Μπρος στα δικά Του τα καρφιά, κι ο πόνος μας μικραίνει..


Η θλίψη που μας έλαχε, σταυρός και μας βαραίνει! 
Κι όπως τα ρόδα η παγωνιά, ο πόνος μάς μαραίνει. 
Μα στάσου, αδέρφι, με καρδιά και στύλωσε το βλέμμα
 
σ' Εκείνον πούχυσε για μας σταλιά- σταλιά το αίμα.
 
Μπρος στα δικά Του τα καρφιά, κι ο πόνος μας μικραίνει..
 
Γ. Βερίτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου