ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Υπέσχετο, ο Θεός Αβραάμ τω Προπάτορι, ευλογείσθαι, εν τω σπέρματι τούτου τα Έθνη Αγνή· δια σου δε πέρας, η υπόσχεσις δέχεται σήμερον.

Ερμηνεία.

Δια του Τροπαρίου τούτου αποκρίνεται προς την Θεοτόκον ο Άγγελος και λέγει· ω πάναγνε και υπέραγνε ψυχή και σώματι Μαριάμ, το παλαιόν μεν ο Θεός υπεσχέθη εις τον Προπάτορα Αβραάμ ότι μέλλουν να ευλογηθούν όλα τα Έθνη εν τω σπέρματι αυτού· σπέρμα δε του Αβραάμ είναι ο Χριστός κατά το ανθρώπινον, καθότι εκ του σπέρματος του Αβραάμ εγεννήθη, το οποίον είσαι εσύ Παρθένε· δια μόνης γαρ σου εμέθεξεν από το γένος του Αβραάμ, ως και εκ σου μόνης συλληφθείς και γεννηθείς, ουχί δε και εξ ανδρός· ούτω γαρ φησί προς αυτόν ο Θεός, αφ΄ ου υπήκουσε και ανέβη εις το βουνόν δια να θυσιάση τον Μονογενή του Υιόν: «Και ενευλογηθήσονται εν τω σπέρματί σου πάντα τα Έθνη της γης, ανθ΄ ων υπήλουσας της εμής φωνής» (Γέν. κβ: 18). Όπερ ερμηνεύων ο μακάριος Παύλος εν τη προς Γαλάτας επιστολή, ούτω γράφει: «Τω δε Αβραάμ ερρέθησαν αι επαγγελίαι και τω σπέρματι αυτού· ου λέγει και τοις σπέρμασιν ως επί πολλών, αλλ΄ ως εφ΄ ενός, και τω σπέρματί σου, ος εστι Χριστός» (Γαλάτ. γ: 16). Επειδή λοιπόν τοιαύτην υπόσχεσιν έδωκεν ο Θεός εις τον Αβραάμ, να ευλογηθούν εν τω σπέρματι αυτού (τω Χριστώ δηλαδή) όλα τα Έθνη· δια τούτο σήμερον λαμβάνει τέλος η υπόσχεσις αύτη δια της μεσιτείας της σης, Θεοτόκε· συ γαρ συλλαβούσα σήμερον το ευλογημένον και άγιον σπέρμα αυτό: ήτοι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, δίδεις καλάς αρχάς και προοίμια της προς τον Αβραάμ εκείνης παλαιάς υποσχέσεως, και της των Εθνών ευλογίας.