Οἱ οἰκουμενιστὲς μὲ τὸ νὰ προβάλλουν τὰ θαύματα καὶ πνευματικὸ ἀγῶνα «ἐντὸς Ἐκκλησίας», συγχύζουν τὸ ποίμνιο καὶ παραμένει ἐνόχως σὲ κοινωνία μ᾽αὐτούς. Ὁ Μ. Φώτιος γράφει: «Χριστομαχοῦσιν (οἱ οἰκουμενιστές) ὑπὸ τὸ ὀνόματι τῆς εἰρήνης» (P.G. : 102,873). Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος εἰς τὴν 295 ἐπιστολή του λέγει: «Ἡ πίστις ἐστὶν ἡ σώζουσα ἡμᾶς, δι᾽ἀγάπης ἐνεργουμένη». Ἐν καιρῷ αἱρέσεως ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ διὰ μέσου τῶν Ἱ.Κανόνων καὶ ἁγίων Πατέρων εἶναι τὸ, μή «κοινωνεῖτε μὲ κακοδόξους ποιμένας» δηλαδὴ ἀποτείχισις. «Αὐτὸς ποὺ δὲν ἐργάζεται τὶς ἐντολές, κατὰ τὴν ἀναλογία τῆς ἀπραξίας ἐπιδεικνύει καὶ τὸ μέτρο τῆς ἀπιστίας του καὶ δέχεται σύμφωνα μ᾽αὐτὴν καὶ τὴν στέρηση τῆς θείας χάριτος» (ἁγ. Μάξιμος ὁμολογητής. Πρὸς Θαλάσσιον Ἐρώτησης 54)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου