ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Όρθρου φανέντος τοις βροτοίς σελασφόρου, νυν εξ ερήμου, προς ροάς Ιορδάνου Άναξ υπέσχες, Ηλίου σον αυχένα, Χώρου ζοφώδους, τον γενάρχην αρπάσαι, Ρύπου δε παντός, εκκαθάραι την Κτίσιν.

Ερμηνεία.

Με πολλά και διάφορα ονόματα ονομάζεται ο Βαπτιστής Ιωάννης δια το αξίωμα της Προδρομικής του μεγαλειότητος· φωνή του Λόγου, λύχνος του Φωτός, φίλος του Νυμφίου, στρατιώτης του Βασιλέως· καθώς και εδώ όρθρος Ηλίου και ημέρας από τον Μελωδόν ονομάζεται, και τούτο πολλά οικείως και προσφυώς· καθώς γαρ ο όρθρος είναι μέσον νυκτός και ημέρας, της μεν νυκτός παυομένης, της δε ημέρας αρχομένης ήδη και υπολαμπούσης· ούτω και ο Πρόδρομος είναι μέσον των δύο Διαθηκών της Παλαιάς της νυκτερινής και εν γράμματι, και της Νέας της ημεροφαούς και εν Πνεύματι. Και η μεν Παλαιά παύει ήδη και λύεται, η δε Νέα άρχεται να αυξάνη. Δια τούτο λοιπόν δικαίως ο Βαπτιστής συγκρίνεται με τον όρθρον, διότι είναι μέσος του Νόμου και της Χάριτος. Και επειδή τρία είναι τα Βαπτίσματα, πρώτον, κατά την τάξιν, το νομικόν και τυπικόν και ατελέστατον, το οποίον ο Μωϋσής εβάπτισε πρότερον εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, και ύστερον εν τω ύδατι τω μεμιγμένω με την στάκτην της δαμάλεως· δεύτερον, το του Ιωάννου το μεσαίον· τρίτον το Βάπτισμα του Χριστού το τελειώτερον και εν Πνεύματι· δια τούτο το μεν νομικόν συγκρίνεται με την νύκτα, ως σκιώδες και σωματικήν έχον την κάθαρσιν, το δε του Χριστού συγκρίνεται με την ημέραν την καθαράν· καθότι κάμνει ημάς τους βαπτιζομένους να περιπατούμεν ως εν ημέρα ευσχημόνως, κατά τον Απ. Παύλον, το δε του Ιωάννου Βάπτισμα συγκρίνεται με τον όρθρον· καθότι του μεν Βαπτίσματος του Χριστού είναι σκοτεινότερον, του δε νομικού φωτεινότερον. Δια τούτο ο Μελωδός παρομοιάζων τον Βαπτιστήν με τον όρθρον λέγει· τώρα όταν εφάνη εις τους ανθρώπους ο σελασφόρος όρθρος (ο Πρόδρομος) εξελθών από την έρημον εις τα ρείθρα του Ιορδάνου· τότε συ, Χριστέ Βασιλεύ του Ηλίου και πάντων των ορατών και αοράτων κτισμάτων, υπέκλινας τον άχραντον αυχένα σου εις τον Πρόδρομον Ιωάννην και εβαπτίσθης. Δια ποίον τέλος; Ίνα δια μεν του φωτός της θεότητός σου τραβίξης τον Αδάμ από τον σκοτεινόν τόπον του Άδου, εις τον οποίον ευρίσκετο· δια δε των ρείθρων του Ιορδάνου, καθαρίσης την κτίσιν: ήτοι την φύσιν των ανθρώπων, από κάθε μολυσμόν αμαρτίας.