Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

   Η αποκατάστασις της κτίσεως συνετελέσθη εν τω προσώπω του Θεανθρώπου Χριστού. Από Αυτόν δε και δι΄ Αυτού μεταφέρεται εις όλους τους συσσώμους Του (πρβλ. Εφ. 3, 6), εις όλους τους ανθρώπους οι οποίοι ενεκεντρίσθησαν ως κλήματα εις Αυτόν, ως άμπελον (πρβλ. Ιωάνν. 15, 1-7). Εξ Αυτού τους διαπερά η θεανθρωπίνη αίσθησις και επίγνωσις της πανενότητος της ζωής και της κτίσεως. Αυτή η αίσθησις και η επίγνωσις συγκεντρώνεται ειδικά εις τας κεχαριτωμένας και χριστοποιημένας ψυχάς των Αγίων. Μέσα εις αυτούς με την ενέργειαν του Θεανθρώπου εθεραπεύθη από την αμαρτίαν και αποκατεστάθη η αίσθησίς των και η συνείδησίς των περί του εαυτού των και περί του κόσμου. Οι Άγιοι αυτοί είναι αναγεννημέναι και ωλοκληρωμέναι ψυχαί, που βαθμιαίως θεραπεύουν από την αμαρτίαν και την κτίσιν γύρω των και την επαναφέρουν εις την πρωταρχικήν της πανενότητα. Ως κατά χάριν «υιοί του Θεού», σώζουν την κτίσιν από τον θρυμματισμόν, από την φθοράν και από την διάσπασιν της ενότητος (πρβλ. Ρωμ. 8, 19-21).