Κραυγή αγωνίας.

Κραυγή αγωνίας! Παλαιά η ιστορία, από τότε που ο Προμηθέας καρφώθηκε στον Καύκασο. Πολλοί γονείς κληροδοτούν στα παιδιά των την αγωνία. Δίκοπο μαχαίρι· σωτηρία ή γκρέμισμα. Όσοι δεν τους μεταδίδουν την αγωνία, συνήθως τ΄ αφήνουν νεκρά· μόνο το σάβανο λείπει. Μήπως αγωνία δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ζωή; Μήπως το αντίθετο δεν είναι τίποτε άλλο παρά θάνατος; Πολλοί είμαστε μέσα στον Κήπο της Γεθσημανή. Ένας αγωνιά, και είναι η  ίδια η ζωή· οι άλλοι καταβυθίζονται στον ύπνο. Πόσοι απ΄ αυτούς θα ξυπνήσουν; Μέσα στη σιγή της νύχτας, αντηχούν οι στεναγμοί της αγωνίας Εκείνου. Κραυγή αγωνίας, που ακούγεται αιώνες τώρα. Πόσες ψυχές δεν άκουσαν  αυτή την κραυγή αγωνίας, και πόσες ψυχές δεν ανασηκώθηκαν από το βαθύ τους λήθαργο! Ω αυτοί οι γονείς, που άφησαν για κληρονομιά στα παιδιά τους την αγωνία! Αυτοί τους έκαμαν το μεγαλύτερο δώρο. Αυτοί μισήθηκαν από τα παιδιά τους πολύ. Αλλά, ω θαύμα, ένα μίσος, που μεταστράφηκε αργότερα σε αγάπη μέχρι λατρείας! Ω να ακούγονταν πολλές κραυγές απελπισίας. Συνηθίσαμε το λήθαργο του κόσμου τούτου να τον ονομάζωμε ζωή. Από κει αρχίζει το κρίσιμο σημείο της αγωνίας μας. Να νιώθουμε μειονεξία μπροστά σε ποιους; Μπροστά στους νεκρούς, στους πεθαμένους! Μπροστά στα είδωλα! Μπροστά στα τερατώδη ή στα καλλιμάρμαρα και περίτεχνα ξόανα! Μπροστά στα αλαλάζοντα και ηχούντα κύμβαλα! Τι κρίσιμο σημείο για τον εαυτό μας! Ένα βήμα μάς χωρίζει από το δένδρο, που κρέμεται ένας βρόχος. Στα πόδια βουϊζει απαίσια το ποτάμι της διεφθαρμένης ανθρωπότητος, που οι εκβολές του οδηγούν στην άβυσσο. Θα κρατηθούμε να μη παρασυρθούμε; Από το σημείο αυτό και πέρα δεν υπάρχουν πολλοί σωτήρες. Μόνο αν ενώσωμε την κραυγή της αγωνίας μας με την Αγωνία της Γεθσημανή, θα σωθώμε. Αγαπητέ μου νεαρέ Κυρηναίε. Κάποιοι σε αγγάρευσαν και σου φόρτωσαν, χωρίς τη θέλησί σου, ένα σταυρό. Να τον πετάξης μη προσπαθής· δεν θα μπορέσης. Σημασία έχει, αν θα συνεχίσης να τον κουβαλάς με τη θέλησί σου ή θα συνεχίσης το δρόμο σου υβρίζοντας και αναθεματίζοντας τη στιγμή που συνάντησε τη θλιβερή συνοδεία του δρόμου του Γολγοθά. Μπορεί να χρειαστή να σταυρωθής κι όλας στον ίδιο σταυρό, που κουβαλάς. Πάντως ένα σου λέω: Προτού αποφασίσης, κοίταξε Εκείνον που ξαλάφρωσες. Ρίξε μια ματιά στη μορφή Του, έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή και αποφάσισε. Νεαρέ Κυρηναίε! Και σκέψου, ότι οι πλάτες σου το λένε· αυτό δείχνει το γράψιμό σου. Νεαρέ Κυρηναίε, είσαι πλασμένος για μεγάλο σταυρό! Προχώρει λοιπόν! Και τότε, αν υπάρχουν αγκάθια μίσους στην καρδιά σου, θα μεταμορφωθούν σε ανθούς Αναστάσεως Αγάπης.

ΕΠΑΜΕΙΝ. ΝΤΑΛΛΗΣ                                                                                           
διδάσκαλος.