλους
πειρασμούς και προκαλούντες πειρασμούς και σκάνδαλα, ώστε δικαιολογημένα να
χαρακτηρίζεται ως νοσηρό φαινόμενο, ως «ασθένεια του αρχιμανδριτισμού».
Δικαιολογήσαμε κατόπιν τον συντάκτη του άρθρου ευλαβή και αγωνιστή ιερομόναχο
π. Χρυσόστομο Κάρτσωνα Αγιαννανίτη, διότι δεν εννοεί την αριθμητική ανυπαρξία,
αλλά την αγωνιστική, την ομολογητική ανυπαρξία της μεγάλης πλειονότητος των
αρχιμανδριτών. Οι περισσότεροι πράγματι, ορεγόμενοι εκ νεαράς ηλικίας να
φορέσουν την αντιπαραδοσιακή επίσης επισκοπική μίτρα, όχι για να δοξάσουν τον
Θεό, αλλά για να δοξασθούν, όχι για να σώσουν, αλλά για να «σωθούν»,
εκμεταλλεύονται την έμφυτη θεοσέβεια των πιστών, τους οποίους αντιμετωπίζουν
εξουσιαστικά, «κατακυριεύοντες και κατεξουσιάζοντες αυτών», ως κοσμικοί
άρχοντες. Δεν επιδεικνύουν γι΄ αυτό κανένα ενδιαφέρον για τα θέματα της
ορθοδόξου πίστεως και ομολογίας. Λιβανίζουν και κολακεύουν, πολλάκις μέχρις
αηδίας και αποστροφής, τους προϊσταμένους των επισκόπους, των οποίων τις
αποφάσεις δικαιολογούν πάντοτε, έστω και αν αποκλίνουν από την ευθεία οδό των
ορθοδόξων δογμάτων προς την σκολιά και διεστραμμένη οδό των αιρέσεων και των
πλανών, του Παπισμού και του προτεσταντικού Οικουμενισμού, προφασιζόμενοι
υπακοή και ευπείθεια, ουσιαστικώς όμως επενδύοντες στην υποστήριξή τους για
προαγωγές και ανόδους σε αξιώματα και θρόνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου