Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὸ “ Ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως” μᾶς λέει:

 «Φωτιὰ εἶναι ἡ προσευχὴ καὶ ἰδιαιτέρως ὅταν ἀναπέμπεται ἀπὸ νηφάλια καὶ φλογισμένη ψυχή. Ἀλλὰ ἡ φωτιὰ αὐτή, γιὰ νὰ ἀγγίξη τὶς οὐράνιες ἁψίδες, χρειάζεται λάδι καὶ λάδι τῆς φωτιᾶς αὐτῆς δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ ἐλεημοσύνη. Χύνε λοιπὸν τὸ λάδι ἄφθονο, γιὰ νὰ αἰσθάνεσαι χαρὰ γιὰ τὸ κατόρθωμά σου καὶ νὰ κάνης τὶς προσευχές σου μὲ περισσότερο θάρρος καὶ μεγαλύτερη προθυμία. Διότι, ὅπως δὲν μποροῦν νὰ προσευχηθοῦν μὲ θάρρος ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔκαναν κανένα καλό, ἔτσι αὐτοὶ ποὺ κατόρθωσαν κάτι καὶ ἔρχονται ὕστερα ἀπὸ τὴν δίκαιη αὐτὴ πρᾶξι νὰ προσευχηθοῦν, κάνουν τὴν προσευχή τους μὲ μεγαλύτερη προθυμία, γεμᾶτοι χαρὰ ἀπὸ τὴν ἀνάμνησι τοῦ κατορθώματος. Γιὰ νὰ γίνη λοιπὸν καὶ σὲ αὐτὸ πιὸ δυνατὴ ἡ προσευχή μας, ἐπαγρυπνῶντας ὁ νοῦς μας στὶς προσευχὲς ἀπὸ τὴν ἀνάμνησι τῶν          κατορθωμάτων, ἂς θυμώμαστε συνέχεια ἐκείνη τὴν εἰκόνα, ὅτι δηλαδὴ οἱ φτωχοὶ στέκονται μπροστὰ στὶς πόρτες τῶν ναῶν ἀναπληρώνοντας ἐκείνη τὴν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς, τὴν ὁποία ἀναπληρώνει ἡ βρύσι στὸ σῶμα».