+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Παράδεισος και Κόλασις
Έκαστος θα ίδη την εν
Χριστώ δόξαν του Θεού και θα φθάση εις τον βαθμόν εκείνον της τελειώσεως τον
οποίον έχει επιλέξει και δια τον οποίον έχει εργασθή. Ακολουθώντες τον Απ.
Παύλον, τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην και την ιδικήν των πείραν οι Πατέρες
υποστηρίζουν, ότι θα σωθούν εκείνοι που βλέπουν τον αναστάντα Χριστόν εν δόξη
εις αυτήν την ζωήν, είτε "δι' εσόπτρου εν αινίγματι" μέσω των
αδιαλείπτων εν τη καρδία προσευχών και ψαλμών, είτε "πρόσωπον προς
πρόσωπον" μέσω του δοξασμού. Εκείνοι που δεν Τον βλέπουν ούτως εις την
ζωήν ταύτην, θα ιδούν την δόξαν Του ως αιώνιον και καταναλίσκον πύρ και σκότος
εξώτερον εις την άλλην ζωήν. Η άκτιστος δόξα, την οποίαν έχει ο Χριστός κατά
φύσιν από τον Πατέρα, είναι παράδεισος δι' εκείνους, των οποίων η εγωκεντρική
και ιδιοτελής αγάπη έχει θεραπευθή και μεταμορφωθή εις ανιδιοτελή αγάπην. Όμως
η ιδία δόξα είναι το άκτιστον πύρ το αιώνιον και η κόλασις δι' εκείνους που
επέλεξαν να μείνουν αθεράπευτοι μέσα εις την ιδιοτέλειάν των.
Δεν είναι εν προκειμένω σαφείς μόνον η Γραφή
και οι Πατέρες, αλλά και αι Ορθόδοξοι εικόνες της Κρίσεως. Το ίδιον το
εκπηγάζον εκ του Χριστού χρυσόν φώς της δόξης, μέσα εις το οποίον περικλείονται
οι φίλοι Του, γίνεται κόκκινον καθώς κυλά προς τα κάτω, δια ν' αγκαλιάση, αυτή
η ιδία θεία αγάπη, τους "κατηραμένους," που την βλέπουν ως δύναμιν
κολαστικήν. Αυτή είναι η δόξα και η αγάπη του Χριστού, που καθαρίζει τα
αμαρτήματα όλων, αλλά δοξάζει τους μεν και κολάζει τους δέ. Όλοι θα οδηγηθούν υπό
του Αγίου Πνεύματος "εις πάσαν την αλήθειαν," δηλαδή θα ίδουν τον
Χριστόν μετά των φίλων Του εν δόξη, αλλά όλοι δεν θα δοξασθούν. "Ούς
εδικαίωσεν, τούτους και εδόξασεν," κατά τον Απ. Παύλον. Η παραβολή περί
του πτωχού Λαζάρου εις τους κόλπους του Αβραάμ και του πλουσίου εις τον τόπον
των βασάνων είναι σαφής. Ο πλούσιος βλέπει, αλλά δεν μετέχει (Λουκ. 16:19-31).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου