Στὴν Γαλλία καὶ γενικὰ στὴν
δυτικὴ κυρίως Εὐρώπη, ἔφτασε στὴν ἐνηλικίωση ἡ πρώτη γενιά, ὅπου ὁ σεβασµὸς γιὰ
τὴν γνώση τῶν προγόνων, δὲν εἶναι πολιτικὰ ὀρθός, µία γενιὰ ποὺ «διδάχτηκε» τὴν
ἐπανάσταση κατὰ τῶν ἠθικῶν αὐθεντιῶν καὶ ἐξουσιῶν, µία γενιὰ ποὺ ἀνδρώθηκε µὲ τὸ
κρανιοκενὲς σύνθηµα «νὰ εἶσαι ὁ ἑαυτός σου». Οἱ µουσουλµάνοι Γάλλοι, οἱ νέοι ποὺ
στρατεύονται στὸ φανατικὸ Ἰσλάµ, γεννήθηκαν ἀπὸ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι, λόγω δουλειᾶς,
εἶχαν λίγο ἕως πολὺ ἐνταχθεῖ στὴν γαλλικὴ κοινωνία. Τὸ θεωροῦσαν «εὐλογία», ποὺ
ἄφησαν τὶς πάµφτωχες ἐρήµους τῆς Βορείου Ἀφρικῆς καὶ ἔστησαν σπιτικὸ σὲ
φιλόξενη, τότε, χώρα. Τὰ παιδιά τους ὅµως τὰ ἀνέµενε ἄλλη µοῖρα.
Τὰ δηµόσια σχολεῖα, ἀντὶ νὰ χρησιµοποιήσουν τὸ δραστικότερο ὅπλο ἔνταξης καὶ ἀφοµοίωσης, τὴν γαλλικὴ παιδεία καὶ κουλτούρα, ἀφέθηκαν στὰ νύχια τῆς παγκοσµιοποιηµένης «ἐλὶτ-ἀλήτ», καρυκευµένης µὲ τὸν τίτλο τῆς «ἀριστερᾶς», ἡ ὁποία στὸ ὄνοµα τῆς «κοινῆς κουλτούρας», ἰσοπέδωσε τὴν ἐκπαίδευση. (Τὸ µόνο ποὺ διδάσκει µὲ ζῆλο ἡ ἐκπαίδευση εἶναι ἡ ἐξοικείωση µὲ τὶς νέες τεχνολογίες, τὴν ὁποία κάποιοι τιποτολόγοι τὴν θεωροῦν ἔνδειξη πεπαιδευµένου πολίτη-µαθητῆ. Ἡ στρατολόγηση στὶς ὀρδὲς τοῦ Ἰσλὰµ γίνεται µέσῳ διαδικτύου, ἂν δὲν κάνω λάθος). Ἀποτέλεσµα: βαρβαρότητα, ἀνεργία, γκετοποίηση. «Ὁ βάρβαρος δὲν εἶναι ὁ ἄγριος, δὲν εἶναι ὁ ἄλλος στὸν ὁποῖο ἀρνοῦµαι τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὸ σεβασµό. Βάρβαρος εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν ἐντάσσεται – οὔτε µὲ τὴν προσχώρηση οὔτε µὲ τὴν ἀντίδρασή του-στὸν πολιτισµό, δηλαδή, στὴ συνέχεια αὐτοῦ ποὺ δηµιούργησαν ὅσοι προηγήθηκαν. Εἶναι ἀνιστορικὸς ἐκτὸς γενιᾶς. ∆ὲν ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς ὕπαρξης τῶν πατέρων του, εἶναι µετεωρίτης, γεωγραφικὰ καὶ χρονικὰ χωρὶς βάση», γράφει ἡ Ν. Πολονὺ στὸ περισπούδαστο βιβλίο της «τὰ χαµένα παιδιά µας». (ἔκδ. «Πόλις», σελ. 50). Ὅλη αὐτὴ ἡ πολυπολιτισµικὴ σαπουνόφουσκα ποὺ αἰωροῦνταν τόσα χρόνια, διαλύεται µὲ ὀδυνηρὲς συνέπειες. Οἱ νέοι µουσουλµάνοι Γάλλοι, βρῆκαν καταφύγιο-νόηµα ζωῆς- στὰ παραγγέλµατα τοῦ Ἰσλάµ. Τὸ γαλλικὸ σύστηµα ἀπέτυχε παταγωδῶς νὰ τοὺς... ἐξανθρωπίσει. Ὅταν, ἀντὶ γιὰ τὸν Πλάτωνα, διδάσκεις «συνταγὲς µαγειρικῆς» ἢ «ὁδηγίες χρήσης οἰκιακῶν συσκευῶν»-τέτοιες ἀνοησίες περιέχουν καὶ τὰ γαλλικὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια- δηλαδὴ τὸ «τίποτε», τότε τὸ κενὸ τὸ ἀναπληρώνει κάτι πολὺ δελεαστικὸ γιὰ τοὺς µουσουλµάνους, ἀλλὰ φρικῶδες γιὰ τοὺς δηµοσιογραφικὰ φθίνοντες καὶ ἐκλεπτυσµένους ἀπὸ τὸ ἀποκάρωµα τῆς εὐζωίας, εἰρηνόφιλους Γάλλους: ὁ τζιχαντισµός, ἡ µνησικακία καὶ τὸ ἐκδικητικὸ µένος γιὰ τοὺς ἀπίστους, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ «προφήτη». (Σηµειωτέον: Οἱ γονεῖς τῶν δύο µουσουλµάνων, τοὺς παρακαλοῦσαν νὰ παραδοθοῦν στὶς γαλλικὲς ἀρχές. Ἦταν πλέον ἀργά. Τὰ παιδιά τους εἶχαν ἄλλο γονέα, οἱ φυσικοὶ γονεῖς τους παραῆταν Γάλλοι). Θὰ πάρουν ἆραγε ἕνα µάθηµα οἱ ἡµέτερες «µαϊµοῦδες», ὅλη αὐτὴ ἡ νεοταξικὴ σαχλαµάρα, ποὺ τὸ µόνο ποὺ ἔκανε τὰ τελευταῖα χρόνια εἶναι νὰ ἀντιγράφει τὰ φράγκικα ἐκπαιδευτικὰ συστήµατα-νοσήµατα. Ὅ,τι γυάλιζε στὸν κάθε ἡµιµαθῆ Γραικύλο, τὰ λύµατα τῶν δυτικῶν, τὸ «ἔριχνε» µὲς στὴν Ἐκπαίδευση βαφτίζοντάς το, µὲ τὰ εὔηχα καὶ ἠχηρὰ φληναφλήµατα, µεταρρύθµιση, ἀνακαίνιση, ἀναπτέρωση ἢ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Τούτη τὴν στιγµὴ τὸ ἑλληνικὸ δηµόσιο σχολεῖο ἀκολουθεῖ τὴν ὀλέθρια γαλλικὴ συνταγή. Γελοιοποιεῖ τὴν ἐθνική µας ταυτότητα, διασύρει τὴν ἱστορία µας, ἀποκρύπτει θυσίες καὶ ἡρωισµούς, ἐξωραΐζει ἐγκλήµατα καὶ Γενοκτονίες, (τώρα τὶς ἀρνεῖται), λυµαίνεται τὴν γλώσσα µας, περιφρονεῖ τοὺς σπουδαίους λογοτέχνες µας, προβάλλει τὴν ἀσηµαντότητα, µ’ ἕνα λόγο κακουργεῖ ἐναντίον τοῦ ἔθνους. Τὸ σὸκ τῆς λαθροµετανάστευσης ἔδωσε τὴν χαριστικὴ βολὴ στὸ ἡµιθανές... πτῶµα τῆς ἐθνικῆς µας Παιδείας, καταδικάζοντας καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα στὴν ἀµάθεια καὶ τὴν βαρβαρότητα. Γιὰ τοὺς µουσουλµάνους ποὺ φιλοξενοῦµε στὰ θρανία τῶν αἰθουσῶν µας, γνωρίζουµε τὴν ἐξέλιξη. Τὸ κακὸ ἐπῳάζεται». Δυστυχῶς τὸ κακὸ κάποια στιγµὴ θὰ διαρρήξει τὸ κέλυφος. Κι οἱ ἡµέτεροι ἀντὶ νὰ συµµαζευτοῦν καὶ νὰ ἀναθεωρήσουν τὴν στάση τους, στέλνουν λάθος µηνύµατα: ἰσλαµικὲς σπουδές, τεµένη, Τασίες, ἰθαγένεια σὲ µουσουλµανόπαιδα µὲ ἐννιάχρονη φοίτηση, καταιγισµὸς "δράσεων" στὰ σχολεῖα γιὰ τὸν ρατσισµὸ καὶ τὴν ἰσλαµοφοβία. Καὶ ἂς σταµατήσει τὸ παραµύθι γιὰ δῆθεν ἐξτρεµιστικὸ καὶ ἀκραῖο Ἰσλάµ. Οἱ Τζιχαντιστὲς πολὺ ἁπλὰ ἀκολουθοῦν κατὰ γράµµα τὸ Κοράνιο. Τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ δρόµου τὸ παρακολουθοῦµε στὸ Παρίσι. Θὰ τὸ ξαναδοῦµε στὴν Ρώµη, στὸΛονδίνο καὶ σ᾽ ἄλλες δυτικὲς µεγαλουπόλεις ποὺ ζοῦν "ἄπιστοι"...
