+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης
Την εποχή του Πιπίνου του Χερεστάλ (687-715)
και του Καρόλου Μαρτέλου (715- 741) πολλοί από τους Φράγκους, που
αντικατέστησαν Ρωμαίους επισκόπους, ήσαν αξιωματικοί του στρατού, οι οποίοι,
σύμφωνα με τον Αγιο Βανιφάτιο, "έχυναν το αίμα των Χριστιανών, όπως αυτό
των Ειδωλολατρών". Με σκοπό να υπερασπίσει η Εκκλησία της
Ρώμης τον εαυτό της από ξένη ανάμειξη και να προφυλαχθεί από τη δουλεία του
Φραγκικού Φεουδαλισμού, εξέδωσε το 769 εκλογικούς κανόνες, σύμφωνα με τους
οποίους οι υποψήφιοι για το παπικό αξίωμα έπρεπε να είναι καρδινάλιοι διάκονοι
ή πρεσβύτεροι της πόλεως της Ρώμης και Ρωμαίοι εκ καταγωγής. Μόνον Ρωμαίοι κατά
την εθνικότητα επιτρεπόταν να συμμετέχουν στις εκλογές. Οταν ελήφθησαν αυτές οι
αποφάσεις, ήσαν παρόντες δεκατρείς Φράγκοι Επίσκοποι.Εν τω μεταξύ, η Ρωμαϊκή επαναστατική
δραστηριότητα στη Γαλατία δεν είχε ακόμη πλήρως κατασταλεί. Ο Πιπίνος Γ' είχε
πεθάνει ένα χρόνο πριν και ο Καρλομάγνος με τον αδελφό του Καρλομάνο είχαν
αναλάβει την εξουσία της Αυστρασίας και Νευστρίας. Μέσα στο εκπληκτικά σύντομο
διάστημα 22 ετών, από το 722 έως το 754, οι Φράγκοι είχαν νικήσει τη
Ρωμαιο-Αραβική συμμαχία, είχαν σταθεροποιηθεί σ' όλες τις επαρχίες της Γαλατίας
και είχαν εξορμήσει προς τη Βόρεια Ιταλία. Αυτό κατέστη δυνατόν πιθανώς χάρη
στο νέο Φεουδαλικό σύστημα διοικήσεως, που πρώτο καθιερώθηκε στην Αυστρασία και
Νευστρία. Οι Ρωμαϊκές διοικητικές μονάδες των πόλεων (Civitates) καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τις
στρατιωτικές κομητείες. Οι πριν ελεύθεροι Ρωμαίοι μεταφέρθηκαν μαζικά από τις
πόλεις και τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα δούλων, τα γνωστά Villae και Mansi. Ονομάσθηκαν Βιλάνοι (Vilains), όρος, που για ευνόητους λόγους, έφθασε να
σημαίνει τους εχθρούς του νόμου και της τάξεως.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου