Η Εκκλησία: Το σώμα του Ζώντος Χριστού. π.Γεωρ.Φλωρόφσκυ.

…Η Εκκλησία είναι ακόμη in statu viae και εν τούτοις είναι επίσης ήδη in statu patriae. Έχει, ούτως ειπείν, διπλήν ζωήν, εις τους ουρανούς και επί της γης ταυτοχρόνως. Η Εκκλησία είναι κοινωνία ιστορική, ορατή και ταυτοχρόνως το σώμα του Χριστού, είναι τώρα η Εκκλησία των εξηγορασμένων και των αθλίων αμαρτωλών. “Ολόκληρος η Εκκλησία είναι Εκκλησία μετανοούντων, ολόκληρος η Εκκλησία είναι Εκκλησία απολλυμένων” (άγιος Εφραίμ ο Σύρος). Και τα δύο ταυτοχρόνως. Επί ιστορικού επιπέδου, ο τελικός στόχος δεν επετεύχθη ακόμη. Αλλ' η εσχάτη πραγματικότης έχει ήδη φανερωθή και αποκαλυφθή, ή μάλλον δοθή. Και αυτό το έσχατον είναι πάντοτε προσιτόν, εις πείσμα κάθε ιστορικής ατελείας, και παρ' ό,τι δεν είναι παρά υπό μορφάς πάντοτε προσωρινάς. Διότι η Εκκλησία είναι κοινότης μυστηριακή. Και μυστηριακός σημαίνει ακριβώς εσχατολογικός. Το έσχατον δεν σημαίνει αρχικώς τελικόν, εντός της χρονολογικής σειράς των γεγονότων σημαίνει μάλλον τελευταίον (ή αποφασιστικόν). Και αυτό το “αποφασιστικόν” ημπορεί να έχη, και όντως έχει, πραγματοποιηθή εις την εξέλιξιν των γεγονότων της ιστορίας. Εκείνο το οποίον “ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου” είναι ήδη εδώ, “εν τω κόσμω τούτω”, ουδόλως δε καταργεί αυτόν τον κόσμον, αλλά δίδει εις αυτόν νέαν σημασίαν και νέαν αξίαν. Δεν πρόκειται ακόμη παρά περί μιας προκαταβολικής πραγματοποιήσεως, ενός “αρραβώνος” της τελικής ολοκληρώσεως. Και εν τούτοις, το Άγιον Πνεύμα σκηνοί ήδη αληθώς εν τη Εκκλησία. Αυτό δε συνιστά το εκκλησιολογικόν μυστήριον: μία “κοινωνία” ορατή και γηίνη είναι ένας οργανισμός της θείας χάριτος.