π. Θεόδωρος Ζήσης:

..Καὶ ὄχι μόνον δὲν ἀντέδρασαν τότε, πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἔλαβαν παρόμοιες ἀποφάσεις στὸ χῶρο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἔγινε στὴν προηγούμενη 9η Γενικὴ Συνέλευση στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006, ὅπου οἱ μετέχοντες ἀντιπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πλὴν τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, ἀρνήθηκαν, ὅπως στὸ Balamand, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Δέχθηκαν ὅτι λόγῳ τοῦ χωρισμοῦ καὶ τῆς διαιρέσεως καμμία ἐκκλησία δὲν εἶναι καθολική· ὅπως ἐπὶ λέξει γράφει τὸ κείμενο τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε «κάθε ἐκκλησία ἐκπληρώνει τὴν καθολικότητά της, ὅταν εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες» (§ 6) καὶ ὅτι «χωρισμένοι ἀπ᾽ ἀλλήλων εἴμαστε πτωχευμένοι». Βάσει αὐτῶν τώρα δέν ὑπάρχει πουθενὰ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἐπειδὴ ὑπάρχουν διαιρέσεις, ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη κατὰ τὴν πρωτοφανῆ ἐκκλησιολογία Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς συναντήσεις, καὶ τὸ χειρότερο ὅτι εἶναι πτωχὴ ἡ Ἐκκλησία ἐπειδὴ τῆς λείπουν οἱ αἱρετικοί.