Η Ομολογία-Αποκήρυξη των Αρχιερέων ΓΟΧ του 1935-, ο 31ος Αποστολικός Κανόνας και ο 15ος Κανόνας της ΑΒ Συνόδου

Συνέχεια από το προηγούμενο

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Μετά το διάγγελμα των τριών Αρχιερέων (πρ.Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Δημητριάδος Γερμανού και Ζακύνθου Χρυσοστόμου)  στάλθηκε και στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος η παρακάτω ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΟΚΗΡΥΞΗ στους οποίους γράφονται οι λόγοι διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας των τριών Αρχιερέων

ΚΕΙΜΕΝΟ

"ΠΡΟΣ  ΤΗΝ  Ι.  ΣΥΝΟΔΟΝ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ" Είναι γνωστόν εις την Ιεραρχίαν της Ελλάδος, ότι ανέκαθεν ετάχθημεν αντιμέτωποι προς την γνώμην Αυτής, όσον αφορά την προσαρμογήν του Εκκλησιαστικοῦ ημερολογίου προς το πολιτικόν. Και αν συνεμορφώθημεν προς την απόφασιν της πλειοψηφίας της Ιεραρχίας, εφαρμόσαντες και ημείς εις τας επαρχίας ημών το νέον ημερολόγιον, τούτο επράξαμεν δια δύο λόγους: το μεν, ίνα αποφύγωμεν τας συνεπείας Εκκλησιαστικοῦ Σχίσματος, το δε, διαθρυπτόμενοι πάντοτε υπό της ελπίδος, ότι η Ιεραρχία προς πρόληψιν της διαιρέσεως των Χριστιανών θα αγαθυνθή να επιστρέψη εις το παλαιόν Εκκλησιαστικόν εορτολόγιον, θυσιάζουσα και την προσωπικήν φιλοτιμίαν Της δια την αγάπην των πιστών υπέρ ων Χριστός απέθανεν.  Ηδη όμως μετά παρέλευσιν δωδεκαετίας, ιδόντες αφ ενός, ότι το Εκκλησιαστικόν Σχίσμα δεν απεφεύχθη και άνευ ημών, δημιουργηθέν υπό της πολυαρίθμου μερίδος του Ορθοδόξου Ελληνικού λαού, του εμμένοντος πιστού και μετά ζήλου ιερού εις το Πατροπαράδοτον εορτολόγιον, και αφ ετέρου, ότι η Ιεραρχία δεν σκοπεύει να επανέλθη, εξ ης εξετοπίσθη ημερολογιακής τροχιάς, θεωρούμεν εκλιπόντας πλέον τούς λόγους, δι ούς ηκολουθούμεν και ημείς άχρι τούδε κατ ᾿Εκκλησιαστικήν οικονομίαν το νέον Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον. Διο και καθήκον συνειδήσεως εκπληρούντες, και υπό του πόθου της ενώσεως όλων των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών εν τω εδάφει της ημερολογιακής και Ορθοδόξου παραδόσεως αγόμενοι, προαγόμεθα να φέρωμεν εις γνώσιν της Διοικούσης Ιεράς Συνόδου τα εξής: Επειδή η Ιεραρχία της Ελλάδος τη επινεύσει και τη προτάσει του Μακαριωτάτου Προέδρου εισήγαγε μονομερώς και αντικανονικώς εις την Εκκλησίαν το Γρηγοριανόν ημερολόγιον παρά τα θέσμια των 7 Οικουμενικών Συνόδων, και την αιωνόβιον πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επειδή η Διοικούσα Ιεραρχία της Ελλάδος, εισαγάγουσα το Γρηγοριανόν ημερολόγιον και εν τη θεία λατρεία άνευ της συναινέσεως απασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, διέσπασε την ενότητα της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, και διήρεσε τούς Χριστιανούς εις δύο αντιθέτους ημερολογιακάς μερίδας.   Επειδή η Διοικούσα Ιεραρχία της Ελλάδος δια της εφαρμογής του νέου ημερολογίου ηθέτησε τούς θείους και ιερούς Κανόνας, τούς διέποντας τα της θείας λατρείας, και ιδία την νηστείαν των Αγίων Αποστόλων, ήτις ενίοτε και εντελώς εξαφανίζεται. Επειδή η Διοικούσα Ιεραρχία της Ελλάδος, εφαρμόσασα μονομερώς το Γρηγοριανόν ημερολόγιον, όσω και αν διατείνεται, ότι αφήκεν άθικτον τον Πασχάλιον Κανόνα, εορτάζουσα και αυτή το Πασχα κατά το παλαιόν, δεν απέφυγεν όμως εμμέσως και την παραβίασιν αυτού δια της αλλοιώσεως του εορτολογίου και του ενιαυσίου κύκλου του Κυριακοδρομίου, μεθ' ών αναποσπάστως συνδέεται ο υπό της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου καθιερωθείς Πασχάλιος Κανών. Επειδή η Διοικούσα Ιεραρχία της Ελλάδος, διασπάσασα δια της μονομερούς και αντικανονικής εισαγωγής και εν τη θεία λατρεία του Γρηγοριανού ημερολογίου την ενότητα της Καθόλου Ορθοδοξίας, και διαιρέσασα τούς Χριστιανούς εις δύο αντιθέτους ημερολογιακάς μερίδας, έθιξεν εμμέσως και το Δογμα του Συμβόλου της πίστεως εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν". Επειδή η Διοικούσα Ιεραρχία της Ελλάδος, άνευ σπουδαίων Εκκλησιαστικών λόγων, εφαρμόσασα μονομερώς και αντικανονικώς το Γρηγοριανόν ημερολόγιον, εγένετο αιτία σκανδάλου των Χριστιανών, και θρησκευτικής διαιρέσεως και αντεγκλήσεως μεταξύ αυτών, αποβαλόντων εξ αιτίας του νέου ημερολογίου την ομοφωνίαν εν τη πίστει, και την Χριστιανικήν αγάπην, και ηθικήν αλληλεγγύην εν τη προς αλλήλους σχέσει και αναστροφή. Επειδή, τέλος δι όλους τούς ανωτέρω λόγους, η Διοικούσα Ιεραρχία της Ελλάδος απέσχισε και απετείχισεν εαυτήν κατά το πνεύμα των Ιερών Κανόνων του καθόλου κορμού της Ορθοδοξίας και εκήρυξεν κατ ουσίαν εαυτήν Σχισματικήν, καθά απεφάνθη και η προς μελέτην του ημερολογιακού ζητήματος ορισθείσα εξ ειδικών Νομομαθών και Θεολόγων Καθηγητών του Εθνικοῦ Πανεπιστημίου Επιτροπή, ης Μελος απετέλει τότε και ο Μακαριώτατος (Χρυσόστομος Παπαδόπουλος) , ως Καθηγητής του Πανεπιστημίου.   Δια ταύτα, υποβάλλοντες εις την Διοικούσαν Συνοδον την επισυνημμένην διαμαρτυρίαν ημών, δηλούμεν, ότι κόπτομεν του λοιπού πάσαν σχέσιν και εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ Αυτής, εμμενούσης εις την ημερολογιακήν καινοτομίαν, και αναλαμβάνομεν την πνευματικήν ηγεσίαν και Εκκλησιαστικήν ποιμαντορίαν του αποκηρυξαντος την Διοικούσαν Εκκλησίαν και εκ πολυαρίθμων Κοινοτήτων συγκειμενου Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, του εμμένοντος πιστού εις το Πατριον και Ορθόδοξον Ιουλιανόν ημερολόγιον.   Ταύτα φέροντες εις γνώσιν της Διοικούσης Ιεραρχίας δια χρηστής έχομεν της ελπίδος, ότι Αύτη, συναισθανομένη την μεγίστην ευθύνην, ην υπέχει ενώπιον του Θεού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και του Εθνους, όπερ άνευ ανάγκης διήρεσεν εις δύο αντιθέτους θρησκευτικάς μερίδας, θα αναθεωρήση την σχετικήν απόφασίν της περί του ημερολογίου της Εκκλησίας, και θα αγαθυνθή να επαναφέρη το Ορθόδοξον και Πατριον Εκκλησιαστικόν εορτολόγιον διατηρουμένου δια την Πολιτείαν του νέου ημερολογίου προς αναστήλωσιν της Ορθοδοξίας και ειρήνευσιν της Εκκλησίας και του έθνους διατελούμεν.   . ῾Ο Δημητριάδος Γερμανός ῾Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

 

Συνοπτικά

Με βάση το παραπάνω κείμενο οι λόγοι διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας των τριών Αρχιερέων είναι οι εξής:

α. Μονομερής και αντικανονική εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου, χωρίς την συναίνεση όλων των ορθοδόξων Εκκλησιών.

β. Πρόκληση Σχίσματος μεταξύ των πιστών.

γ. Αθέτηση κανόνων που σχετίζονται με την θεία λατρεία  όπως π.χ η κατάργηση μερικές φορές της νηστείας των Αγίων Αποστόλων.

δ. Αλλοίωση του εορτολογίου.

ε. «Διαιρέσασα τούς Χριστιανούς εις δύο αντιθέτους ημερολογιακάς μερίδας, έθιξεν εμμέσως και το Δογμα του Συμβόλου της πίστεως εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν

στ. Προκλήθηκε σκανδαλισμός των πιστών

ζ..Κήρυξε η Εκκλησία της Ελλάδος με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση τον εαυτόν της ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ.

Λόγοι που επιτρέπουν την διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας.

Πριν εξετάσουμε αναλυτικά τους παραπάνω λόγους ας δούμε πότε επιτρέπεται η διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με βάση τους ιερούς κανόνες.

Α. Ο 31^ος  Αποστολικός Κανόνας

Εἴ τις πρεσβύτερος, καταφρονήσας τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, χωρὶς συναγάγῃ, καὶ θυσιαστήριον ἕτερον πήξῃ, μηδὲν κατεγνωκώς τοῦ ἐπισκόπου ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, καθαιρείσθω, ὡς φίλαρχος· τύραννος γάρ ἐστιν. Ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ λοιποὶ κληρικοί, καὶ ὅσοι ἂν αὐτῷ προσθῶνται· οἱ δὲ λαϊκοὶ ἀφοριζέσθωσαν. Ταῦτα δὲ μετὰ μίαν, καὶ δευτέραν καὶ τρίτην παράκλησιν τοῦ ἐπισκόπου γινέσθω.

 

Ο 31^ος  Αποστολικός είναι ένας τέτοιος Κανόνας. Προβλέπει την διακοπή της «κοινωνίας» με τον επίσκοπο, για λόγους «ευσεβείας και δικαιοσύνης»!

Πουθενά όμως, ο Κανόνας δεν εξηγεί τι είναι αυτοί οι λόγοι «ευσεβείας και δικαιοσύνης». Οι μεγάλοι Κανονολόγοι του 12ου αιώνα δεν είναι καθόλου διαφωτιστικοί στο ζήτημα αυτό. Ο Ζωναράς εξηγεί ότι λόγοι «ευσεβείας» και «δικαιοσύνης»  υπάρχουν, όταν ο επίσκοπος «σφάλλει περί την ευσέβειαν και ποιεί παρά το καθήκον». Ο Βαλσαμών ερμηνεύει ότι υπάρχουν οι λόγοι αυτοί, όταν ο επίσκοπος είναι «ασεβής και άδικος».

 Οι ερμηνείες αυτές δεν βοηθούν, όμως καθόλου στην ερμηνεία του Κανόνα. Γι΄αυτό καταφεύγουμε στους πατέρες της Εκκλησίας να δούμε πως ερμηνεύουν τις έννοιες «ευσέβεια» και «δικαιοσύνη».

Ποίοι είναι οι λόγοι «ευσεβείας»

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, διδάσκει, ότι ευσέβεια είναι «η καθαρή πίστη και η σωστή ζωή» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Έργα 23, ΕΠΕ, σελ.313).

Ευσέβεια, λοιπόν, είναι τα ορθά δόγματα και η τήρηση των εντολών του Θεού. Η ορθή πίστη και η ορθή ζωή είναι η ευσέβεια. Αυτό όμως είναι και η Ορθοδοξία. Ορθοδοξία και ευσέβεια , ως έννοιες, ταυτίζονται.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης θεωρεί ως αιρετικό, αυτόν που δεν έχει «ευσέβεια»!

δηλ.σωστή πίστη(Πηδάλιο, σελ. 33). Επομένως οι αιρετικοί επίσκοποι δεν έχουν «ευσέβεια». Οι Πατέρες δεν θεωρούν αιρετικούς μόνο αυτούς που διδάσκουν ξέναπράγματα απ’ την Ορθόδοξη Παράδοση, αλλά και όσους «κοινωνούν» με αυτούς.

 

Ποίοι είναι οι λόγοι «δικαιοσύνης»

Ο Άγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος λέει ότι η Γραφή, με τη λέξη «δικαιοσύνη», εννοεί την αρετή γενικά, την ευσέβεια στη ζωή. Αυτό άλλωστε, είναι και το νόημα των λόγων του Κυρίου στην επί του όρους ομιλία Του, όταν έλεγε «μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται». Μακάρισε δηλ. ο Χριστός όσους αγωνίζονται με πολύ πόθο ν’ αποκτήσουν τις αρετές, την ευσέβεια. ΄Η, όταν έλεγε «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι οι έννοιες «ευσέβεια» και «δικαιοσύνη» είναι ταυτόσημες. Όμως, η μεν ευσέβεια χρησιμοποιείται περισσότερο για να τονίσει την πίστη, η δε δικαιοσύνη για να τονίσει την απόκτηση της αρετής. Και γι’ αυτό το λόγο, στον Αποστολικό αυτό Κανόνα, χρησιμοποιούνται και οι δύο λέξεις.

Ο 31ος Αποστολικός Κανόνας προβλέπει τη παύση της «κοινωνίας» για θέματα, που αφορούν τη πίστη, δηλ. όταν υποστηρίζονται διδασκαλίες ξένες από την Ορθόδοξη Παράδοση. Και αυτό μεν, είναι πλήρως κατανοητό. Εκεί, όμως που δημιουργείται πρόβλημα είναι το εάν ο Κανόνας αυτός προβλέπει διακοπή της «κοινωνίας», για λόγους «δικαιοσύνης», κατά τ’ ανωτέρω, στη περίπτωση που ένας επίσκοπος παραβαίνει στη προσωπική ζωή του μια ή περισσότερες εντολές του Θεού.

Οι ατομικές αμαρτίες κάθε προσώπου, ακόμα και του επισκόπου, είναι κατ’ αρχήν προσωπική του υπόθεση. Αφορά αυτόν και το Θεό. Από τη στιγμή όμως,  που οι προσωπικές αμαρτίες κάποιου κληρικού γίνουν ευρύτερα γνωστές και προκληθεί γενικότερα διασυρμός του, είναι υπόθεση και της Εκκλησίας. Τότε οι άλλοι επίσκοποι της Εκκλησίας είναι υποχρεωμένοι να εξετάσουν, αν οι αμαρτίες αυτές είναι κωλυτικές της ιερωσύνης και αποτελούν λόγο καθαίρεσεώς του.

Εάν όμως, τα προσωπικά αυτά παραπτώματα επισκόπου γίνουν ευρύτερα γνωστά και τείνουν να γίνουν «κατάσταση», ή «καθεστώς» στην επισκοπή του, ή προκαλούν σκάνδαλο, ή διασυρμό της Εκκλησίας γενικότερα, χωρίς να επεμβαίνει η Σύνοδος των λοιπών επισκόπων, είτε αυτεπάγγελτα, είτε κατόπιν καταγγελίας, για να παραπέμψει σε δικαστήριο τον παραβάτη, τότε οι περιπτώσεις αυτές, έχομε την γνώμη, ότι εμπίπτουν στη πρόβλεψη του 31ου Αποστολικού Κανόνα, για παύση της «κοινωνίας», για λόγους «δικαιοσύνης».

Αδιαμφισβήτητα, λόγοι «δικαιοσύνης»,κατά τον 31^ο Αποστολικό Κανόνα,  υπάρχουν κατά κύριο λόγο, όταν ένας επίσκοπος, αλλοιώνει τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ως προς την τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν δηλ. διδάσκει διαφορετικά απ’ την Αγία Γραφή κι’ απ’ ό,τι δίδαξαν οι Πατέρες, για την παράβαση των θείων εντολών. Όταν κάνει «θεολογία» τις πτώσεις του, απαλλάσσοντας τον εαυτό του, ή τους άλλους, από την ευθύνη της αμαρτίας. Όταν «νομοθετεί» τις πτώσεις του ως αρετή, δηλ. εξωραΐζει την αμαρτία, ως «θεάρεστη» πράξη, ή, έστω,  αδιάφορη, για τη σωτηρία του ανθρώπου! Κατ’ αυτό τον τρόπο, δογματίζει ότι οι παραβάσεις των εντολών του Θεού, δεν είναι αμαρτία, ούτε εμπόδιο στον άνθρωπο για τη σωτηρία του!

 

Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου

Ο κανόνας αυτός, 15ος της Πρωτοδευτέρας, σε μετάφραση ολόκληρος έχει ως εξής:  «Όσα αποφασίστηκαν για πρεσβυτέρους και επισκόπους και μητροπολίτες, ταιριάζουν πολύ περισσότερο και για πατριάρχες. Επομένως,, αν κάποιος πρεσβύτερος, ή επίσκοπος, ή μητροπολίτης τολμήσει ν’ απομακρυνθεί από την «κοινωνία» με τον πατριάρχη του και δεν αναφέρει το όνομά του στη θεία μυσταγωγία, όπως έχει αποφασισθεί και καθοριστεί, αλλά δημιουργήσει σχίσμα πριν από την απόφαση της συνόδου και την ολοκληρωτική του καταδίκη, η αγία σύνοδος όρισε αυτός να αποξενώνεται τελείως από ιερατικό αξίωμα, αρκεί ν’ αποδειχτεί ότι έκαμε αυτή τη παρανομία. Και αυτά βέβαια, έχουν αποφασιστεί και επικυρωθεί για όσους αποσχίζονται από τους επικεφαλής τους, με τη πρόφαση κάποιων κατηγοριών και προκαλούν σχίσμα και διασπούν την ένωση της εκκλησίας. Γιατί όσοι  απομακρύνονται από τη «κοινωνία» με τον επικεφαλής τους εξ αιτίας κάποιας αίρεσης, η οποία έχει καταδικαστεί από τις άγιες συνόδους, ή τους Πατέρες, ενώ ο επικεφαλής τους διακηρύσσει δημόσια βέβαια την αίρεση και διδάσκει με γυμνό το κεφάλι σε εκκλησία, αυτοί όχι μόνο δεν θα υποβληθούν στην προβλεπόμενη από τους Κανόνες ποινή, επειδή απέχουν από την «κοινωνία» με τον ονομαζόμενο επίσκοπο, πριν από την συνοδική απόφαση, αλλά και θα θεωρηθούν από τους Ορθοδόξους άξιοι τιμής, που τους αρμόζει. Γιατί δεν καταδίκασαν επισκόπους, αλλά ψευδεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους και δεν κατατεμάχισαν την ένωση της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά φρόντισαν με ζήλο να σωθεί η Εκκλησία από σχίσματα και διαιρέσεις» ( Πρ. Ακανθοπούλου, Κώδικας σ.447).

 

Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας είναι ειδικός Κανόνας. Από όλες τις περιπτώσεις, που οι πιστοί μπορούν να διακόπτουν τη «κοινωνία» από τον επίσκοπό τους, ρυθμίζεται μόνο μία. Είναι η περίπτωση, που επίσκοπος δημοσία διδάσκει απροκάλυπτα μία αιρετική διδασκαλία, καταδικασμένη είτε από Συνόδους, είτε από Πατέρες.

Ο 15^ος  Κανόνας δεν καταργεί τον 31^ο Αποστολικό Κανόνα, αλλά τον συμπληρώνει. Ενεργεί δηλ. παράλληλα με αυτόν. Είναι λάθος, λοιπόν, να νομίσει κάποιος ότι μόνο στην περίπτωση του 15ου Κανόνα επιτρέπεται διακοπή της «κοινωνίας», δηλ. «αποτείχιση» από τον διδάσκοντα κακοδοξίες επίσκοπο

Σχολιάζοντας τους λόγους διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας των τριών Αρχιερέων ΓΟΧ.

1.Στην αποκήρυξη δεν μνημονεύεται από τους επισκόπους ΓΟΧ  κανένας κανόνας της Εκκλησίας, με βάση τους οποίους προέβησαν στην διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με την Ελλαδική Εκκλησία. Αυτό πως εξηγείται;

2.Οι δύο κανόνες που αναφέρθηκαν προηγουμένως (31oς Aποστολικός και 15^ος της ΑΒ Συνόδου)  ως βασικό λόγο διακοπής εκκλησιαστικής κοινωνίας με την προϊσταμένη εκκλησιαστική αρχή είναι η ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΗΡΥΞΗ ΑΙΡΕΣΗΣ.

Ποια αίρεση εισήγαγε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση;;;;;

Το αναφερόμενο ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ δεν εισήχθη το 1924 (ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ)  αλλά το διορθωμένο Ιουλιανό ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ. Όπως ξανατονίσαμε το Γρηγοριανό (που διαφέρει  από το διορθωμένο Ιουλιανό) καταδικάστηκε από τις Συνόδους του 16^ου αιώνα, επειδή κατάργησε το ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΤΗΣ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Επίσης οι διαφορές του διορθωμένου Ιουλιανού, που τηρεί η Εκκλησία  και του Γρηγοριανού βεβαιώνονται και στα παρακάτω.

-Το Ορθόδοξο Πάσχα σύμφωνα με το νέο διορθωμένο Ιουλιανό ποτέ δεν τελείται μαζί ή πριν το του Ιουδαίων, ενώ αυτό συμβαίνει  με το Γρηγοριανό.

-Κάποιες εορτές αγίων δεν συμπίπτουν την ίδια ημερομηνία στα δύο ημερολόγια

 π.χ. τον Μ.Βασίλειο  οι Ορθόδοξοι τον εορτάζουν την 1^η Ιανουαρίου και οι  ΡΚαθολικοί στις 2 Ιανουαρίου, τον  Άγιο  Σίλβεστρο οι ορθόδοξοι τον γιορτάζουν στις 2 Ιανουαρίου και οι ΡΚαθολικοί στις 31 Δεκεμβρίου, τον Άγ.Γρηγόριο τον θεολόγο οι ορθόδοξοι τον γιορτάζουν την 25 Ιανουαρίου και οι ΡΚαθολικοί στις 9 Μαϊου. Τον Άγιο Πολύκαρπο οι ορθόδοξοι τον γιορτάζουν στις 23 Φεβρουαρίου και οι ΡΚαθολικοί στις 26 Ιανουαρίου.

-Άλλες εορτές απουσιάζουν εντελώς από το Γρηγοριανό ημερολόγιο όπως π.χ η Κυριακή της Ορθοδοξίας, του Αγ.Γρηγορίου του Παλαμά κ.α  -Άλλες εορτές απουσιάζουν εντελώς από το Γρηγοριανό ημερολόγιο   -Άλλες εορτές απουσιάζουν εντελώς από το Γρηγοριανό ημερολόγιο   -Άλλες εορτές απουσιάζουν εντελώς από το Γρηγοριανό ημερολόγιο   

- Κάποιες εορτές  του Γρηγοριανού Ημερολογίου απουσιάζουν από το Ορθόδοξο εορτολόγιο , ως λ.χ. η του αγ. Αλβέρτου του Βοναβεντούρα, των αγίων Καρόλου, Δομινίκου, Φερδινάνδου, Θωμά Ακινάτου κλπ.

-Υπάρχουν Κυριακές με διαφορετική ονομασία στα δύο ημερολογια. Π.χ. στους Ορθόδοξους η  μεν η πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν ονομάζεται Κυριακή των Αγ. Πάντων, ενώ κατά τους ΡΚαθολικούς ονομάζεται Κυριακή της Αγ. Τριάδος κλπ.

3. Η άποψη ότι το ημερολόγιο είναι τέλειο έργο του Αγίου Πνεύματος και ως σύστημα χρονικού προσδιορισμού των εορτών έχει σχέση με τις παραδόσεις της Εκκλησίας δεν ευσταθεί ιστορικά. Η Α Οικουμενικη Σύνοδος καθόρισε ΟΡΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ και όχι ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.

Παράδοση της Εκκλησίας είναι ΜΟΝΟ ΤΟ  ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ. π.χ.Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι η 21 Νοεμβρίου. Αλλά ποια μέρα κάθε χρόνο  είναι η ημερομηνία αυτή δεν είναι παράδοση. Οι ημέρες των ημερομηνιών είναι ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. Επομένως η τήρηση του εορτολογίου έχει σημασία για την Εκκλησία. Οποιοδήποτε ημερολόγιο μπορεί να γίνει δεκτό από την Εκκλησία εφόσον ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΝ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΧΟΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ.

Αν το ημερολόγιο ήταν παράδοση δεν θα τολμούσε ποτέ ο ιερός Χρυσόστομος να υποστηρίξει την μετάθεση των Χριστουγέννων ,θίγοντας έτσι την εκκλησιαστική παράδοση, που είναι έκφραση της εσωτερικής ενότητας της Εκκλησίας.

Άλλωστε «σκοπός γέγονε τοις Αποστόλοις ου περί ημερών εορταστικών νομοθετείν, αλλά βίον ορθόν και θεοσέβειαν εισηγήσασθαι» (Σωκράτους, Εκκλ. Ιστορία 5,22 ).

4.Το αν έγινε Σχισματική η Ελλαδική Εκκλησία απαντήθηκε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις. Το γεγονός είναι  ότι καμία τοπική Εκκλησία δεν αποδέχθηκε την άποψη περί σχισματικότητας της Ελλαδικής Εκκλησίας. Όλες διατηρούν στενούς εκκλησιαστικούς δεσμούς με την Εκκλησία της Ελλάδος. Τυχόν αποδοχή της άποψης των ΓΟΧ οδηγεί σε αδιέξοδο διότι αν η Ελλαδική Εκκλησία είναι σχισματική, σχισματικές είναι και όλες οι άλλες τοπικές εκκλησίες, που έχουν μαζί της εκκλησιαστική κοινωνία. Και μόνο κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι των ΓΟΧ (!!!)

