O Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης ερωτά :

Σὲ παλαιότερο βιβλίο μας μὲ τίτλο «Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή» δημοσιεύσαμε   κεφάλαιο μὲ τίτλο «Δὲν μᾶς ἔφτανε ὁ Οἰκουμενισμός, ἦλθε καὶ ὁ Σοδομισμός», στὸ  ὁποῖο μὲ φόντο τὰ φοβερὰ σκάνδαλα ποὺ εἶχαν ξεσπάσει στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τὸ  2005, μερικὰ τῶν ὁποίων εἶχαν σχέση μὲ ὁμοφυλόφιλους κληρικούς, διαπιστώναμε  ὅτι τὰ δύο πιὸ σημαντικὰ θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσει συνοδικῶς ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι  α) στὸ χῶρο τῆς πίστεως ἡ παναίρεση  τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ  β) στὸ χῶρο τοῦ ἤθους ἡ Ὁμοφυλοφιλία. Γνωρίζουμε ὅτι τὸ «κουσούρι» τὸ ἔχουν καὶ μέλη τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἄλλοι κληρικοί, ὅπως καὶ ὅτι ὁ  Οἰκουμενισμὸς ἔχει διαβρώσει πολλοὺς ἱεράρχες. Συνήθως μάλιστα δόγμα καὶ ἦθος συμπορεύονται. Γιὰ πόσο καιρό, ἐπὶ τέλους, τὸ ὑγιὲς σῶμα τῆς Ἱεραρχίας θὰ ἀφήνει τοὺς λίγους εὐνούχους νὰ ὁδηγοῦν τὸ ποίμνιο στὴν ἀποστασία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ  στὴ διαφθορὰ τοῦ Σοδομισμοῦ;