Εις την Εκκλησίαν το παρελθόν είναι πάντοτε και
σύγχρονον. Το παρόν εν τη Εκκλησία είναι παρόν δια του πάντοτε ζώντος
παρελθόντος, διότι ο Θεάνθρωπος Χριστός, όστις είναι «χθες και σήμερον ο αυτός
και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8), διαρκώς ζη εις το θεανθρώπινον σώμα Του δια
της αυτής αληθείας, της αυτής αγιότητος, της αυτής αγαθότητος, της αυτής ζωής,
και καθιστά όλον το παρελθόν παρόν. Όθεν δια την ζώσαν ορθόδοξον αίσθησιν και
συνείδησιν πάντα τα μέλη της Εκκλησίας, από των αγίων Αποστόλων μέχρι των χθες
κοιμηθέντων, είναι σύγχρονα, ως πάντοτε ζώντα εν τω Χριστώ. Και εις κάθε
αληθινόν ορθόδοξον άνθρωπον και σήμερον είναι σύγχρονοι όλοι οι άγιοι Απόστολοι
και Μάρτυρες και οι άγιοι Πατέρες. Μάλλον δε ούτοι, δια τον αληθινόν ορθόδοξον,
είναι περισσότερον πραγματικοί (ζωντανοί) από πολλούς κατά σάρκα συγχρόνους
του. Αυτή η αίσθησις της καθολικής ενότητος της πίστεως, της ζωής και της
επιγνώσεως αποτελεί την ουσίαν της ορθοδόξου εκκλησιαστικότητος. Και αύτη η
αίσθησις φανερώνει την αλήθειαν ότι ο Θεάνθρωπος είναι η αδιάλειπτος ζωοποιός
δύναμις, η οποία εκδηλούται συνεχώς εν τη θεανθρωπίνη ζωή της Εκκλησίας δια της
ενότητος, αγιότητος, καθολικότητος και αποστολικότητος της πίστεως, της ζωής
και της αληθείας. Διότι τι σημαίνει να είναι κανείς ορθόδοξος; Σημαίνει τούτο:
να ευρίσκεται εις τον συνεχή αγώνα από τον άνθρωπον προς τον Θεάνθρωπον, να
ευρίσκεται εις την συνεχή οικοδομήν του εαυτού του δια των θεανθρωπίνων
μυστηρίων, ασκήσεων και αρετών. Και εις αυτό ο ορθόδοξος άνθρωπος ποτέ δεν
είναι μόνος, αλλά κάθε αίσθησίς του και κάθε πράξις και σκέψις του είναι
προσωπικαί-καθολικαί, όχι μόνον προσωπικαί και όχι μόνον καθολικαί, αλλά θεανδρικαί.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου