Μπρος στα δικά Του τα καρφιά, κι ο πόνος μας μικραίνει..

Η θλίψη που μας έλαχε, σταυρός και μας βαραίνει! 

Κι όπως τα ρόδα η παγωνιά, ο πόνος μάς μαραίνει. 
Μα στάσου, αδέρφι, με καρδιά και στύλωσε το βλέμμα 
σ' Εκείνον πούχυσε για μας σταλιά- σταλιά το αίμα. 
Μπρος στα δικά Του τα καρφιά, κι ο πόνος μας μικραίνει.. 
Γ. Βερίτης