Η δυναμική των μειοψηφιών στα χέρια της μειοψηφίας των Δυτικών εμπνευστών της παγκόσμιας αυτοκρατορίας

 http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Σχετικά με τα τελευταία επεισόδια, πάλι, στον περίγυρο του Πολυτεχνείου, όπου είναι εγκατεστημένο το "κράτος των Εξαρχείων", διαβάσαμε ότι :

"Ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Τάξης, Γιάννης Πανούσης, κάνοντας ευθέως λόγο για απόπειρα αναβίωσης του Δεκέμβρη του 2008 και για επίτευξη αυτού του στόχου είπε : «οι κουκουλοφόροι θέλουν νεκρό», αν και ξεκαθαρίζει, ότι η υπόθεση Γρηγορόπουλου ήταν τελείως διαφορετική."
κχ
Ασφαλώς, οι κουκουλοφόροι επιδιώκουν και επιθυμούν να υπάρξει νεκρός. Το Πολυτεχνείο δεν πέθανε, ζει και αυτό μας οδηγεί (τους κουκουλοφόρους). Οι Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης πετάχτηκαν σαν άχρηστα ξυραφάκια Bic. Ήταν γνωστές οι διασυνδέσεις τους με CIA. Και τότε, όταν τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο της παγκόσμιας Δυτικής αυτοκρατορίας (του ενός νομίσματος, της μιας λεγόμενης διακυβέρνησης, της μιας Τράπεζας) και ανακαλύφθηκε η δυναμική των μειοψηφιών, θα ήταν μεγάλο λάθος τα εμβόλιμα αγγλοαμερικανικά καθεστώτα τύπου Παπαδόπουλου να εξακολουθούν να υπάρχουν.

Ύστερα είχαμε την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης και τα "ορφανά" της, την μειοψηφία των αντιεξουσιαστών αναρχοαυτόνομων και παρεμπιπτόντως νεαρών και άνεργων. Αυτή απετέλεσε τον καλύτερο εκθεμελιωτή του κοινωνικού ιστού - εννοοώ κάποιας στοιχειώδους και απαραίτητης κοινωνικής γαλήνης και τάξης. Ακολούθως, προστέθηκε η αθρόα είσοδος (εισβολή) των λαθρομεταναστών, η εγκληματικότητα άρχισε να δείχνει κόκκινο και ο μεγάλος αδελφός του Όργουελ να καθίσταται ολοένα και περισσότερο απαραίτητος. Οπωσδήποτε, με δημοκρατικές διαδικασίες, αφού τα καθεστώτα τύπου ξυραφάκι Bic (Παπαδόπουλου-Ιωαννίδη και συναφή άλλα άλλων) θα καθιστούσαν, όπως είπαμε, απόλυτα ευδιάκριτο τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα των εμπνευστών της νέας παγκόσμιας τάξης. Της τάξης που προσπαθεί να επιβάλλει το ένα νόμισμα μιας παγκόσμιας Τράπεζας νοητικά υστερούντων ανθρώπων. Της τάξης μιας μειοψηφίας εγκληματιών που χρησιμοποιεί, εδώ, μια σπείρα άνεργων και επιδοτούμενων ταραχοποιών δολοφόνων. Τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές αναρχοαυτόνομους, της αριστεράς-δεξιάς του τίποτα ή της δεξιάς-αριστεράς του μηδενός. Αμφότερους χαρακτηρίζει το υπαρξιακό τους κενό, που κάποιοι το αναπληρώνουν με τις επιδοτήσεις από το δημοκρατικότατο (!) Human Rights Campaign.