Οι θέσεις για υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και για έλεγχο της μετανάστευσης δεν άγγιξαν ακόμη τους πολίτες
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Παρά τα δισεκατομμύρια που κοστίζουν η διαρκής πλύση εγκεφάλου του πληθυσμού, η πολυδάπανη δράση των ΜΚΟ και η κινητοποίηση των πολιτικών υπαλλήλων του Σόρος, το Brexit ανέδειξε την πολιτική αφύπνιση των Βρετανών πολιτών αφενός στη γερμανοποίηση της Ευρώπης και αφετέρου στη διαπίστωση της οικονομικής επιβάρυνσης της μεσαίας τάξης που σηκώνει το βάρος της μαζικής μετανάστευσης. Για τους ίδιους λόγους στην Ιταλία στις πρόσφατες ευρωεκλογές το κόμμα του Σαλβίνι επικράτησε με το 34,3% των ψήφων, στην Ουγγαρία η εθνικιστική συμμαχία έλαβε το 52,3% των ψήφων, στην Πολωνία το 45,4%, ενώ στην Αυστρία το 34,6%.
Oπως και στην Ελλάδα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα αποτελέσματα των εκλογών δεν ήταν τα αναμενόμενα, επειδή, παρά τη σχετική άνοδο των πατριωτικών δυνάμεων, τα πολιτικά κόμματα που διέλυσαν την Ευρώπη και τη μεσαία τάξη δεν υπέστησαν την αναμενόμενη συντριπτική ήττα, ενώ είναι φανερό ότι στο προσεχές μέλλον η νεοταξική αντίδραση θα εξακολουθεί να αποτελεί τον κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού. Ετσι, λοιπόν, στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν τερμάτισε μεν πρώτη με το 23,3% των ψήφων, υπερισχύοντας μόλις με ποσοστό 0,9% του κόμματος του Μακρόν, παρά την αντιδημοτικότητά του και το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων».
Στη Σουηδία οι εθνικιστές έλαβαν μόλις το 15,4% των ψήφων, η Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία (AfD) το 11%, το εθνικιστικό κόμμα στο Βέλγιο το 11,2%, στην Ισπανία η Vox το 6,2%, στις Κάτω Χώρες το 10,9%, ενώ το Κόμμα για την Ελευθερία του Γκέερτ Βίλντερς δεν κατέχει πλέον κοινοβουλευτική έδρα. Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι κείται μακράν η εποχή που οι «δράκοντες του λαϊκισμού και του εθνικισμού», που συνεχώς επικαλείται το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, θα κατορθώσουν να συντρίψουν τα οικονομικά προνόμια των ελίτ στην Ευρώπη.
Τα εθνικιστικά κόμματα καταλαμβάνουν μόλις το 20% των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που είναι μεν αρκετό για να ακουστεί η φωνή τους, μηδαμινό δε για να έχουν κάποια πολιτική επιρροή. Σε σχεδόν όλες τις χώρες της δυτικής Ευρώπης κυριάρχησαν τα νεοταξικά και διεθνιστικά κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα που κατέστρεψαν και εξισλάμισαν την Ευρώπη, επιβεβαιώνοντας άλλη μία φορά τον Γκιστάβ Λε Μπον ότι «η αυτοκαταστροφή αποτελεί το ισχυρότερο πολιτικό ένστικτο των μαζών». Με εξαίρεση τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας και τον Σαλβίνι στην Ιταλία, που αμφότεροι υπερθεμάτισαν για τους κινδύνους της συνεχιζόμενης ισλαμικής μετανάστευσης, οι υπόλοιποι εθνικιστές ηγέτες δεν ανέλαβαν τους πολιτικούς κινδύνους μιας αντι-ισλαμικής ρητορικής και επέλεξαν να θέσουν το θέμα εκτός πολιτικής ατζέντας, κυρίως επειδή οι έποικοι έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να έχει περιοριστεί η εμφάνιση της μαντίλας. Επί παραδείγματι, η Μαρίν Λεπέν μίλησε για τον «εξτρεμιστικό ισλαμισμό», αλλά ακολούθως διόρθωσε την τοποθέτησή της τονίζοντας ότι «οι περισσότεροι μουσουλμάνοι ενσωματώνονται». Στη Βρετανία ο Νάιτζελ Φάρατζ δεν άγγιξε καν το θέμα, ενώ ο Τόμι Ρόμπινσον, που έκανε τον ισλαμικό εποικισμό το κύριο θέμα της εκστρατείας του, έλαβε μόλις το 2% των ψήφων.
Στην Ολλανδία ο ηγέτης του Φόρουμ για τη Δημοκρατία Τιερί Μποντέ απέφυγε να μιλήσει για το Ισλάμ, ενώ το κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς βγήκε από τις εκλογές ουσιαστικά ηττημένο. Από τα αποτελέσματα, λοιπόν, των ευρωπαϊκών εκλογών φαίνεται ότι ακόμη μία φορά οι πολιτικές θέσεις της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η άρνηση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και η άρνηση της δικτατορίας των τεχνοκρατών των Βρυξελλών δεν έχουν ακόμα αγγίξει τους πολίτες της Ευρώπης. Πουθενά, επίσης, δεν αναφέρθηκε ότι η πολυδιαφημιζόμενη ενσωμάτωση των μεταναστών δεν έχει συμβεί, ενώ οι αντισημιτικές και σεξουαλικές επιθέσεις απειλούν πλέον την κοινωνική συνοχή στην Ευρώπη.
Οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι εξακολουθούν να ζουν σε γκέτο, να είναι άνεργοι και να βασίζονται στην επιδοματική πολιτική που χρηματοδοτεί η μεσαία τάξη. Η κατάσταση είναι τόσο ανεξέλεγκτη ώστε ακόμα και η καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε ότι «δεν υπάρχει ούτε μία συναγωγή ούτε ένα εβραϊκό σχολείο στη Γερμανία που δεν φυλάσσεται από αστυνομικούς».
Ομως, παρά τον ενθουσιασμό που επεκράτησε στις νεοταξικές δυνάμεις για την καθήλωση του εθνικισμού, ο σκεπτικισμός είναι διάχυτος. Ο γνωστός δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ δήλωσε ότι η Ευρώπη «βρίσκεται πλέον σε μη αναστρέψιμη πτώση», ο συγγραφέας Ρενό Καμί σημείωσε ότι «οι Ευρωπαίοι έχουν επιλέξει την ευθανασία», ενώ στην πρώτη παράγραφο του βιβλίου «The Strange Death of Europe» ο Ντάγκλας Μάρεϊ γράφει ότι «αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, σε λίγα χρόνια η Ευρώπη θα παύσει να είναι Ευρώπη».
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Παρά τα δισεκατομμύρια που κοστίζουν η διαρκής πλύση εγκεφάλου του πληθυσμού, η πολυδάπανη δράση των ΜΚΟ και η κινητοποίηση των πολιτικών υπαλλήλων του Σόρος, το Brexit ανέδειξε την πολιτική αφύπνιση των Βρετανών πολιτών αφενός στη γερμανοποίηση της Ευρώπης και αφετέρου στη διαπίστωση της οικονομικής επιβάρυνσης της μεσαίας τάξης που σηκώνει το βάρος της μαζικής μετανάστευσης. Για τους ίδιους λόγους στην Ιταλία στις πρόσφατες ευρωεκλογές το κόμμα του Σαλβίνι επικράτησε με το 34,3% των ψήφων, στην Ουγγαρία η εθνικιστική συμμαχία έλαβε το 52,3% των ψήφων, στην Πολωνία το 45,4%, ενώ στην Αυστρία το 34,6%.
Oπως και στην Ελλάδα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα αποτελέσματα των εκλογών δεν ήταν τα αναμενόμενα, επειδή, παρά τη σχετική άνοδο των πατριωτικών δυνάμεων, τα πολιτικά κόμματα που διέλυσαν την Ευρώπη και τη μεσαία τάξη δεν υπέστησαν την αναμενόμενη συντριπτική ήττα, ενώ είναι φανερό ότι στο προσεχές μέλλον η νεοταξική αντίδραση θα εξακολουθεί να αποτελεί τον κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού. Ετσι, λοιπόν, στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν τερμάτισε μεν πρώτη με το 23,3% των ψήφων, υπερισχύοντας μόλις με ποσοστό 0,9% του κόμματος του Μακρόν, παρά την αντιδημοτικότητά του και το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων».
Στη Σουηδία οι εθνικιστές έλαβαν μόλις το 15,4% των ψήφων, η Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία (AfD) το 11%, το εθνικιστικό κόμμα στο Βέλγιο το 11,2%, στην Ισπανία η Vox το 6,2%, στις Κάτω Χώρες το 10,9%, ενώ το Κόμμα για την Ελευθερία του Γκέερτ Βίλντερς δεν κατέχει πλέον κοινοβουλευτική έδρα. Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι κείται μακράν η εποχή που οι «δράκοντες του λαϊκισμού και του εθνικισμού», που συνεχώς επικαλείται το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, θα κατορθώσουν να συντρίψουν τα οικονομικά προνόμια των ελίτ στην Ευρώπη.
Τα εθνικιστικά κόμματα καταλαμβάνουν μόλις το 20% των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που είναι μεν αρκετό για να ακουστεί η φωνή τους, μηδαμινό δε για να έχουν κάποια πολιτική επιρροή. Σε σχεδόν όλες τις χώρες της δυτικής Ευρώπης κυριάρχησαν τα νεοταξικά και διεθνιστικά κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα που κατέστρεψαν και εξισλάμισαν την Ευρώπη, επιβεβαιώνοντας άλλη μία φορά τον Γκιστάβ Λε Μπον ότι «η αυτοκαταστροφή αποτελεί το ισχυρότερο πολιτικό ένστικτο των μαζών». Με εξαίρεση τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας και τον Σαλβίνι στην Ιταλία, που αμφότεροι υπερθεμάτισαν για τους κινδύνους της συνεχιζόμενης ισλαμικής μετανάστευσης, οι υπόλοιποι εθνικιστές ηγέτες δεν ανέλαβαν τους πολιτικούς κινδύνους μιας αντι-ισλαμικής ρητορικής και επέλεξαν να θέσουν το θέμα εκτός πολιτικής ατζέντας, κυρίως επειδή οι έποικοι έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να έχει περιοριστεί η εμφάνιση της μαντίλας. Επί παραδείγματι, η Μαρίν Λεπέν μίλησε για τον «εξτρεμιστικό ισλαμισμό», αλλά ακολούθως διόρθωσε την τοποθέτησή της τονίζοντας ότι «οι περισσότεροι μουσουλμάνοι ενσωματώνονται». Στη Βρετανία ο Νάιτζελ Φάρατζ δεν άγγιξε καν το θέμα, ενώ ο Τόμι Ρόμπινσον, που έκανε τον ισλαμικό εποικισμό το κύριο θέμα της εκστρατείας του, έλαβε μόλις το 2% των ψήφων.
Στην Ολλανδία ο ηγέτης του Φόρουμ για τη Δημοκρατία Τιερί Μποντέ απέφυγε να μιλήσει για το Ισλάμ, ενώ το κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς βγήκε από τις εκλογές ουσιαστικά ηττημένο. Από τα αποτελέσματα, λοιπόν, των ευρωπαϊκών εκλογών φαίνεται ότι ακόμη μία φορά οι πολιτικές θέσεις της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η άρνηση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και η άρνηση της δικτατορίας των τεχνοκρατών των Βρυξελλών δεν έχουν ακόμα αγγίξει τους πολίτες της Ευρώπης. Πουθενά, επίσης, δεν αναφέρθηκε ότι η πολυδιαφημιζόμενη ενσωμάτωση των μεταναστών δεν έχει συμβεί, ενώ οι αντισημιτικές και σεξουαλικές επιθέσεις απειλούν πλέον την κοινωνική συνοχή στην Ευρώπη.
Οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι εξακολουθούν να ζουν σε γκέτο, να είναι άνεργοι και να βασίζονται στην επιδοματική πολιτική που χρηματοδοτεί η μεσαία τάξη. Η κατάσταση είναι τόσο ανεξέλεγκτη ώστε ακόμα και η καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε ότι «δεν υπάρχει ούτε μία συναγωγή ούτε ένα εβραϊκό σχολείο στη Γερμανία που δεν φυλάσσεται από αστυνομικούς».
Ομως, παρά τον ενθουσιασμό που επεκράτησε στις νεοταξικές δυνάμεις για την καθήλωση του εθνικισμού, ο σκεπτικισμός είναι διάχυτος. Ο γνωστός δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ δήλωσε ότι η Ευρώπη «βρίσκεται πλέον σε μη αναστρέψιμη πτώση», ο συγγραφέας Ρενό Καμί σημείωσε ότι «οι Ευρωπαίοι έχουν επιλέξει την ευθανασία», ενώ στην πρώτη παράγραφο του βιβλίου «The Strange Death of Europe» ο Ντάγκλας Μάρεϊ γράφει ότι «αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, σε λίγα χρόνια η Ευρώπη θα παύσει να είναι Ευρώπη».
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου
του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών
του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών
του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου