Άλλ' ας ακούσουμε τι απαντά η γυναίκα στο φίδι. Όταν εκείνος είπε: «Τι ότι
είπεν ο Θεός από παντός ξύλου του παραδείσου ου μη φάγητε», η γυναίκα απαντά
στο φίδι: «Από παντός ξύλου του παραδείσου φαγόμεθα από δε του καρπού του ξύλου
του εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, ου μη φάγησθε, ουδέ μη άψησθε αυτού,
ίνα μη αποθάνητε».
Είδες το κακούργημα; Είπε το ανύπαρκτο για να μάθη την πραγματικότητα, αφού την παρακίνησε στη συζήτησι. Διότι στο εξής η γυναίκα, επειδή φαινόταν ότι της συμπεριφέρεται φιλικά, αφού ξεθάρρεψε, αποκαλύπτει ολόκληρη την εντολή. Τα λέγει όλα με ακρίβεια. Και με όσα απάντησε στερεί τον εαυτό της από κάθε δικαιολογία.
Και τι θα μπορούσες να πης, ω γυναίκα! Είπε ο Θεός: "νά μή φάτε από όλα τά δένδρα του παραδείσου"; Εσύ έπρεπε να αποστραφής το φίδι, επειδή είπε τα αντίθετα και να του απάντησης: "Φύγε μακρυά, εσύ είσαι απατεώνας. Δε γνωρίζεις ούτε τη δύναμι της εντολής, που μας έχει δοθή, ούτε το μέγεθος της απολαύσεως, ούτε την αφθονία της προσφοράς. Εσύ είπες ότι ο Θεός έδωσε εντολή να μη δοκιμάσουμε από τους καρπούς κανενός δένδρου, ο Κύριος όμως καί Θεός, από τη μεγάλη του αγαθότητα, αφού μας επέτρεψε την απόλαυσι και την εξουσία, διέταξε ν' απέχουμε μόνον από ένα δένδρο. Καί αυτό το έκανε από την πολλή του φροντίδα για εμάς, ώστε να μην κυριευθούμε από το θάνατο με τη συμμετοχή μας".
Έπρεπε, εάν, βέβαια, η γυναίκα ήταν ευγνώμων, αφού έλεγε αυτά τα λόγια στο διάβολο, να τον αποστραφή μια για πάντα και ούτε πια να συζητήση, ούτε να ακούση κάτι από τα δικά του λόγια.
Αλλ' αφού αποκάλυψε την εντολή και αφού είπε όσα τους είχε πει ο Θεός, δέχεται από το διάβολο μία άλλη συμβουλή καταστρεπτική και θανάσιμη. Όταν είπε η γυναίκα, ότι: "Από κάθε δένδρο του παραδείσου μπορούμε να φάμε, από τον καρπό του δένδρου, όμως, που βρίσκεται στη μέση του παραδείσου να μη φάμε από αυτό, ούτε να το αγγίσουμε, για να μην πεθάνουμε", πάλι ο εχθρός, της σωτηρίας μας, συμβουλεύει αντίθετα προς τον Κύριο. Διότι, όταν ο φιλάνθρωπος Θεός, από το μεγάλο του ενδιαφέρον, απαγόρευσε την μετάληψι, για να μη γίνουν θνητοί από την παρακοή, αυτός λέει στη γυναίκα: "Δε θα πεθάνετε καθόλου".
Ποια συγγνώμη μπορεί να ζητήση κάποιος για τη γυναίκα, που ανέχθηκε να ακούη με προσοχή εκείνον που έλεγε τόσα τολμηρά λόγια; Διότι όταν είπε ο Θεός: "να μην αγγίσετε για να μην πεθάνετε", αυτός (ο διάβολος), λέει δε θα πεθάνετε καθόλου!
Είδες το κακούργημα; Είπε το ανύπαρκτο για να μάθη την πραγματικότητα, αφού την παρακίνησε στη συζήτησι. Διότι στο εξής η γυναίκα, επειδή φαινόταν ότι της συμπεριφέρεται φιλικά, αφού ξεθάρρεψε, αποκαλύπτει ολόκληρη την εντολή. Τα λέγει όλα με ακρίβεια. Και με όσα απάντησε στερεί τον εαυτό της από κάθε δικαιολογία.
Και τι θα μπορούσες να πης, ω γυναίκα! Είπε ο Θεός: "νά μή φάτε από όλα τά δένδρα του παραδείσου"; Εσύ έπρεπε να αποστραφής το φίδι, επειδή είπε τα αντίθετα και να του απάντησης: "Φύγε μακρυά, εσύ είσαι απατεώνας. Δε γνωρίζεις ούτε τη δύναμι της εντολής, που μας έχει δοθή, ούτε το μέγεθος της απολαύσεως, ούτε την αφθονία της προσφοράς. Εσύ είπες ότι ο Θεός έδωσε εντολή να μη δοκιμάσουμε από τους καρπούς κανενός δένδρου, ο Κύριος όμως καί Θεός, από τη μεγάλη του αγαθότητα, αφού μας επέτρεψε την απόλαυσι και την εξουσία, διέταξε ν' απέχουμε μόνον από ένα δένδρο. Καί αυτό το έκανε από την πολλή του φροντίδα για εμάς, ώστε να μην κυριευθούμε από το θάνατο με τη συμμετοχή μας".
Έπρεπε, εάν, βέβαια, η γυναίκα ήταν ευγνώμων, αφού έλεγε αυτά τα λόγια στο διάβολο, να τον αποστραφή μια για πάντα και ούτε πια να συζητήση, ούτε να ακούση κάτι από τα δικά του λόγια.
Αλλ' αφού αποκάλυψε την εντολή και αφού είπε όσα τους είχε πει ο Θεός, δέχεται από το διάβολο μία άλλη συμβουλή καταστρεπτική και θανάσιμη. Όταν είπε η γυναίκα, ότι: "Από κάθε δένδρο του παραδείσου μπορούμε να φάμε, από τον καρπό του δένδρου, όμως, που βρίσκεται στη μέση του παραδείσου να μη φάμε από αυτό, ούτε να το αγγίσουμε, για να μην πεθάνουμε", πάλι ο εχθρός, της σωτηρίας μας, συμβουλεύει αντίθετα προς τον Κύριο. Διότι, όταν ο φιλάνθρωπος Θεός, από το μεγάλο του ενδιαφέρον, απαγόρευσε την μετάληψι, για να μη γίνουν θνητοί από την παρακοή, αυτός λέει στη γυναίκα: "Δε θα πεθάνετε καθόλου".
Ποια συγγνώμη μπορεί να ζητήση κάποιος για τη γυναίκα, που ανέχθηκε να ακούη με προσοχή εκείνον που έλεγε τόσα τολμηρά λόγια; Διότι όταν είπε ο Θεός: "να μην αγγίσετε για να μην πεθάνετε", αυτός (ο διάβολος), λέει δε θα πεθάνετε καθόλου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου