Η θεανθρωπίνη καθολικότης της Εκκλησίας είναι εις την
πραγματικότητα μία διαρκής κατά χάριν και αρετήν χριστοποίησις του
ανθρώπου: τα πάντα και οι πάντες
συνάγονται και συγκεφαλαιούνται εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν, και τα πάντα
βιούνται εν Αυτώ ως ιδικά μας και οικεία, όπως ζη ένας αδιαίρετος θεανθρώπινος
οργανισμός. Διότι όλη η ζωή εν τη Εκκλησία είναι μία θεανθρωπίνη
καθολικοποίησις, μία κατά χάριν και αρετήν θέωσις και χριστοποίησις και
θεανθρωποποίησις και τριαδοποίησις, και εκκλησιοποίησις. Η θεανθρωπίνη αυτή
καθολικότης της Εκκλησίας και καθολικοποίησις εν τη Εκκλησία διακρατείται και
πραγματοποιείται δια της αεί ζώσης Υποστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού, η οποία
κατά τον πλέον τέλειον τρόπον ενώνει τον Θεόν και τον άνθρωπον και όλην την
κτίσιν, την οποίαν το τιμιώτατον αίμα του Θεανθρώπου Σωτήρος καθαρίζει από την
αμαρτίαν, το κακόν και τον θάνατον (πρβλ. Κολ. 1, 19-22). Ακριβώς το
θεανθρώπινον Πρόσωπον του Χριστού είναι ο άξων της καθολικότητος της Εκκλησίας.
Δια τούτο ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέγει:
«Όπου αν η Χριστός εκεί η Καθολική Εκκλησία» (Ιγνατίου Θεοφόρου,
Σμυρν. 8, 2 PG.
5, c 713B). Η Εκκλησία πράγματι είναι ολόκληρος
πεπληρωμένη από τον Θεάνθρωπον Χριστόν, καθ΄ ότι αύτη είναι «το πλήρωμα του τα
πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφ. 1, 23). Δια τούτο η Εκκλησία του Χριστού είναι
καθολική εις εκάστην επισκοπήν της, δηλαδή εις εκάστην ορθόδοξον ευχαριστιακήν
κοινότητά της, αλλά και εις έκαστον επίσκοπόν της και έκαστον πιστόν πρόσωπον
εν αυτή, εις έκαστον κύτταρόν της. Εκ της καθολικότητος αυτής της ιδίας της
φύσεως της Εκκλησίας πηγάζει και η παν-χρονική και η οικουμενική καθολικότης
της. Την καθολικότητα και οικουμενικότητα και συνοδικότητα της Εκκλησίας
κηρύττουν όλοι οι άγιοι Απόστολοι, Πατέρες της Εκκλησίας και αι Οικουμενικαί
και Τοπικαί Σύνοδοι αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου