Γράφει την παρούσαν εις ταπεινός Επίσκοπος της Ορθοδόξου
Εκκλησίας, από την νήσον Λέσβον.
Έλαβον
γνώσιν των δηλώσεών Σας προς ομάδα νέων μας, σπουδαζόντων εις την Ρώμην.
Ετονίσατε: «…η διαίρεσις Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών αποτελεί, ιδίως σήμερον,
εις ένα κόσμον, ο οποίος απαιτεί γνησιότητα και συνοχήν, μίαν ανυπόφορον
αρνητικήν μαρτυρίαν». Και εζητήσατε από τους ακροατάς Σας «να επιβεβαιώσουν
προς τους Επισκόπους και Πατριάρχας των την σταθεράν θέλησίν Σας, όπως
συνεργασθήτε μετ΄ αυτών δια να προχωρήσουν προς την τελείαν ενότητα» δια την
οποίαν – συμπληρώνω – καθ΄ εκάστην δέεται η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία. «…
υπέρ της των πάντων ενώσεως…». Ευκολώτατον όμως είναι να βασιλεύση η ποθητή
ενότης και ικανοποιηθή ο πόθος Σας. Να επανέλθωμεν, Ορθοδοξία και Παπισμός,
εκεί όπου εχωρίσθημεν… Εις την εποχήν του ιερού Φωτίου και Μιχαήλ Κηρουλαρίου.
Και να απαρνηθώμεν παν ό,τι από τότε έχει εισέλθει, ως καινοτομία, εις την
«Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Γράφω μετά παρρησίας διότι
– δόξα τω Παναγάθω – δεν έχομεν τίποτα, μα απολύτως τίποτα προσθέσει ή
αφαιρέσει από τότε, την ευλογημένην αυτήν εποχήν της ενότητος. Παρά τηρούμεν
απαρασαλεύτως «… οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως
παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις
ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως
επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω
κηρύσσομεν…». Εμπρός λοιπόν! Να επανέλθωμεν, εκεί όπου και εχωρίσθημεν.
Απαρνηθήτε το εωσφωρικόν πρωτείον Σας. Το ψευδέστατον αλάθητόν Σας. Καταργήσατε
την εν μέσαις Αθήναις επάρατον Ουνίαν… και… «δεύτε και διαλεχθώμεν, εν αγάπη
και ταπεινώσει…». Αυτά όμως δεν τα είπατε προς τους Ορθοδόξους επισκέπτας Σας.
Και λυπούμαι, διότι και πολλοί ιδικοί μας – κληρικοί και λαϊκοί – δεν Σας τα
λέγουν. Και ίσως δημιουργηθή η ψευδαίσθησις ότι δεν είναι δύσκολον να αλωθή η
Ορθοδοξία. Τώρα μάλιστα με την είσοδόν μας εις την ΕΟΚ και την
πιθανολογουμένην σύναψιν μετά της Κυβερνήσεώς μας του τόσον διακαώς επί έτη
ζητουμένου κογκορδάτου. Και θα συνάψη η Πατρίς μας – η Ορθόδοξος Ελλάς –
διπλωματικάς σχέσεις μετά του Κράτους του Βατικανού, καταπατούσα βαναύσως τους
γνωστούς Σας λόγους του Κυρίου «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου
τούτου…». Τότε τι είναι το Κράτος του Βατικανού; Μην ακούτε τι λέγουν ή τι
γράφουν Πατριάρχαι και Αρχιεπίσκοποι. Είναι λόγοι ιδικοί των και μόνον ιδικοί
των. Ο ευλογημένος λαός του Θεού, ο Ορθόδοξος, έχει γνώσιν και παρακολουθεί και
αγρυπνεί και ετοιμάζεται. Και θα εκδηλωθή, όταν επιστή ο κατάλληλος
καιρός. Να ελπίζω ότι δεν θα συμβή τούτο, διότι εν τω μεταξύ θα θελήσητε
να υλοποιήσητε την προς τους Ορθοδόξους νέους επιθυμίαν Σας, ζητήσητε την
ένωσιν εν ονόματι του Χριστού, του Οποίου τον χιτώνα έχετε διαρρήξει, και δια
του Χριστού και δια τον Χριστόν;
Υπ΄
αυτάς τας προϋποθέσεις Σας αναμένομεν.
Ως
αδελφόν, γνησιώτατον και αγαπητόν και πρώτον εν ίσοις…
+Ο
ταπεινός Μητροπολίτης
Μηθύμνης
Ιάκωβος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου