Τὴν θρησκεία μας ἐμεῖς δὲν τὴ πουλοῦμε

Ζάλογγα

Δὲν θὰ ξεχάσουμε καὶ τὶς ἡ­ρωΐδες Ἑλ­ληνίδες ποὺ γιὰ νὰ μὴ αἰχμαλωτισθοῦν καὶ ἀτιμασθοῦν ἀπὸ τοὺς βαρβάρους κατακτητὲς ἐθυσίασαν μὲ ἡ­ρωϊκὸ τρόπο τὴ ζωή τους καὶ πρῶτα – πρῶτα οἱ ἡρωΐδες τοῦ Ζαλόγγου. Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς λέγει:

«Τὲς ἐμάζωξε εἰς τὸ μέρος τοῦ Ζαλόγγου τὸ ἀκρινό/ τῆς ἐλευθεριᾶς ὁ ἔρως καὶ τὲς ἔμπνευσε χορό./ Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές,/καὶ ἄλ­λες μέσα τους ἐπήδαν ἀθωότερες ζωές».

Ζάλογγα ὑπάρχουν πολλὰ σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Νάουσα, Πόντος, Ψαρά, Μεσολόγγι, Τρίπολι, κάθε τόπος Ἑλληνικὸς καὶ Ζάλογγο.

Θεόφιλος

«Θαυμᾶστε ἕνα διάλογο μὲ τὸν Κολοκοτρώνη:

-Ἐσὺ στρατηγέ, μὲ ποιοὺς πᾶς; Εἶσαι ἀγγλόφιλος;

-Ὄχι!

-Τότε θὰ εἶσαι γαλόφιλος;

-Οὔτε.

-Εἶσαι μήπως Ρωσόφιλος;

-Οὔτε αὐτό.

-Μὰ τότε τὶ εἶσαι;

-Ἐγὼ ἤμουν καὶ θὰ εἶμαι πάντοτε Θεόφιλος. Γιατὶ σὰν τὸν Θεὸ κανεὶς δὲν ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα!».

Ἐπανάσταση ἁγιασμένη

«Ἡ σκλαβιὰ ποὺ ἔσπρωξε τοὺς Ἕλληνες νὰ ξεσηκωθοῦνε καταπάνω στὸν Τοῦρκο δὲν ἤτανε μονάχα ἡ στέρηση κ᾽ ἡ κακοπάθηση τοῦ κόσμου, ἀλλὰ ἀπάνω ἀπ᾽ὅλα, τὸ ὅτι ὁ τύραννος ἤθελε νὰ χαλάση τὴν πίστη τους, μποδίζοντάς τους ἀπὸ τὰ θρησκευτικὰ χρέη».

Φ. Κόντογλου

Τὴν θρησκεία μας ἐμεῖς δὲν τὴ πουλοῦμε

«Μάθαινα ἀπὸ ἀνθρώπους τίμιους ὅτι ἡ κατήχηση τῶν ξένων ἐναντίον τῆς θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τὰ μάτια μου… Πάγω εἰς τὸν Κωλέτη καὶ τοῦ λέγω… «δὲν μᾶς ἀφήνεις πλέον ἥσυχους νὰ ζήσουμεν ἐδῶ εἰς τὴν ματοκυλισμένη μας πατρίδα μὲ τὴν θρησκεία μας, ἀλλὰ μᾶς τζαλαπατᾶς καὶ μᾶς διαιρεῖς.. Γνωρίζομεν τὶς ἐνέργειες τὶς μυστικὲς τῶν ξένων ὁποὺ ἐργάζονται διὰ τὴν θρησκεία μας – θρησκείαν δὲν ἀλλάζομεν ἐμεῖς, οὔτε τὴν πουλοῦμεν».

Μακρυγιάννης

Ἀπάντηση Σουλιωτῶν

«Προκρίνομεν μυριάκις ν᾽ἀποθάνωμεν εἰς τὴν ἀρχὴν μὲ τιμὴν καὶ δόξαν παρὰ νὰ ἀμαυρώσωμεν τὸ ὄνομά μας εἰς τὸ τέλος μὲ τὸ αἰώνιον ὄνειδος τῆς προδοσίας».

Καταδιωκόμενος ὁ Κολοκοτρώνης ἀπὸ τὰ κυβερνητικὰ στρατεύματα στὸν ἐμφύλιο πόλεμο τοῦ 1825, στάθηκε κάτω ἀπὸ μιὰ καρυδιὰ νὰ ξεκουραστῆ. Καὶ μονολογοῦσε λυπημένος: -Τὶ ἔχεις, καρυδιά μου, καὶ παραπονιέσαι; Μὴ σὲ πετροβολᾶνε τὰ παιδιά; Εἶναι γιατὶ ἔχεις τὰ καρύδια! Γνωστὴ ἄλλωστε ἡ λαϊκὴ παροιμία: «Τὸ δέντρο πὤχει τὸν καρπὸ ὅλο πετροβολιέται».

«Οἱ Ἕλληνες εἶναι τρελλοί, ἀλλὰ ἔχουν Θεὸν φρόνιμον».

Θ. Κολοκοτρώνης

Δικό σου εἶναι Παναγία μου

«Τὸν σταυρό σας, καὶ ρίξτε τοὺς γάντζους!» (Ὁ Κανάρης στοὺς ναῦτες του).

Καθὼς ὁ Κανάρης ἐπιστρέφει νικητής, ἡ Δημογεροντία τοῦ ἀπομένει δάφνινο στεφάνι. Τότε ὁ δοξασμένος πυρπολητὴς πηγαίνει κατευθεῖαν στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποθέτει τὸ στεφάνι του στὰ πόδια τῆς Θεοτόκου. Δικό σου εἶναι Παναγία μου, λέει. Καὶ φέρνοτας τὸ μέτωπό του μέχρι τὴ γῆ, προσ­κυνάει τὴν Ἀειπάρθενο Προστάτιδα τοῦ Ἔθνους καὶ τὸν Παντοδύναμο Υἱό της…

«Καμμιὰ ἐπανάσταση δὲν γέννησε ἁγίους. Γέννησαν (οἱ ἐπαναστάσεις) ἥρωες ἀλλὰ ὄχι ἁγίους. Τὸ Εἰκοσιένα ἔρχεται ὁλοσκέπαστο ἀπὸ χρυσὸ νέφος ἁγίων καὶ μαρτύρων, δικῶν του μαρτύρων. (…) Ἡ Ἐπανάσταση ποὺ φλόγισε μὲ τὸ πάθος τῆς Ἐλευθερίας τὸ γένος μας, ἦταν τεχνουργὸς ἁγίων, ἐπανάσταση ἁγιασμένη, ποὺ ξεχύθηκε σὰ λάβα ἀπὸ τὰ στήθη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας».

Φ. Κόντογλου

“O.T.”