Ανανίας και Πέτρος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Μαξιμιανού ηγεμόνος της Φοινίκης, εν έτει 295. Συλληφθείς λοιπόν ο Άγιος Ανανίας εφέρθη εις τον ηγεμόνα και επειδή ωμολόγησε μεν τον Χριστόν, ενέπαιξε δε τα είδωλα, δέρεται με ραβδία και κατακαίεται εις τας πλευράς με σούβλας πεπυρωμένας· έπειτα αλείφουσι τα κεκαυμένα μέλη του με όξος και άλας. Μετά ταύτα δια προσευχής του ο Άγιος έσεισε τον ναόν και κατεκρήμνισε τα είδωλα εις την γην. Τούτου ένεκα βάλλεται εις την φυλακήν ένθα λαμβάνει τροφήν παρά Θεού· δια δε του θαύματος ελκύει τον δεσμοφύλακα Πέτρον εις την πίστιν του Χριστού και μετ’ αυτού ρίπτεται εις την θάλασσαν κατά διαταγήν του ηγεμόνος, ομού με επτά άλλους στρατιώτας, τους οποίους έφερεν ο Άγιος εις την πίστιν του Χριστού δια του παραδόξου θαύματος, ότι δηλαδή εφυλάχθη αβλαβής από των βασάνων όσας υπέμεινε. Και ούτω πάντες οι μακάριοι ούτοι έλαβον παρά Χριστού τους στεφάνους της αθλήσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου