Η εξαπάτηση των πιστών

Toυ αδελφού μας Αθανασίου Σακαρέλλου

Παραθέτουμε στη συνέχεια το πρωτότυπο γαλλικό κείμενο της συμφωνίας
DECLARATION COMMUNE DE Lʼ EGLISE CATHOLIQUE
ROMAINE ET DE Lʼ EGLISE ORTHODOXE DE CONSTANTINOPLE

1. Pénétrés de reconnaissance envers Dieu pour la faveur que, dans sa miséricorde, il leur a faite de se rencontrer fraternellement aux lieux sacrés où, par la mort et la résurrection du Seigneur Jésus, a été consommé le mystère de notre salut et, par lʼeffusion du Saint-Esprit, a été donné naissance à lʼ Eglise, le pape Paul VI et le patriarche Athénagoras Ier nʼont pas perdu de vue le dessein quʼils ont conçu dès lors, chacun pour sa part, de ne rien omettre désormais des gestes quʼinspire la charité et qui puissent faciliter le développement des rapports fraternels ainsi amorcés entre lʼ Eglise Catholique Romaine et lʼ Eglise Orthodoxe de Constantinople. Ils sont persuadés de répondre ainsi à lʼappel de la grâce divine qui porte aujourdʼhui lʼ Eglise Catholique Romaine et lʼ Eglise Orthodoxe ainsi que tous les chrétiens à surmonter leurs différends afin dʼêtre à nouveau « un » comme le Seigneur Jésus lʼa demandé pour eux à son Père.


2. Parmi les obstacles qui se trouvent sur le chemin du développement de ces rapports fraternels de confiance et dʼ estime, figure le souvenir des décisions, actes et incidents pénibles, qui ont abouti en 1054, à la sentence dʼexcommunication portée contre le patriarche Michel Cérullaire et deux autres personnalités par les légats du siège romain, conduits par le cardinal Humbert, légats qui furent eux-mêmes ensuite lʼobjet dʼune sentence analogue de la part du patriarche et du synode constantinopolitain.

3. On ne peut faire que ces évènements nʼaient pas été ce quʼils ont été dans cette période particulièrement troublée de lʼhistoire. Mais aujourdʼhui quʼun jugement plus serein et plus équitable a été porté sur eux, il importe de reconnaître les excès dont ils ont été dans cette période particulièrement troublée de lʼhistoire. Mais aujourdʼhui quʼun jugement pous serein et plus équitable a été porté sur eux, il importe de reconnaître les excès dont ils ont 

....β. Το αποκαλυπτικό «ντοκουμέντο», το οποίο είναι σχεδόν άγνωστο στους Ορθοδόξους, είναι η ομολογία του ίδιου του Αθηναγόρα, ότι μνημονεύει τον αιρετικό πάπα, τόσο στην αγία Πρόθεση, κατά την Προσκομιδή των αγίων Δώρων, όσο και στο άγιο Θυσιαστήριο.

Σε γράμμα, που έστειλε ο Αθηναγόρας το 1968 στον πάπα Παύλο Στ΄, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, γράφει:

«Εν τη κοινωνία ταύτη (της αγάπης του Χριστού) ιερουργούντες μετά της χορείας των περί ημάς Ιερωτάτων Μητροπολιτών και υπερτίμων, μνησθησόμεθα από των διπτύχων της καρδίας ημών του τιμίου ονόματός Σου. αδελφέ, Αγιώτατε της Πρεσβυτέρας Ρώμης Επίσκοπε, ενώπιον της αγίας αναφοράς αυτού τούτου του τιμίου Σώματος και αυτού τούτου του τιμίου αίματος του Σωτήρος εν τη θεία του Αγιωτάτου προκατόχου ημών, Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και ερούμεν τη αγία ημέρα των Χριστουγέννων ενώπιον του αγίου θυσιαστηρίου και λέγομεν σοι: της Αρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός, πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων» !!!

γ. Η ομολογία αυτή του Αθηναγόρα είναι όντως φοβερή! Ομολογεί τη μνημόνευση στην
αγία Πρόθεση και στο άγιο Θυσιαστήριο του ονόματος του αιρετικού πάπα! Αυτό σημαίνει
αδιαμφισβήτητα ότι θεωρούσε τον εαυτό του ενωμένο με τον πάπα! Σημαίνει ότι ο Αθηναγόρας
θεωρούσε ότι έγινε η ΄Ενωση των Εκκλησιών!

Είναι δυνατόν να έγινε η Ένωση των Εκκλησιών, επειδή ο Αθηναγόρας μνημόνευε τον πάπα;
Ασφαλώς, ναι!

Ο Αθηναγόρας δεν ήταν ένα απλό άτομο. Δεν ήταν ένα απλό μέλος της Εκκλησίας. Ήταν Πατριάρχης της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κιʼ όταν ο Προκαθήμενος μιάς Εκκλησίας, όπως είναι το ιστορικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ενώνεται με τον αιρετικό πάπα, καθίστανται αιρετικοί όχι μόνο οι «περί Αυτόν Ιερώτατοι Μητροπολίται», όπως γράφει, που τον μνημονεύουν και συλλειτουργούν μαζί του, αλλά και όλοι οι Ορθόδοξοι, όπως

• όλοι οι υπʼ αυτόν κληρικοί, που συλλειτουργούν μαζί του ή τον μνημονεύουν.
• όλο το ποίμνιό του, που εξυπηρετείται μυστηριακά από κληρικούς του, που τον μνημονεύουν.
• όλοι οι άλλοι Πατριάρχες και Αρχιεπίσκόποι, που έχει «κοινωνία» μαζί τους.
• όλοι οι άλλοι κληρικοί των λοιπών Πατριαρχείων και Εκκλησιών, οι οποίοι συλλειτουργούν
ή μνημονεύουν τους Πατριάρχες ή Αρχιεπισκόπους τους, που «κοινωνούν» με τον Αθηναγόρα!
• ολόκληρα τα ποίμνια των Πατριαρχείων και Εκκλησιών αυτών, των οποίων οι Προκαθήμενοι Πατριάρχες τους και Αρχιεπίσκοποι «κοινωνούν» με τον Αθηναγόρα!

Δηλαδή, εάν ένας Πατριάρχης μιας οιασδήποτε Ορθόδοξης Εκκλησίας μνημονεύει τον πάπα, αυτό και μόνο το γεγονός καθιστά παπικές όλες τις τοπικές Εκκλησίες, με τις οποίες έχει «κοινωνία»!

δ. Ναι, αλλά ο Αθηναγόρας πέθανε. Μετά τον Αθηναγόρα, τι έγινε; Τι στάση τήρησαν και τηρούν οι διάδοχοί του Δημήτριος και Βαρθολομαίος;
Εξαρτάται, από τον εάν οι διάδοχοι του Αθηναγόρα μνημονεύουν και αυτοί τον Πάπα.
Τον μνημονεύουν;
Εάν είπε την αλήθεια ο καθένας τους, ο Δημήτριος και ο Βαρθολομαίος, όταν είχαν εκλεγεί Πατριάρχες, ότι θα συνέχιζαν νʼ ακολουθούν τη γραμμή του Αθηναγόρα, την οποία ποτέ δεν καταδίκασαν, θα δεχθούμε ότι κιʼ αυτοί μνημονεύουν τον πάπα! Αυτό το έμμεσο συμπέρασμα μπορεί να τεκμηριωθεί με αποδείξεις;
Ασφαλώς, ναι! Δεν έχει κανείς, παρά να παρακολουθήσει τα όσα έγιναν κατά την πρόσφατη, στις 29 Νοεμβρίου 2006 επίσημη επίσκεψη του πάπα Βενεδίκτου 16ου στη Κωνσταντινούπολη. Κατά την διάρκεια της του εσπερινού και της θείας Λειτουργίας, που παρίστατο και ο πάπας αντάλλαξε με τον Βαρθολομαίο λειτουργικούς ασπασμούς, ευλόγησε το περιστασιακό εκκλησίασμα, του έψαλαν «πολυχρονισμούς» και δυο τροπάρια τα οποία συνέθεσαν ειδικά γιʼ αυτόν «αγιορείτες μοναχοί» , τέλος δε ο διάκονος του Βαρθολομαίου έκανε την εξής δέηση:

«Έτι δεόμεθα υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρώμης Βενεδίκτου και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και υπέρ του κατευθυνθήναι τα διαβήματα αυτών εις πάν έργον αγαθόν» !!!

Δεν είναι η δέηση αυτή «μνημόνευση επʼ εκκλησίαις» του πάπα;
Είναι δυνατόν να έχει κανείς αντίρρηση σʼ αυτό;
Το μνημόσυνο αυτό του πάπα σημαίνει ΄Ενωση των Εκκλησιών !!!