«Εὐτυχισμένη εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ὁποία νύκτα καὶ ἡμέρα
δὲν ἔχει ἄλλη
μέριμνα παρὰ πῶς κατὰ τὴν μεγάλη ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὅλη ἡ κτίση θὰ
μέριμνα παρὰ πῶς κατὰ τὴν μεγάλη ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὅλη ἡ κτίση θὰ
σταθεῖ μπροστὰ στὸν Κριτή, γιὰ νὰ ἀποδώσει λόγο περὶ
τῶν ἔργων της, θὰ
μπορέσει καὶ αὐτὴ εὔκολα νὰ ἐνεργήσει τὸν
ἀπολογισμὸ τοῦ βίου της.
Γιατί, ὅποιος ἔχει ἐνώπιον τῶν ματιῶν του ἐκείνη
τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα
καὶ πάντοτε μελετᾶ τὴν ἀπολογία του μπροστὰ στὸ
δικαστήριο, ποὺ δὲν
μπορεῖ νὰ πλανηθεῖ, αὐτὸς ἤ καθόλου ἤ ἐλάχιστα θὰ
ἁμαρτήσει, γιατί τὸ
νὰ ἁμαρτάνει κανεὶς προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπουσία τοῦ
φόβου τοῦ Θεοῦ
ἀπὸ ἐμᾶς. Σὲ ὅσους δὲ εἶναι ζωηρὴ ἡ ἀναμονὴ τῶν
ἀπειλουμένων
τιμωριῶν, ὁ ἐνοικῶν
σὲ αὐτοὺς φόβος δὲν θὰ τοὺς δώσει εὐκαιρία νὰ
περιπέσουν σὲ ἀπρόσεκτες πράξεις ἢ σκέψεις»
περιπέσουν σὲ ἀπρόσεκτες πράξεις ἢ σκέψεις»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου