ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  στ΄.  Ο  Ειρμός.

Ιμερτόν εξέφηνε συν πανολβίω, Ήχω Πατήρ, ον γαστρός εξηρεύξατο. Ναι, φησίν, Ούτος συμφυής γόνος πέλων, Φώταυγος εξώρουσεν ανθρώπων γένους, Λόγος τε μου ζων, και βροτός προμηθεία.

Ερμηνεία.

Ο Προάναρχος, λέγει, Πατήρ εφανέρωσεν εις τους λαούς εν τω Ιορδάνη ποταμώ, και εκήρυξε δια του πανολβίου ήχου της βροντώδους εκείνης και εξ Ουρανών κατελθούσης φωνής της λεγούσης: «Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός» (Ματθ. γ: 17). Τι δε εκήρυξεν η φωνή αύτη; Ότι είναι αγαπητός εις αυτόν ο κατά φύσιν αυτού Υιός, τον οποίον εκ της γαστρός του ηρεύξατο: ήτοι απαθώς και αρρήτως εκ της ουσίας αυτού εγέννησε προ πάντων των αιώνων. Εδανείσθη δε τούτο ο Μελωδός από τον Προφητάνακτα λέγοντα: «Εξηρεύξατο η καρδία μου λόγον αγαθόν» (Ψαλμ. μδ: 1)· όπερ ερμηνεύοντες οι θείοι διδάσκαλοι, ο Βασίλειος, ο Χρυσόστομος και ο Ευσέβιος είπον, ότι ταύτα λέγει ο Δαβίδ εκ μέρους του προς τον Χριστόν· ο δε μέγας Αθανάσιος και ο Κύριλλος νοούσιν, ότι λέγονται ταύτα εκ μέρους του Πατρός προς τον Υιόν, όστις εγεννήθη εξ αυτού ως λόγος εκ νου, ως αγαθός εξ αγαθού, και ως Θεός εκ Θεού. Ναι, έλεγεν ο Πατήρ άνωθεν, ναι, ούτος ο βαπτιζόμενος, υπάρχων Υιός ομοφυής με εμέ και ομοούσιος, και απαύγασμα του εμού φωτός (τούτο δηλοί το φώταυγος) επ΄ εσχάτων των χρόνων δια φιλανθρωπίαν εξώρμησεν: ήτοι εγεννήθη από το γένος των ανθρώπων· όθεν ο αυτός υπάρχει και Λόγος ιδικός μου ζων και ενυπόστατος, και άνθρωπος τέλειος δια την προσληφθείσαν ανθρωπίνην σάρκα· εις γαρ εστίν ο Χριστός κατά την υπόστασιν, δύο έχων τας φύσεις Θεότητα και ανθρωπότητα, και σώζων ατρέπτους και ασυγχύτους τας τούτων φυσικάς ιδιότητας.