Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  20^ον.

1. Άγιος είναι εκείνος, που καθάρισε τελείως τον εσωτερικό του άνθρωπο. Κάποιος αδελφός, ενώ προσευχόταν μαζί με άλλους αδελφούς, αιχμαλωτίσθηκε από τη θεία δύναμη, και με αρπαγή του νου του είδε την άνω Ιερουσαλήμ και τα εκεί φωτεινά κατοικητήρια και φως άπειρο και ανέκφραστο, και άκουσε φωνή, ότι αυτός είναι ο τόπος της αναπαύσεως των δικαίων. Μετά απ΄ αυτό υπερηφανεύθηκε και, νομίζοντας τον εαυτό του σπουδαίο, έπεσε σε βάθος αμαρτιών και κυριεύτηκε από πολλά κακά. Αν λοιπόν αυτός έπαθε τέτοια, πως είναι δυνατόν ο καθένας να λέει, «Αφού νηστεύω και ζω σαν ξένος και δίδω ελεημοσύνη και έχω φυλαχθεί από πορνεία, κλοπή και τα όμοια, άραγε είμαι άγιος; Γιατί τελειότητα δεν είναι μόνον η αποχή από τα φανερά κακά, αλλά κυρίως η κάθαρση της διανοίας!                                                                                                                           
2. Αν λοιπόν καθάρισες όλη την ανομία, που έχεις μέσα σου, και απέρριψες την αμαρτία, τότε καυχήσου για την καθαρότητα που σου έδωσε ο Θεός. Αν όμως όχι, τότε ταπεινώσου σαν φτωχός παρακαλώντας το Χριστό να σε καθαρίσει από τις κρυφές αμαρτίες σου. Η καθαρότητα της καρδιάς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί διαφορετικά, παρά μόνο μέσω του Ιησού.                                                                                   
3. Αν απέκτησες σοφία κοσμική και γήινες γνώσεις, αρνήσου τες. Αν στηρίζεσαι σε προτερήματα της σάρκας, ταπείνωσε τον εαυτόν σου και μίκρυνέ τον. Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσεις να γίνεις μαθητής της μωρίας του κηρύγματος. Και σ΄ αυτή θα βρεις την αληθινή σοφία, όχι σε κομψά λόγια, αλλά στη δύναμη του Σταυρού, έχοντας εσωτερικά τα ίδια ενεργήματα μ΄ εκείνους που καταξιώθηκαν να την αποκτήσουν.                                                                                                                                          
4. Κι΄ αν ακόμη έλαβες ουράνια γεύση. Κι΄ αν ακόμη έγινες μέτοχος εκείνης της σοφίας και απέκτησες ανάπαυση στην ψυχή σου, μην υπερηφανεύεσαι, μήτε να ξεθαρρεύεις σαν να κατάκτησες όλη την αλήθεια, για να μην ακούσεις και συ το του Θείου Παύλου: «Τώρα πλέον είσασθε χορτάτοι! Τώρα πλέον γίνατε πλούσιοι! Χωρίς εμάς, κατακτήσατε τη Βασιλεία των Ουρανών!...». Αλλά κι αν γεύθηκες τα ουράνια, να πιστεύεις ότι δεν άγγιξες ακόμη το Χριστό. Αυτό το φρόνημα να κυριαεχεί μέσα στη διάνοιά σου.