Μεταγενέστερα το 1936  ο Μητροπολίτης πρ.Φλωρίνης Χρυσόστομος με έκθεση προς την Ιερά Σύνοδο της Σχισματικής γι΄αυτόν Εκκλησία της Ελλάδος, αναγνωρίζει αυτήν σαν ΝΟΜΙΜΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ.( Χρυσοστόμου,: Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης, Υπομνήματα...σ. 3 επ.).

Λιγο αργότερα (1937) είπε:. «Αν δε ημείς ονομάσαμεν τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών σχισματικόν και την Εκκλησίαν της Ελλάδος σχισματικήν, την λέξιν “σχίσμα” μετεχειρίσθημεν ουχί υπό την έννοιαν υφ' ην μεταχειρίζεται ταύτην η Εκκλησία ίνα σημάνη την απόσχισιν εκ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την συνεπεία ταύτης αποξένωσιν της Χάριτος του Χριστού και των μυστηρίων, αλλ' υπό την έννοιαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών δια της εορτολογικής καινοτομίας απέσχισεν εαυτόν και την ακολουθούσαν αυτώ Ιεραρχίαν των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών εις τον εορτασμόν των εορτών και την τήρησιν των νηστειών ... Ο Μακαριώτατος και οι ακολουθούντες αυτώ αρχιερείς... Κατέστησαν δυνάμει μόνον ουχί δε και ενεργεία έκπτωτοι της θείας Χάριτος, ως διατελούντες υπό τας αράς και τα αναθέματα άτινα εξετόξευσαν οι θείοι Πατέρες των 7 Οικ. Συνόδων εναντίον των αθετούντων τας παραδόσεις... θα καταστώσιν (δε) και ενεργεία έκπτωτοι της θείας Χάριτος και αλλότριοι του ορθοδόξου πνεύματος των μυστηρίων, όταν ούτοι κηρυχθώσι τοιούτοι και ενεργεία σχισματικοί υπό πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης προς τούτο κατά τα θέσμια της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας». 

 Γιά τήν αλλαγή αυτή τής στάσης τού Χρυσοστόμου Καβουρίδη , ο Ματθαίος Καρπαθάκης πού ανυποχώρητα θεωρούσε την Ελλαδική Εκκλησία  σχισματική και στερημένη τής Θείας Χάριτος , τόν απεκήρυξε ώς αιρετικό , δημιουργώντας μία δεύτερη παλαιοημερολογίτικη παράταξη . Βέβαια , ώς καλός « ζηλωτής » , είχε φροντίσει πρώτα νά αποσπάσει από τούς , κατά τήν άποψή τού , αιρετικούς , τήν ψευτο χειροτονία τού σέ τιτουλάριο « Επίσκοπο »... .

Το 1948  ο ίδιος  ο Χρυσόστομος  υποστήριξε ότι «οι εν Ελλάδι παλαιοημερολογίται απεσχίσθησαν επισήμως της Εκκλησίας της Ελλάδος(Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης, Κρίσεις... σ. 4-6.).

Το 1949 γίνεται διακήρυξη από τον ίδιο Μητροπολίτη «καθ' ην πάσαι αι ακολουθούσαι το νέον ημερολόγιον Εκκλησίαι ετέλουν εν υποδικία, ενώπιον των σλαυικών κυρίως Εκκλησιών και της άνευ ανταποκρίσεως παραμεινάσης προτάσεως αυτού προς την Εκκλησίαν ημών ίνα αναγνωρισθή προσωρινώς η υπ' αυτόν παράταξις, αρθώσιν αι καθαιρέσεις των «Αρχιερέων» και εν εκεχειρία και αμοιβαία, ανοχή βιώσωσιν εν είρήνη παραλλήλως ή τε επίσημος Εκκλησία και η παλ/κή παράταξις(Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης, Υπόμνημα προς την διοικούσαν σελ.8-13).

Το όλο θέμα έγινε πολύ σοβαρό όταν το έτος 1950 έγινε ΡΗΤΗ ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΩΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΣ «των δε εν αυτή τελουμένων Μυστηρίων ως ακύρων και στερουμένων αγιαστικής χάριτος»  με την υπ΄ αριθμ. 13/26-9-1950 Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου των ΓΟΧ που τελούσε υπό την προεδρία του συγκεκριμένου Ιεράρχη.

Επίσης ένα θέμα που πρέπει να ερευνηθεί είναι ΑΝ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ή πρέπει να κηρυχθεί με ΣΥΝΟΔΙΚΗ πράξη της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με τον  ΣΤ' ιερόν Κανόνα της Β' Οικουμενικής  Συνόδου αιρετικοί και σχισματικοί θεωρούνται μόνον οι υπό της Εκκλησίας ως τοιούτοι αποκηρυττόμενοι. «Αιρετικούς δε λέγομεν, τους τε πάλαι της Εκκλησίας αποκηρυχθέντας και τους μετά ταύτα υφ' ημών αναθεματισθέντας προς δε τούτοις και τους την πίστιν μεν την υγιή προσποιουμένους ομολογείν, αποσχίσαντας δε και αντισυναγόντας τοις κανονικοίς ημών Επισκόποις. Έπειτα δε και ει τινες των από της Εκκλησίας επί αιτίαις τισί προκατεγνωσμένοι είεν και αποβεβλημένοι ή ακοινώνητοι»..

 Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης εν τη ερμηνεία του Γ' Αποστολικού Κανόνος παρατηρεί, ότι δεν θεωρείται αναθεματισμένος ο υποπεσών σε  παράπτωμα πριν ή εκδοθή η σχετική απόφασις(. Πηδάλιον, Έκδοσις «Αστέρος» σ. 4-5).

Σύμφωνα με τον ιερό  Χρυσόστομο  το δικαίωμα  «του κηρύττειν τινα αναθεματισμένον «το κοινόν των Αποστόλων μόνον ηξίωται, και οι κατά πάσαν ακρίβειαν τούτων ως αληθείς γεγονότες διάδοχοι, πλήρεις χάριτος και δυνάμεως. Και μην εκείνοι την εντολήν ακριβώς φυλάξαντες, ως τον οφθαλμόν τον δεξιόν εξορύττοντες, ούτω τους αιρετικούς έξω της εκκλησίας απέβαλον ..: Όθεν και εν τούτω ως και πάσαν ακρίβειαν έχοντες, τας μεν αιρέσεις διήλεγχον και απέβαλλον ...»,

Η Εκκλησία ΣΥΝΟΔΙΚΑ επομένως  έχει το δικαίωμα να κηρύττει κάποιο  σχισματικό, «αποφαινομένη περί τούτου εν Συνόδω». Αυτό  ισχύει και για κάποια τοπική εκκλησία  που αποσχίζεται για κάποιους λόγους από τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Οι τρείς Επίσκοποι ΓΟΧ, χωρίς να αποτελούν Εκκλησία,αποκήρυξαν την Ελλαδική Εκκλησία ως Σχισματική ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ και διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτή.Αυτονομήθηκαν,αυτοανανακηρύχτηκαν Εκκλησία και μάλιστα την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΓΗ.
Αξιοσημείωτο στην προκειμένη περίπτωση είναι και το εξής:  Οί τρείς « αρχιερείς » πού προσχώρησαν στο παλαιό ημερολόγιο  το 1935 , κατά το διάστημα μεταξύ 1924 καί 1935 , βρίσκονταν στήν « σχισματική » Ελλαδική Εκκλησία,  σύμφωνα με την άποψη  τού Ματθαίου ! Γεννιέται επομένως το εξής αναπάντητο ερώτημα . Ποια Σύνοδος Επισκόπων « καθάρισε » τούς τρείς « αρχιερείς » από τον υποτιθέμενο μολυσμό ; Πώς και από ποιόν έγιναν δεκτοί ;

  Από τίς πολλές « ομολογίες » τού Χρυσοστόμου , εξηγούνται και οι τεράστιες εκκλησιολογικές διαφορές μεταξύ τών Χρυσοστομικών Συνόδων. Κάθε Σύνοδος , υιοθετεί όποια από τίς ανωτέρω « ομολογίες »  τήν βολεύει».

Τέλος όσον αφορά τα διάφορα προβλήματα που δημιουργούνται με το νέο ημερολόγιο στην λατρεία και στην νηστεία των Αγίων Αποστόλων σημειώνουμε τα εξής:

-Η κατάργηση μερικές χρονιές της νηστείας των Αγίων Αποστόλων οφείλεται στο ότι το νέο ημερολόγιο ακολουθεί το Πασχάλιο του Ιουλιανού ημερολογίου. Αν λαμβάναμε υπόψη το ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ κατά την ημερομηνία υπολογισμού του Πάσχα, τότε ΔΕΝ ΘΑ ΜΗΔΕΝΙΖΟΝΤΑΝ ΠΟΤΕ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. Σε μελλοντικό άρθρο θα το αποδείξουμε χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το ΠΑΣΧΑ 2024.Επίσης σε μελλοντικό άρθρο θα ασχοληθούμε και με τα υπόλοιπα λειτουργικά θέματα, που προέκυψαν από την ημερολογιακή μεταρρύθμιση.

---