Ο μακαριστός πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος:
Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν επισκόπους
φρονούντας τα των ετεροδόξων, που τότε Ορθοδοξία;
Εάν όμως αυτήν
την γνώμην ( του Αγίου Ιγνατίου) ηκολούθουν πάντες οι χριστιανοί κατά γράμμα,
να ακολουθούν δηλαδή τους επισκόπους εις πάντα, αλλοίμονον τότε, ούτε
Ορθοδοξία, ούτε Εκκλησία, ούτε Ορθόδοξος χριστιανός θα υπήρχε σήμερον. Εάν οι
ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν τους πατριάρχας και επισκόπους, Απολιναρίους,
Μακεδονίους, Ευτυχέας, Διοσκόρους, Σαββελιο-Σεβήρους, Ευσεβίους, Αθηναγόρους,
Βαρθολομαίους και μυρίους άλλους, και εδέχοντο και ησπάζοντο τα φρονήματά των,
που τότε Ορθοδοξία; Που χριστιανός ευσεβής και ορθόδοξος; Και τι λέγω ανθρώπους
πατριάρχας και μητροπολίτας, και δεν λέγω Συνόδους;…, διότι 348 τον αριθμόν
συνήλθον εν έτει 754 εν Κωνσταντινουπόλει, Πατριάρχαι, Μητροπολίται, Επίσκοποι
κ.λ.π. Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις
τον τότε πατριάρχην Κωνσταντίνον και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348
Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν,
απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον και τους απεκάλουν κακοδόξους και
εικονομάχους… Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι,
κολασμένοι, αναθεματισμένοι, και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και
σεβόμεθα, σχετικώς και κατά την παράδοσιν, τας αγίας εικόνας;
Ημείς έχομεν την γνώμην και
ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν,
και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους
προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους (Γερμανός, Νικηφόρος, Μεθόδιος, Ταράσιος,
Στέφανος, Θεόδωρος, Θεοφάνης, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π.), την δε σύνοδον
εκείνην ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον…
Το κείμενο του Γέροντα Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου :
Είπε ο Όσιος Πορφύριος ο
Καυσοκαλυβίτης για τον Παλαιό Ημερολόγιο: "Αν πρόκειται να ζήσεις μέσα
στον κόσμο, να ακολουθείς το ημερολόγιο που έχει η Εκκλησία, για να μη φέρνεις
αναστάτωση στον κόσμο, εκτός και επιθυμείς να ζήσεις στο Άγιον Όρος".
Ακόμα
όμως και στο Άγιον Όρος να ζεις, ο Όσιος γέροντας εννοούσε: Να έχεις κοινωνία
με την Εκκλησία και τα μοναστήρια και όχι να ζεις στην πλάνη του
"ζηλωτισμού", διότι δια του αδιάκριτου ζηλωτισμού σου υπάρχει
διάσπαση μέσα στην Εκκλησία, ο καθένας σηκώνει δικό του μπαϊράκι, είναι ένδειξη
εγωισμού και όχι ορθοδόξου φρονήματος το οποίο είναι στολισμένο με την
ταπείνωση και την υπακοή...
Γι'αυτό και τόνιζε:
"Για να διατηρήσουμε την ενότητά μας, θα πρέπει να κάνουμε υπακοή στην
Εκκλησία, στους επισκόπους της. Υπακούοντας στην Εκκλησία, υπακούομε στον ίδιο
το Χριστό. Να πονάμε για την Εκκλησία. Να μη
δεχόμαστε να κατακρίνουν τους αντιπροσώπους της. Στο Άγιο
Όρος το πνεύμα που έμαθα ήταν ορθόδοξο, βαθύ, άγιο, σιωπηλό, χωρίς έριδες,
χωρίς καυγάδες και κατακρίσεις. Να μην πιστεύουμε τους
ιεροκατηγόρους. Και με τα μάτια μας να δούμε κάτι αρνητικό να γίνεται από
κάποιον ιερωμένο, να μην το πιστεύομε, ούτε να το σκεπτόμαστε, ούτε να το
μεταφέρουμε. Το ίδιο ισχύει και για τα λαϊκά μέλη της εκκλησίας και για κάθε
άνθρωπο. Όλοι είμαστε Εκκλησία. Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία για τα λάθη των
εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για τη διόρθωση, κάνουν μεγάλο
λάθος. Αυτοί δεν αγαπούν την Εκκλησία. Ούτε βέβαια το Χριστό. Τότε αγαπάμε την
Εκκλησία, όταν με την προσευχή μας αγκαλιάζομε κάθε μέλος της και κάνομε ό,τι
κάνει ο Χριστός. Θυσιαζόμαστε, αγρυπνούμε, κάνομε το παν, όπως εκείνος, ο
οποίος «λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει»
http://proskynitis.blogspot.ca/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου