Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά – «άχρι καιρού» – είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν΄ αποκοιμίζονται οι πιστοί κι΄ οι υπηρέτες του διαβόλου να δρουν ανενόχλητα!

Σ΄ αυτές τις ώρες του κόσμου, όπως η σημερινή, που η αίρεση του Οικουμενισμού έχει και έκταση και βάθος, η μόνη σωτηρία είναι η αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά – «άχρι καιρού» – είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν΄ αποκοιμίζονται οι πιστοί κι΄ οι υπηρέτες του διαβόλου να δρουν ανενόχλητα! Ας μεταφερθούμε στο Ναό του Σολομώντος στην εποχή του Χριστού : κόσμος πολύς, κίνηση μεγάλη, αλισιβερίσι ανθηρό, φωνές μικροπολητών, γέλια, χαρές, ατμόσφαιρα λαϊκού πανηγυριού, οι έμποροι τα οικονομούν, οι Ιερείς χαϊδεύουν ευτυχείς τα γένεια τους, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, εκεί, εγγυητές και φύλακες των Ιερών Παραδόσεων! Οπότε ξαφνικά, αυτή η «ωραία» ατμόσφαιρα διαταράσσεται βίαια! Κάποιος νέος, που το βλέμμα του βγάζει φωτιές, με φραγγέλιο στο χέρι, ορμά σ΄ όλο αυτό το πλήθος των πωλητών, των χρηματιστών, των εμπόρων, τους πετάει έξω, φωνάζοντας : «Άρατε ταύτα εντεύθεν!  Μη ποιείτε τον Οίκον του Πατρός μου οίκον εμπορίου»». Έτσι οι Ορθόδοξοι οικουμενιστές ομιλούν για φανατισμό και κατηγορούν τους αγωνιζόμενους αντιοικουμενιστές «ζηλωτές»! Ω της υποκρισίας! Η Αγία Γραφή λέει για τα γεγονότα του Χριστού στο Ναό : «ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεταί με» Αν ταυτίζετε τον «ζήλο» με τον φανατισμό, θεωρείτε λοιπόν φανατικό και τον Χριστό. Και τι άλλο σημαίνει «ζήλος» παρά αγώνα μες τα όλα, κι΄ όχι το ηττοπαθές ….αναμείνατε άχρι καιρού!