Τὰ δηµόσια σχολεῖα, ἀντὶ νὰ χρησιµοποιήσουν τὸ δραστικότερο ὅπλο ἔνταξης καὶ ἀφοµοίωσης, τὴν γαλλικὴ παιδεία καὶ κουλτούρα, ἀφέθηκαν στὰ νύχια τῆς παγκοσµιοποιηµένης «ἐλὶτ-ἀλήτ», καρυκευµένης µὲ τὸν τίτλο τῆς «ἀριστερᾶς», ἡ ὁποία στὸ ὄνοµα τῆς «κοινῆς κουλτούρας», ἰσοπέδωσε τὴν ἐκπαίδευση. (Τὸ µόνο ποὺ διδάσκει µὲ ζῆλο ἡ ἐκπαίδευση εἶναι ἡ ἐξοικείωση µὲ τὶς νέες τεχνολογίες, τὴν ὁποία κάποιοι τιποτολόγοι τὴν θεωροῦν ἔνδειξη πεπαιδευµένου πολίτη-µαθητῆ. Ἡ στρατολόγηση στὶς ὀρδὲς τοῦ Ἰσλὰµ γίνεται µέσῳ διαδικτύου, ἂν δὲν κάνω λάθος). Ἀποτέλεσµα: βαρβαρότητα, ἀνεργία, γκετοποίηση. «Ὁ βάρβαρος δὲν εἶναι ὁ ἄγριος, δὲν εἶναι ὁ ἄλλος στὸν ὁποῖο ἀρνοῦµαι τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὸ σεβασµό. Βάρβαρος εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν ἐντάσσεται – οὔτε µὲ τὴν προσχώρηση οὔτε µὲ τὴν ἀντίδρασή του-στὸν πολιτισµό, δηλαδή, στὴ συνέχεια αὐτοῦ ποὺ δηµιούργησαν ὅσοι προηγήθηκαν. Εἶναι ἀνιστορικὸς ἐκτὸς γενιᾶς. ∆ὲν ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς ὕπαρξης τῶν πατέρων του, εἶναι µετεωρίτης, γεωγραφικὰ καὶ χρονικὰ χωρὶς βάση», γράφει ἡ Ν. Πολονὺ στὸ περισπούδαστο βιβλίο της «τὰ χαµένα παιδιά µας». (ἔκδ. «Πόλις», σελ. 50). Ὅλη αὐτὴ ἡ πολυπολιτισµικὴ σαπουνόφουσκα ποὺ αἰωροῦνταν τόσα χρόνια, διαλύεται µὲ ὀδυνηρὲς συνέπειες. Οἱ νέοι µουσουλµάνοι Γάλλοι, βρῆκαν καταφύγιο-νόηµα ζωῆς- στὰ παραγγέλµατα τοῦ Ἰσλάµ. Τὸ γαλλικὸ σύστηµα ἀπέτυχε παταγωδῶς νὰ τοὺς... ἐξανθρωπίσει. Ὅταν, ἀντὶ γιὰ τὸν Πλάτωνα, διδάσκεις «συνταγὲς µαγειρικῆς» ἢ «ὁδηγίες χρήσης οἰκιακῶν συσκευῶν»-τέτοιες ἀνοησίες περιέχουν καὶ τὰ γαλλικὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια- δηλαδὴ τὸ «τίποτε», τότε τὸ κενὸ τὸ ἀναπληρώνει κάτι πολὺ δελεαστικὸ γιὰ τοὺς µουσουλµάνους, ἀλλὰ φρικῶδες γιὰ τοὺς δηµοσιογραφικὰ φθίνοντες καὶ ἐκλεπτυσµένους ἀπὸ τὸ ἀποκάρωµα τῆς εὐζωίας, εἰρηνόφιλους Γάλλους: ὁ τζιχαντισµός, ἡ µνησικακία καὶ τὸ ἐκδικητικὸ µένος γιὰ τοὺς ἀπίστους, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ «προφήτη». (Σηµειωτέον: Οἱ γονεῖς τῶν δύο µουσουλµάνων, τοὺς παρακαλοῦσαν νὰ παραδοθοῦν στὶς γαλλικὲς ἀρχές. Ἦταν πλέον ἀργά. Τὰ παιδιά τους εἶχαν ἄλλο γονέα, οἱ φυσικοὶ γονεῖς τους παραῆταν Γάλλοι). Θὰ πάρουν ἆραγε ἕνα µάθηµα οἱ ἡµέτερες «µαϊµοῦδες», ὅλη αὐτὴ ἡ νεοταξικὴ σαχλαµάρα, ποὺ τὸ µόνο ποὺ ἔκανε τὰ τελευταῖα χρόνια εἶναι νὰ ἀντιγράφει τὰ φράγκικα ἐκπαιδευτικὰ συστήµατα-νοσήµατα. Ὅ,τι γυάλιζε στὸν κάθε ἡµιµαθῆ Γραικύλο, τὰ λύµατα τῶν δυτικῶν, τὸ «ἔριχνε» µὲς στὴν Ἐκπαίδευση βαφτίζοντάς το, µὲ τὰ εὔηχα καὶ ἠχηρὰ φληναφλήµατα, µεταρρύθµιση, ἀνακαίνιση, ἀναπτέρωση ἢ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Τούτη τὴν στιγµὴ τὸ ἑλληνικὸ δηµόσιο σχολεῖο ἀκολουθεῖ τὴν ὀλέθρια γαλλικὴ συνταγή. Γελοιοποιεῖ τὴν ἐθνική µας ταυτότητα, διασύρει τὴν ἱστορία µας, ἀποκρύπτει θυσίες καὶ ἡρωισµούς, ἐξωραΐζει ἐγκλήµατα καὶ Γενοκτονίες, (τώρα τὶς ἀρνεῖται), λυµαίνεται τὴν γλώσσα µας, περιφρονεῖ τοὺς σπουδαίους λογοτέχνες µας, προβάλλει τὴν ἀσηµαντότητα, µ’ ἕνα λόγο κακουργεῖ ἐναντίον τοῦ ἔθνους. Τὸ σὸκ τῆς λαθροµετανάστευσης ἔδωσε τὴν χαριστικὴ βολὴ στὸ ἡµιθανές... πτῶµα τῆς ἐθνικῆς µας Παιδείας, καταδικάζοντας καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα στὴν ἀµάθεια καὶ τὴν βαρβαρότητα. Γιὰ τοὺς µουσουλµάνους ποὺ φιλοξενοῦµε στὰ θρανία τῶν αἰθουσῶν µας, γνωρίζουµε τὴν ἐξέλιξη. Τὸ κακὸ ἐπῳάζεται». Δυστυχῶς τὸ κακὸ κάποια στιγµὴ θὰ διαρρήξει τὸ κέλυφος. Κι οἱ ἡµέτεροι ἀντὶ νὰ συµµαζευτοῦν καὶ νὰ ἀναθεωρήσουν τὴν στάση τους, στέλνουν λάθος µηνύµατα: ἰσλαµικὲς σπουδές, τεµένη, Τασίες, ἰθαγένεια σὲ µουσουλµανόπαιδα µὲ ἐννιάχρονη φοίτηση, καταιγισµὸς "δράσεων" στὰ σχολεῖα γιὰ τὸν ρατσισµὸ καὶ τὴν ἰσλαµοφοβία. Καὶ ἂς σταµατήσει τὸ παραµύθι γιὰ δῆθεν ἐξτρεµιστικὸ καὶ ἀκραῖο Ἰσλάµ. Οἱ Τζιχαντιστὲς πολὺ ἁπλὰ ἀκολουθοῦν κατὰ γράµµα τὸ Κοράνιο. Τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ δρόµου τὸ παρακολουθοῦµε στὸ Παρίσι. Θὰ τὸ ξαναδοῦµε στὴν Ρώµη, στὸΛονδίνο καὶ σ᾽ ἄλλες δυτικὲς µεγαλουπόλεις ποὺ ζοῦν "ἄπιστοι"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου