ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ(!) ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

(Ρατσιστής ὁ ἐλεύθερος φιλόξενος χριστιανός Ἕλληνας;

 Καί βέβαια ἀλλοῦ τό πᾶνε!)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΜΗΝΑ

τῇ συνεργίᾳ τῆς ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΩΣ τοῦ  Χρήστου Παπασωτηρίου τοῦ Ἰωάννου, Δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ

( ἡ πλάγια γραφή τοῦ κειμένου παραπέμπει στή σχετική γνωμοδότηση)

Σέ συνέχεια τῶν λόγων ἀνωτάτου ἀστυνομικοῦ διευθυντοῦ σέ κανάλι τῆς τηλεόρασης πρίν 2-3 χρόνια, πού χωρίς ντροπή συνέστησε στούς Ἕλληνες πολίτες τά  ἀπαίσια καί πρωτάκουστα «Ὅταν ἔρχονται ἐναντίον σας ἤ στά σπίτια σας λαθρομετανάστες νά σᾶς ληστέψουν, μήν προβάλλετε καμμία ἀντίσταση, μήπως κινδυνέψει καί ἡ ζωή σας...!!!», ἔρχεται τώρα ἐπικουρικά καί ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων νά νομοθετήσει καί τήν ἀτιμωρησία καί ἀσυδοσία αὐτῶν τῶν ὑβριστῶν, βιαστῶν καί ληστῶν τῶν Ἑλλήνων συμπατριωτῶν μας καί μάλιστα, τῶν ἀνυπεράσπιστων παίδων, παιδισκῶν, γερόντων καθώς καί τῶν  Ἑλληνίδων γυναικῶν, ἀγάμων ἤ ἐγγάμων. Ὑποθάλπεται δηλ. ἡ ἀτιμωρησία ἀπό τήν παράνομη ἀνοχή τῶν διωκτικῶν Ἀρχῶν, οἱ ὁποῖες κατά παράβαση καθήκοντος δέν φροντίζουν γιά τήν παραδειγματική σύλληψη καί τιμωρία τῶν παρανομούντων καί ἤδη στίς πλέον κεντρικές περιοχές τοῦ κράτους, ὅπως οἱ πλατεῖες Συντάγματος καί Ὁμονοίας, ἡ περιοχή τῆς ὁδοῦ Πατησίων καί σέ ἀπόσταση 500 μέτρων ἀπό τά Δικαστήρια Πρωτοδικῶν τῆς πρωτευούσης, ἔξωθεν τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν καί τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας. Σημειώνεται ὅτι σέ προηγμένες κοινωνίες δυτικοῦ τύπου ἡ ἀπόλυτος τήρησις καί ἐφαρμογή τοῦ νόμου εἰς βάρος τῶν παρανομούντων, ἀνεξαρτήτως τῆς φυλῆς στήν ὁποία ἀνήκουν, ἀποτρέπει δραστικά τήν ψυχολογική καλλιέργεια τῆς ξενοφοβίας καί κατά συνέπειαν ἀποτελεῖ βασική προϋπόθεση γιά τήν ἀντιμετώπιση καί τοῦ φαινομένου τοῦ ρατσισμοῦ, ἀφοῦ ὁ ρατσισμός σέ τέτοιες εὐνομούμενες κοινωνίες παρίσταται ἐντελῶς ἀδικαιολόγητος καί κινούμενος μόνον ἐπί τῇ βάσει τοῦ φυλετικοῦ μίσους καί τῆς μισαλλοδοξίας. Ἑπομένως, ἂν ὑφίσταται σήμερα ξενοφοβία μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετώπισαν ἀνθρωπιστικῶς καὶ ἐμερίμνησαν ἐπιδεικνύοντες ἀπόλυτη ἀλληλεγγύη πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς καὶ τάλαινας ἀλλοδαποὺς συνανθρώπους καὶ δὴ παραχωροῦντες τροφήν, στέγην καὶ ἐργασίαν, ὀφείλεται στὴν, κατὰ τὰ κοινῶς γνωστά, ἐκτεταμένην βαρείαν παραβατικότητα ὁρισμένων ἀλλοδαπῶν λαθρομεταναστῶν, πλεῖστοι τῶν ὁποίων ἐπιδίδονται σὲ αὐτόφωρες παράνομες πράξεις, φανερά, ὑπὸ τὰ ὄμματα πάντων, ἀλλὰ πρωτίστως ὀφείλεται στὴν κατὰ παράβασιν ὑπηρεσιακοῦ καθήκοντος παράλειψιν καὶ ἀπροσδόκητον ἀδιαφορίαν τῶν διωκτικῶν Ἀρχῶν ὡς πρὸς τὴν πάταξιν τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος.

Ὁ νόμος αὐτός δέν ἔχει θεσπισθεῖ γιά τήν προστασία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν - ὡς ἔχει ὑποχρέωση ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων νά νομοθετεῖ βάσει τοῦ Συντάγματος τῆς Χώρας, - ἀπό τούς κάθε λογῆς λαθραίους ξενόφερτους ρατσιστές,  ἀλλά ἀντίθετα γιά νά προσφέρει ἄσυλο καί ἀτιμωρησία σέ ὅλους αὐτούς, τούς συγκεκριμένους, ὅταν κλέπτουν, βασανίζουν, βιάζουν ἤ καί σκοτώνουν ἀνυπεράσπιστους Ἕλληνες πολίτες, ἀκόμα καί ἀστυνομικούς!!!!!!!

Σᾶς φαίνεται ἀπίστευτο; Κι’ὅμως!!! Παρακολουθῆστε τά ΜΜΕ καί μάθετε τί ἀκριβῶς ἐννοοῦν ὅταν ἀναφέρονται στό ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Δηλαδή, ἀντί ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων νά νομοθετήσει  ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο προσβλέποντας στήν ὑπεράσπιση τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ὡς ἡ ὑποχρέωσις αὐτή ἀπορρέει ἀπό τό Σύνταγμα τῆς Χώρας, - συμφώνως πρὸς τὸ ἄρθρον 1 παρ. 3, «Ἅπασαι αἱ ἐξουσίαι πηγάζουν ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ὑπάρχουν ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἔθνους, ἀσκοῦνται δὲ καθ’ ὂν τρόπον ὁρίζει τὸ Σύνταγμα» - κινεῖται δυστυχῶς ἀντίθετα· δηλαδή, στήν κατεύθυνση τῆς προστασίας τῶν ξενόφερτων ρατσιστῶν ληστῶν καί ἐγκληματιῶν πού νυχθημερόν ἐπιβουλεύονται τήν τιμή καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, τούς ὁποίους ἀποκαλοῦν ἄπιστους.

Ἐδῶ εἶναι ἀνάγκη νά δοῦμε τί ἀκριβῶς εἶναι ὁ ρατσισμός μέ βάση τό Διεθνές Δίκαιο, τήν Εὐρωπαϊκή Νομοθεσία καί τή Χάρτα τῶν Ἡ.Ἐ. «Ρατσισμός, λοιπόν, σημαίνει ὅταν ὁ ἕνας ἤ οἱ πολλοί ἐπιτίθενται σέ κάποιον ἤ κάποιους ἐξαιτίας τῆς διαφορᾶς στήν ἐθνότητα, τή φυλή, τή γλῶσσα καί τή θρησκεία».

Ἡ διεθνὴς Σύμβασις τῆς 7ης Μαρτίου 1966 περὶ «καταργήσεως πάσης μορφῆς φυλετικῶν διακρίσεων», ἡ ὁποία καὶ συνιστᾶ τὴν φερομένην ὡς βάσιν τοῦ προτεινομένου νόμου, βάσει τοῦ προοιμίου τῆς διαβουλεύσεως τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης, κυρωθεῖσα διὰ τοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος ὑπ’ ἀριθ. 494 τῆς 3ης Ἀπριλίου 1970 (ΦΕΚ 77 Ἅ΄) ὁρίζει εἰς τάς παραγράφους 1 καὶ 2 τοῦ ἄρθρου 1 ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς: «1. Ἐν τῇ παρούσῃ Συμβάσει, ὁ ὅρος φυλετικὴ διάκρισις ὑπονοεῖ πᾶσαν διάκρισιν, ἐξαίρεσιν, παρεμπόδισιν ἢ προτίμησιν βασιζομένην ἐπὶ τῆς φυλῆς, τοῦ χρώματος, τῆς καταγωγῆς ἢ τῆς ἐθνικῆς ἢ ἐθνολογικῆς προελεύσεως μὲ τὸν σκοπὸν ἢ τὸ ἀποτέλεσμα ἐκμηδενίσεως ἢ διακινδυνεύσεως τῆς ἀναγνωρίσεως, ἀπολαύσεως ἢ ἀσκήσεως ὑπὸ ὅρους ἰσότητος, τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν εἰς τὸν πολιτικόν, οἰκονομικόν, κοινωνικόν, μορφωτικὸν ἢ οἱονδήποτε ἄλλον τομέα τοῦ δημοσίου βίου.

Τό ἴδιο, ἐπίσης, ἔγκλημα προσπαθοῦν νά εἰσαγάγουν στό ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο, ὅταν μέ δόλιο τρόπο καί μεθοδευμένα προσπαθοῦν νά ἐντάξουν σ’αὐτό καί τόν ἐπάρατο κιναιδισμό. Λές καί ὁ κιναιδισμός ἔχει σχέση ἤ ἀποτελεῖ ὀντότητα πού διακρίνεται σέ ξεχωριστή φυλή, ἐθνότητα, γλῶσσα καί θρήσκευμα, ἔτσι ὅπως αὐτά ἀναφέρονται στό Διεθνές Δίκαιο.

Ὁ  γενετήσιος προσανατολισμὸς ἀφορᾶ στὸ κάθε ἄτομο μεμονωμένως, ἀποτελεῖ στοιχεῖο τῆς προσωπικῆς καὶ ἰδιωτικῆς του ζωῆς καὶ ἐπ’ οὐδενὶ δύναται νὰ προσδιορίσει τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα κάποιας ἐθνικῆς μειονότητος ἢ ἐθνοτικῆς ὁμάδος. Ἑπομένως δὲν δύναται νὰ ἀποτελέσει κριτήριο προσβολῆς κανενὸς ἀτομικοῦ δικαιώματος εἰς βάρος ἑνὸς ἀτόμου ἀνήκοντος σὲ κάποια μειονότητα ἢ ἐθνοτικὴ ὁμάδα. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι πρακτικῶς ἀδύνατον νὰ προσδιορισθῆ μία μειονότητα ἢ ἐθνοτικὴ ὁμάδα ἐπὶ τῇ βάσει ἑνὸς κριτηρίου, πουθενὰ στὰ ὡς ἄνω νομικὰ κείμενα δὲν ἀναφέρεται ὁ γενετήσιος προσανατολισμὸς ἢ οἱ ἐρωτικὲς ἰδιαιτερότητες ὡς αἰτία τῆς ρατσιστικῆς βίας ἢ τῶν φυλετικῶν διακρίσεων.

Ἀντιθέτως, ρητῶς στὴν ἀπόφαση - πλαίσιο τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἀναφέρεται πὼς κατεξοχὴν κριτήριο γιὰ τὴν ὕπαρξη φυλετικῶν διακρίσεων εἰς βάρος κάποιας ἐθνοτικῆς ὁμάδος εἶναι ἡ θρησκεία, ἡ ὁποία κατὰ τὴ σχετικὴ νομικὴ διατύπωση χρησιμοποιεῖται ὡς πρόσχημα γιὰ τὴν ρατσιστικὴ ἐπίθεση εἰς βάρος τῶν μελῶν μίας μειονότητος.   

Καί γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, συμφώνως τῷ ἄρθρῳ 1 τῆς κοινοτικῆς Ἀποφάσεως – Πλαισίου ὑπ’ ἀριθ. 2008/913/ΔΕΥ/ τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως τῆς 28ης-11-2008, ἥτις συνιστᾶ ἐσωτερικὸν δίκαιον, καὶ ὑπὸ τὸν ἄκρως χαρακτηριστικὸν τίτλον «ἐγκλήματα ρατσισμοῦ καὶ ξενοφοβίας» ὁρίζονται τὰ ἐν λόγῳ ἐγκλήματα καὶ προβλέπονται τὰ ἀκόλουθα: «Κάθε κράτος λαμβάνει τὰ ἀναγκαῖα μέτρα, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει ὅτι τιμωροῦνται οἱ ἀκόλουθες ἐκ προθέσεως τελούμενες πράξεις: α΄) ἡ δημόσια ὑποκίνηση βίας ἢ μίσους ποὺ στρέφεται κατὰ ὁμάδας προσώπων ἢ μέλους ὁμάδας, ποὺ προσδιορίζεται βάσει τῆς φυλῆς, τοῦ χρώματος, τῆς θρησκείας, τῶν γενεαλογικῶν καταβολῶν ἢ τῆς ἐθνικῆς ἢ ἐθνοτικῆς καταγωγῆς...»

Μέ βάση αὐτή τήν ἀλήθεια γεννᾶται αἴφνης τό ἐρώτημα: «Ποιός εἶναι ρατσιστής; Ὁ Ἕλληνας, πού ἀνά πᾶσαν στιγμήν ὅταν κάποιος ἀλλόθρησκος ἤ ἀλλοεθνής ἤ ἑτερόγλωσσος κινδυνεύει, ἐρχόμενος  λαθραῖα στήν ἑλληνική ἐπικράτεια, ἐν τούτοις αὐτή τόν προστατεύει, τόν ταΐζει, τόν φιλοξενεῖ, κινητοποιώντας ἀκόμα καί αὐτόν τόν κρατικό μηχανισμό; Ἤ ἐτοῦτος ὁ λαθραῖος, πού θεωρεῖ ἄπιστο καί ἐχθρό αὐτόν πού τόν φιλοξενεῖ, δηλαδή τόν εὐεργέτη του, ἐπειδή διαφέρει στήν ἐθνότητα, στή γλῶσσα καί στό θρήσκευμα»; Ἄς δώσουν οἱ 300 τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς τήν ἀπάντηση!!!

Σημαντικὴ ἐπίσης καὶ κραυγαλέα παράλειψη τοῦ προτεινομένου νόμου εἶναι ἡ ἀπουσία καὶ τῆς παραμικρᾶς ἀκόμη μνείας στὰ συστηματικὰ καὶ ὀργανωμένα ἐγκλήματα πολέμου, κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ γενοκτονιῶν εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, τοῦ Πόντου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς Ἰωνίας τόσο ἀπὸ τὸ ἐπίσημο τουρκικὸ κράτος ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν σκοπίμως ὑποκινηθέντα τουρκικὸ λαό.

Ἐμεῖς, λοιπόν, οἱ βαπτισμένοι καί μυρωμένοι Ἕλληνες ἐκ προοιμίου ἀγαπᾶμε τήν πατρίδα μας ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπο, ἀφοῦ ὅλοι εἶναι κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ δημιουργημένοι· ἑπομένως δέν ἔχουμε τήν ἀνάγκη ἑνός ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Ἀλλοῦ σαφῶς καί τό πᾶνε.

Ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι καί μυρωμένοι Ἕλληνες ἐκ προοιμίου δέν φοβόμαστε τούς ξένους «ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με»(Ματθ. κε΄, 35), ἀφοῦ στό πρόσωπο τοῦ κάθε ἄλλου βλέπουμε τόν Χριστό. Αὐτό πού φοβόμαστε εἶναι ὁ Θεός καί ἡ ἁμαρτία πού μᾶς κάνει ξένους πρός τόν Θεό καί μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς μας. Ἡ φιλοξενία ἐξάλλου τοῦ Ἕλληνα εἶναι χαρακτηριστική ἀπό τά πανάρχαια χρόνια. Ἀλλά καί σήμερα ¨ἀγκαλιάζουμε¨ τούς πάντες, τούς βάζουμε στά σπίτια μας, τούς δίνουμε ἐργασία, τούς βαπτίζουμε, τούς παντρεύουμε...Κι᾿ ὅταν δέν μποροῦμε νά τούς φιλοξενήσουμε, δέν εἶναι ἐπειδή δέν θέλουμε, ἀλλά ἐπειδή ὑπάρχουν ἀντικειμενικές δυσκολίες καί συνταγματικά ὅρια, πού δέν μποροῦμε νά τά παραθεωρήσουμε.

Τό νά πολεμᾶ ὅμως κάποιος μιά κακή ξένη νοοτροπία καί γενικά τό κακό πού ἀπειλεῖ τόν ἄνθρωπο ψυχοσωματικῶς, δέν εἶναι ρατσισμός οὔτε ξενοφοβία. Δέν ταυτίζουμε τήν ἁμαρτία μέ τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο.Τό ψέμα μέ τόν ψεύτη, τήν κλοπή μέ τόν κλέφτη, τήν διαστροφή μέ τόν διεστραμμένο.

Ὁ καλός γιατρός θά πολεμήσει τήν ἀσθένεια, ὄχι τόν ἀσθενῆ.

Ὁ καλός δάσκαλος θά πολεμήσει τήν τεμπελιά, τήν ἀδιαφορία, τήν ἀδυναμία τοῦ μαθητῆ, ὄχι τό μαθητή.

Ὁ καλός δικηγόρος θά πατάξει τήν ἀδικία, ὄχι τόν ἀδικοῦντα.

Ὁ ὀρθόδοξος θά καταδικάσει τήν αἵρεση, ὄχι τόν αἱρετικό.

Μήπως ὅλοι οἱ προαναφερθέντες χαρακτηρίζονται ρατσιστές ἐπειδή καυτηριάζουν τά κακῶς κείμενα; Ὦ τοῦ παραλόγου!

Σεβασμός στόν ἄνθρωπο ναί. Ὄχι στά πάθη του.

Ἀδελφοί μου Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ καιροί οὐ μενετοί. «Ἤδη δὲ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται»(Ματθ.,γ΄,10). Ἄς μείνουμε, λοιπόν, ἀκέραιοι χωρίς καμμία ἔκπτωση, ἀκραιφνεῖς στίς ἑλληνικές μας ρίζες καί στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας, ἔτσι ὅπως μᾶς τά παρέδωσαν οἱ ἥρωες καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἑλληνικῆς μας πατρίδος. Ἀλλοίμονον, ἄς μή καταντήσουμε ἀφελεῖς καί ἀνόητοι. Ἄς μή βάζουμε τά φίδια τά δηλητηριώδη μέσα στόν κόρφο μας, στήν καρδιά μας.

Εἶναι καί βέβαια ἀλήθεια αὐτό πού ἔντονα ἀκούγεται στίς μέρες μας ἀπό στόματα ἁγίων γερόντων, ὅτι «Αὐτός πού, σ’αὐτή τή σατανοκίνητη, ἀνήθικη καί βλάσφημη Νέα Ἐποχή, παραμένει πιστός ἄχρι θανάτου στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση καί ὁμολογήσει τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, Μόνο καί Μοναδικό Σωτῆρα καί Μεσσία[1], θά συγκαταριθμηθεῖ μέ τούς μεγαλύτερους Μάρτυρες ὅλων τῶν αἰώνων. Χρειάζεται διάκριση σέ ὅλα, ὥστε νά ξεχωρίζουμε τά νοήματα καί τούς λόγους ἀπό ποῦ προέρχονται· ἀπό τόν Παράκλητο ἤ ἀντίθετα, ἀπό τόν Ἑωσφόρο καί τά ὄργανά του[2]; Χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο παρά ποτέ ἐγρήγορση, ὑπομονή, ἄσκηση, ἁγνότητα, ὥστε νά δυνηθοῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε ἐπιτυχῶς τά ἐπερχόμενα δεινά, πεῖνα, δίψα, διωγμό, ἐξορία, φυλακή, μαρτύριο. Ὅποιος δέν ἑτοιμάζεται γι’αὐτά, ἔχει ἔλλειμα Ὀρθοδόξου Πίστεως καί βιοτῆς».

Ὁ ἔχων νοῦν Χριστοῦ ψηφισάτῳ τούς λόγους τούτους. Ἀμήν.

---

                        [1] «Δεῦτε λαοὶ ὑμνήσωμεν, καὶ προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αὐτοῦ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐκ τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ, τὸν κόσμον λυτρωσάμενος.»(Στιχηρό Ἀναστάσιμο, Ἦχος α΄)

[2] Τωβ. 5,9  « καὶ εἰσελθὼν εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ εὕρηκα ὃς συμπορεύσεταί μοι. ὁ δὲ εἶπε· φώνησον αὐτὸν πρός με, ἵνα ἐπιγνῶ ποίας φυλῆς ἐστι καὶ εἰ πιστὸς τοῦ πορευθῆναι μετὰ σοῦ.»

Ο Τωβίας επανήλθεν στο σπίτι του και είπε προς τον πατέρα· “ιδού, ευρήκα άνθρωπον, ο οποίος θα έλθη μαζή μου”. Ο πατήρ είπε προς τον υιόν· “φώναξέ τον να έλθη εδώ, δια να γνωρίσω καλά από ποίαν φυλήν κατάγεται αυτός και αν είναι αξιόπιστος να ταξιδεύση μαζή σου”.

Τωβ. 5,10  « καὶ ἐκάλεσεν αὐτόν, καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλους»                                        Ο Τωβίας τον εκάλεσε και εκείνος εισήλθεν στον οίκον του Τωβίτ. Ο Τωβίτ και ο ξένος αλληλοεχαιρετήθησαν.

Τωβ. 5,11  « καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίτ· ἀδελφέ, ἐκ ποίας φυλῆς καὶ ἐκ ποίας πατριᾶς εἶ σύ; ὑπόδειξόν μοι.»

 Είπεν εις αυτόν ο Τωβίτ· “αδελφέ, από ποίον φυλήν και από ποίαν πατριάν είσαι συ; Πές μου το”.

Τωβ. 5,12   « καὶ εἶπεν αὐτῷ· φυλὴν καὶ πατριὰν σὺ ζητεῖς ἢ μίσθιον, ὃς συμπορεύσεται μετὰ τοῦ υἱοῦ σου; καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίτ· βούλομαι, ἀδελφέ, ἐπιγνῶναι τὸ γένος σου καὶ τὸ ὄνομα.»

 Εκείνος του απήντησε· “φυλήν και πατριάν ζητείς η ένα μισθωτόν συνοδοιπόρον, ο οποίος θα συμπορευθή μαζή με το παιδί σου;” Ο Τωβίτ του απήντησε· “αδελφέ, θέλω να μάθω το γένος και το όνομά σου”. (Τωβίτ, 5:9-12)