Τώρα γνωρίζομεν από τους βίους των αγίων: ποιος είναι ο
Θεός και τι είναι ο Θεός, ακόμη ποιος είναι ο άνθρωπος και τι είναι ο άνθρωπος.
Ήδη έχομεν αποβιβασθή εις την επέκεινα ουράνιον όχθην και αντικρύζομεν όλον τον
κόσμον της γης από τον ουρανόν. Και κοιτάζοντες από τον ουρανόν, τι είναι
εκείνο που διακρίνομεν περισσότερον επάνω εις την γην; Δεν είναι ούτε τα βουνά,
ούτε αι θάλασσαι, ούτε αι πόλεις, ούτε οι ουρανοξύσται. Είναι ο άνθρωπος. Διότι
η θεοειδής ψυχή του ανθρώπου είναι ένας ήλιος επί της γης. Όσοι είναι οι
άνθρωποι, τόσοι είναι οι ήλιοι επί της γης. Και καθένας απ΄ αυτούς τους ηλίους
είναι ορατός από τον ουρανόν. Αγαπημένο θαύμα του Θεού! Η μοκρούτσικη γη, ένα
αστεράκι από τα πιο μικρά, να χωράη δισεκατομμύρια ηλίους! Μέσα από το
χωματένιο σώμα του ανθρώπου λάμπει ο ήλιος! Ο άνθρωπος! Ένας μικρός θεός μέσα
εις την λάσπην.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου