Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*δικηγόρος
Τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στους φοιτητές. Δεν ανήκουν στους διδάσκοντες. Δεν ανήκουν ούτε στους διοικητικούς υπαλλήλους. Και σίγουρα δεν ανήκουν στα εξωπανεπιστημιακά φρικιά, στους αλλοδαπούς λιανοπωλητές των λαθραίων της Καμόρα ή στους πρεζέμπορους. Τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στα κόμματα, ούτε καν σε αυτό που ανήκω εγώ, ακόμη και αν έπαιρνε στις φοιτητικές εκλογές η ΔΑΠ ποσοστό 99,9%, άρα πολύ περισσότερο δεν ανήκουν σε 1.000 μειοψηφικούς νοματαίους σε μια κοινότητα δεκάδων χιλιάδων, επειδή αυτοί γκαρίζουν περισσότερο και δεν διστάζουν να παραβιάσουν τον νόμο.
Τα πανεπιστήμια ανήκουν στον ελληνικό λαό στο σύνολό του και ιδίως στους φορολογούμενους πολίτες. Μέσα στην Παιδεία, όπως σε όλη την κοινωνία, υπάρχουν μειοψηφικές απόψεις, οι οποίες ακούγονται και πρέπει να ακούγονται. Δόξα τω Γιαραμπή, στη σημερινή εποχή της υπερπληροφόρησης, του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της πληθώρας έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, μπορείς να ξεκουφαίνεις τον κόσμο ανεμπόδιστα, προπαγανδίζοντας την πιο ακραία θέση, ακόμη και αν είναι η πιο εξωφρενική μπούρδα που κάνει και τους γάτους στα κεραμίδια να κυλιούνται ανάσκελα από τα γέλια. Μπορείς να βγεις στον δρόμο με το πανό σου και την ντουντούκα, να γράφεις «φιλιππικούς» σε blogs, facebook και twitter, να τυπώνεις και μοιράζεις προκηρύξεις. Δεν χρειάζεσαι πολύγραφο και τσιλιαδόρους. Κανείς δεν θα σε συλλάβει, δεν πρόκειται να σου κάνουν φάλαγγα, ούτε να πας εξορία. Ο καθένας μπορεί να διαδίδει το κοντό του ή το μακρύ του, να πείθει, να προκαλεί υπνηλία ή να αυτογελοιοποιείται. Αυτό δεν είναι «χούντα», αριστερά αστροπελέκια μου. Είπαμε, σήμερα δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας.
Οι αγωνισταί του φοιτητικού κουνήματος, σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους, είχαν -προσέξτε- «προγραμματισμένη κατάληψη». Σωστά διαβάσατε. Αυτό εμπόδισε η Αστυνομία της Ελληνικής Δημοκρατίας με πρωτοβουλία του πρύτανη, ο οποίος, κατά την άποψη μου, αν το αμελούσε, θα διέπραττε καραμπινάτη παράβαση καθήκοντος.
Τα πανεπιστήμια, λοιπόν, δεν ανήκουν στους φοιτητές και σίγουρα η κατάληψη, πράξη παράνομη αφού καταλύει την ομαλή λειτουργία και βλάπτει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των μη «επαναστατών του κώλου» φοιτητών, δεν είναι δικαίωμα καμίας μειοψηφίας. Για να σας το κάνω λιανά: Ακόμη και αν ένας (1) και μοναδικός φοιτητής ή φοιτήτρια επιθυμεί να κάνει μάθημα, να κάνει μια δουλειά του στη γραμματεία, τότε το πανεπιστήμιο οφείλει να είναι ανοιχτό σε όλες τις εργάσιμες ημέρες και ώρες που προβλέπεται. Ακόμη και αν όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές, πλην του ενός, θέλουν να καταλάβουν τη σχολή τους γιατί έχουμε «χούντα», γιατί πεθαίνουν οι κορμοράνοι, γιατί στην Τσιάπας ξεράθηκε το καλαμπόκι ή γιατί ξέβαψε η κοτσίδα του Κουράκη, αυτό -ω, ναι- λυπάμαι, αλλά ΔΕΝ είναι δικαίωμα. Ο ένας έχει το δίκιο και τη νομιμότητα και σε αυτόν πρέπει να υποταχθούν όλοι οι υπόλοιποι, όσο νταβραντισμένοι επαναστάτες και αν είναι. Η ανομία δεν νομιμοποιείται από πλειοψηφίες και δεν είναι κεκτημένο των συριζαίικων μειοψηφιών. Ποτέ. Ούτε για επετειακούς λόγους στο όνομα του Νοέμβρη του ’73 ή του ανύποπτου δεκαεξάχρονου Αλέξη και ερήμην αυτού. Νόμος και τάξη, λοιπόν; Φυσικά.
*δικηγόρος
Τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στους φοιτητές. Δεν ανήκουν στους διδάσκοντες. Δεν ανήκουν ούτε στους διοικητικούς υπαλλήλους. Και σίγουρα δεν ανήκουν στα εξωπανεπιστημιακά φρικιά, στους αλλοδαπούς λιανοπωλητές των λαθραίων της Καμόρα ή στους πρεζέμπορους. Τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στα κόμματα, ούτε καν σε αυτό που ανήκω εγώ, ακόμη και αν έπαιρνε στις φοιτητικές εκλογές η ΔΑΠ ποσοστό 99,9%, άρα πολύ περισσότερο δεν ανήκουν σε 1.000 μειοψηφικούς νοματαίους σε μια κοινότητα δεκάδων χιλιάδων, επειδή αυτοί γκαρίζουν περισσότερο και δεν διστάζουν να παραβιάσουν τον νόμο.
Τα πανεπιστήμια ανήκουν στον ελληνικό λαό στο σύνολό του και ιδίως στους φορολογούμενους πολίτες. Μέσα στην Παιδεία, όπως σε όλη την κοινωνία, υπάρχουν μειοψηφικές απόψεις, οι οποίες ακούγονται και πρέπει να ακούγονται. Δόξα τω Γιαραμπή, στη σημερινή εποχή της υπερπληροφόρησης, του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της πληθώρας έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, μπορείς να ξεκουφαίνεις τον κόσμο ανεμπόδιστα, προπαγανδίζοντας την πιο ακραία θέση, ακόμη και αν είναι η πιο εξωφρενική μπούρδα που κάνει και τους γάτους στα κεραμίδια να κυλιούνται ανάσκελα από τα γέλια. Μπορείς να βγεις στον δρόμο με το πανό σου και την ντουντούκα, να γράφεις «φιλιππικούς» σε blogs, facebook και twitter, να τυπώνεις και μοιράζεις προκηρύξεις. Δεν χρειάζεσαι πολύγραφο και τσιλιαδόρους. Κανείς δεν θα σε συλλάβει, δεν πρόκειται να σου κάνουν φάλαγγα, ούτε να πας εξορία. Ο καθένας μπορεί να διαδίδει το κοντό του ή το μακρύ του, να πείθει, να προκαλεί υπνηλία ή να αυτογελοιοποιείται. Αυτό δεν είναι «χούντα», αριστερά αστροπελέκια μου. Είπαμε, σήμερα δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας.
Οι αγωνισταί του φοιτητικού κουνήματος, σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους, είχαν -προσέξτε- «προγραμματισμένη κατάληψη». Σωστά διαβάσατε. Αυτό εμπόδισε η Αστυνομία της Ελληνικής Δημοκρατίας με πρωτοβουλία του πρύτανη, ο οποίος, κατά την άποψη μου, αν το αμελούσε, θα διέπραττε καραμπινάτη παράβαση καθήκοντος.
Τα πανεπιστήμια, λοιπόν, δεν ανήκουν στους φοιτητές και σίγουρα η κατάληψη, πράξη παράνομη αφού καταλύει την ομαλή λειτουργία και βλάπτει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των μη «επαναστατών του κώλου» φοιτητών, δεν είναι δικαίωμα καμίας μειοψηφίας. Για να σας το κάνω λιανά: Ακόμη και αν ένας (1) και μοναδικός φοιτητής ή φοιτήτρια επιθυμεί να κάνει μάθημα, να κάνει μια δουλειά του στη γραμματεία, τότε το πανεπιστήμιο οφείλει να είναι ανοιχτό σε όλες τις εργάσιμες ημέρες και ώρες που προβλέπεται. Ακόμη και αν όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές, πλην του ενός, θέλουν να καταλάβουν τη σχολή τους γιατί έχουμε «χούντα», γιατί πεθαίνουν οι κορμοράνοι, γιατί στην Τσιάπας ξεράθηκε το καλαμπόκι ή γιατί ξέβαψε η κοτσίδα του Κουράκη, αυτό -ω, ναι- λυπάμαι, αλλά ΔΕΝ είναι δικαίωμα. Ο ένας έχει το δίκιο και τη νομιμότητα και σε αυτόν πρέπει να υποταχθούν όλοι οι υπόλοιποι, όσο νταβραντισμένοι επαναστάτες και αν είναι. Η ανομία δεν νομιμοποιείται από πλειοψηφίες και δεν είναι κεκτημένο των συριζαίικων μειοψηφιών. Ποτέ. Ούτε για επετειακούς λόγους στο όνομα του Νοέμβρη του ’73 ή του ανύποπτου δεκαεξάχρονου Αλέξη και ερήμην αυτού. Νόμος και τάξη, λοιπόν; Φυσικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου