Περιοδικόν «Ὁ Σωτήρ»: Νὰ ἐπικρατήσουν δεύτεραι, ὡριμώτεραι σκέψεις διὰ τὸ Τέμενος.

 

«Δικαιώνονται τώρα ἀπολύτως ὅσοι ἀντέδρασαν καὶ συνεχίζουν νὰ ἀντιδροῦν στὴν ἀνέγερση μουσουλμανικοῦ τεμένους στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν. Ἤδη ὁ Τύπος τῆς 21ης Σεπτεμβρίου μᾶς πληροφόρησε ὅτι καὶ στὴν Ἀθήνα γίνεται στρατολόγηση τζιχαντιστῶν μέσα σὲ παράνομα τεμένη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι γεμάτη ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος. Ἕνας δὲ τζιχαντιστής, τοῦ    ὁποίου τὰ στοιχεῖα εἶναι γνωστὰ στὴν Ἀσφάλεια, εἶναι αὐτὴ τὴ στιγμὴ μέλος τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους καὶ πολεμᾶ στὴ Συρία. Καὶ μόνο αὐτὸ τὸ περιστατικό, ποὺ κινητοποίησε τὴν ἀστυνομία, ἡ ὁποία κάνει τώρα ἐξονυχιστικοὺς ἐλέγχους μεταξὺ τῶν λαθρομεταναστῶν,          δικαιολογεῖ τοὺς φόβους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ τὴν παρουσία μουσουλμανικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα. Ὅμως ὁ ἑλληνικὸς Τύπος μᾶς πληροφόρησε καὶ γιὰ τὸ τί συμβαίνει σήμερα στὴν Τουρκία, ἡ ὁποία μέχρι τώρα «ἔνιπτε τὰς χεῖρας της» ἐπιμένουσα ὅτι δὲν ἔχει σχέση μὲ τοὺς τζιχαντιστὲς τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους. «Αἴσθηση ἔχει προκαλέσει ἡ ἐπιστολή», γράφει ὁ Τύπος, «μιᾶς νοσοκόμας ἀπὸ τὴν Τουρκία, ποὺ ἀρνεῖται νὰ ἀναλάβει τὴν θεραπεία ἄλλων τραυματιῶν τοῦ ἰσλαμικοῦ κράτους. ‘‘Τοὺς θεραπεύουμε, καὶ μετὰ ἀποκεφαλίζουν ἀνθρώπους. Ἔχω ἀηδιάσει νὰ περιθάλπω μαχητὲς τοῦ ἰσλαμικοῦ κράτους’’, δηλώνει ἐμφαντικὰ ἡ νοσοκόμα στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα Τaraf, διατηρών τας τὴν ἀνωνυμία της γιὰ λόγους ἀσφαλείας (…). Σύμφωνα μὲ τὴν Τaraf, ἡ νοσοκόμα ποὺ ἀναφέρεται μόνο μὲ τὰ ἀρχικά της (ὑπηρετεῖ σὲ ἰδιωτικὸ νοσοκομεῖο τῆς ἐπαρχίας Μερσὶν στὴ νότια Τουρκία) δὲν εἶναι ἡ μόνη.  Ἀρκετὲς ἀκόμη συνάδελφοί της, ἀκόμη καὶ ἰατροὶ σὲ ἄλλες τουρκικὲς ἐπαρχίες στὰ σύνορα μὲ τὴ Συρία, αἰσθάνονται ἀμήχανα κάθε φορὰ ποὺ καλοῦνται νὰ παρέχουν τὶς ὑπηρεσίες τους στοὺς τραυματίες τοῦ ἰσλαμικοῦ κράτους» («Ἑστία» 22-9-2014). Ἄραγε ὅλα αὐτὰ τὰ βοῶντα καὶ κράζοντα γεγονότα θὰ ἀναχαιτίσουν τὸν ζῆλο ἐκείνων ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν ἀνέγερση τοῦ τεμένους στὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσα; Δὲν θὰ τοὺς προβληματίσουν τὰ ὅσα τραγικὰ καὶ ἀνατριχιαστικὰ συμβαίνουν στὴ Μέση Ἀνατολὴ καὶ ὄχι πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὰ σύνορά μας; Μήπως εἶναι καιρὸς γιὰ δεύτερες, ὥριμες σκέψεις;».

http://www.osotir.org/el/