Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Μόνον μέσα εις τον Γλυκύτατον Κύριον ησθάνθημεν και εμάθομεν ότι αυτός ο κόσμος είναι ένας πρόλογος δια τον άλλον, ο χρόνος είναι ένα προοίμιον δια την αιωνιότητα, η επίγειος ζωή είναι μία προετοιμασία δια την αιώνιον ζωήν, το επίγειον αγαθόν είναι η απαρχή του αιωνίου αγαθού. «Δούλε αγαθέ και πιστέ, επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου» (Ματθ.25, 21, 23). Αλλά δεν πρέπει να λησμονήσωμεν και το εξής: μόνον φωτισμένοι από το θείον φως του Θεανθρώπου είδομεν και ησθάνθημεν όλην την πλεθριότητα του κακού και της αμαρτίας και κατενοήσαμεν ότι το επίγειον κακόν είναι προοίμιον και προετοιμασία δια το αιώνιον κακόν, η αμαρτία εδώ εις την γην είναι εισαγωγή και προετοιμασία δια το αιώνιον βασίλειον της αμαρτίας, την κόλασιν. Μόνον οι χριστοφόροι άνθρωποι γνωρίζουν μέχρι των λεπτομερειών το μυστήριον του καλού και του κακού, διότι έχουν τα αισθητήρια «δια την έξιν γεγυμνασμένα προς διάκρισιν κακού τε και κακού» (Εβρ. 5 14). Επί πλέον, γνωρίζουν εντελώς την νοοτροπίαν του Σατανά και την διαλεκτικήν της φιλοσοφίας του κακού κατά τους λόγους του Αποστόλου: «ου γαρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν» (2 Κορ. 2,11).