Ο Θεάνθρωπος Χριστός
είναι «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον» (Αγ. Ι. Δαμασκηνού, Έκδ. Ορθ.
Πίστεως 3, 1. PG 94,
984). Αλλά και ο άνθρωπος είναι μόνον εν τω Θεανθρώπω καινός («καινή
κτίσις»), πάντοτε καινός, αιωνίως καινός:
Εις όλα τα θεανθρώπινα βιώματά του εις την οδόν της σωτηρίας, του
αγιασμού, της μεταμορφώσεως, της θεώσεως, της θεανθρωποποιήσεως. Εις αυτόν τον
γήϊνον κόσμον όλα γηράσκουν και όλα αποθνήσκουν. Μόνον ο άνθρωπος ο ενσωματωθείς
εις τον Θεάνθρωπον και θεανθρωποποιηθείς, ο γενόμενος «σύσσωμος» του Χριστού, ο
υπό του Θεανθρώπου ενσωματωθείς εις την Εκκλησίαν και εκκλησιοποιηθείς, δεν
γηράσκει και δεν αποθνήσκει, διότι έγινεν ζων, οργανικόν μέλος του αγίου και
αιωνίου Θεανθρωπίνου σώματος του Χριστού---της Εκκλησίας, εις την οποίαν το
ανθρώπινον πρόσωπον αναπτύσσεται και συνεχώς «αύξει την αύξησιν του Θεού» (Κολ.
3, 19)---«εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού»
(Εφ. 4, 13). Αυτό δε σημαίνει ότι αυξάνει και αναπτύσσεται απείρως και
απεριορίστως, κατά τας θεοειδείς διαστάσεις του θείου απείρου, τας οποίας ο
Τρισήλιος Κύριος έδωκεν εις την ανθρωπίνην ύπαρξιν, όταν εδημιούργησε τον
άνθρωπον θεοειδή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου