Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Ονομάζων την Εκκλησίαν σώμα Χριστού (Εφ. 1, 23. Κολ. 1,24), ο άγιος Απόστολος συνδέει το είναι της με το μυστήριον της σαρκώσεως του Θεού Λόγου, και δεικνύει ότι η ζώσα και αναλλοίωτος βάσις της ιστορικότητος της Εκκλησίας έγκειται ακριβώς εις το ότι ο Λόγος σαρξ εγένετο (Ιωάνν. 1, 14). Και δεικνύει ακόμη ότι η Εκκλησία, επειδή είναι το σώμα του Χριστού, εξαρτάται αμέσως και συνεχώς από τον σεσαρκωμένον Θεόν Λόγον εις ό,τι την καθιστά Εκκλησίαν. Το άμετρον πλήρωμα των θεανθρωπίνων χαρισμάτων και δυνάμεών της λαμβάνει αύτη από Αυτόν, ο Οποίος πληροί πάντα τα ιδικά της δι΄Εαυτού (πρβλ. Εφ. 1, 23. Κολ. 2, 9).                                                                                                                                       
Επειδή με όλον το είναι της και με όλην την ενεργητικότητά της εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον σεσαρκωμένον Θεόν, η Εκκλησία θεμελιούται όλη επί της ιστορικής πραγματικότητος του Ευαγγελίου: «ο Λόγος σαρξ εγένετο», τ.έ. εγένετο Θεάνθρωπος. Η αλήθεια αύτη είναι η βασική αλήθεια της Εκκλησίας, το θεμέλιον της Εκκλησίας. Δια τούτο η Εκκλησία κατά πάντα και εν πάσι είναι πρωτίστως θεανθρώπινος οργανισμός, και κατόπιν θεανθρωπίνη οργάνωσις.                                                                                                            

Συνεχίζεται.