Ως προς τα εθνικά, η ώρα της λογοδοσίας κείται εγγύς
Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η διαρκής δομική σταθερά του ελλαδικού κράτους, και δη μεταπολιτευτικά, ως κουλτούρα, αλλά και ως άξονας στην εκπαίδευση να καλλιεργούνται ο αφελληνισμός, η εθνική αποδόμηση, η λυσσαλέα διάρρηξη της ιστορικής μνήμης, η κατασυκοφάντηση της ορθοδόξου παραδόσεως, η κατακρεούργηση της ελληνικής γλώσσας δημιούργησε μια διανοητικώς ακρωτηριασμένη γενιά, άνευ ουδενός συλλογικού οράματος για το μέλλον, δίχως εθνική αυτεπίγνωση και συνείδηση του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να καθίσταται έρμαιο οιουδήποτε προπαγανδιστή παραχαράσσει την ιστορική αλήθεια, αποβλέποντας σε αλυτρωτικές διεκδικήσεις.
Οι μηχανισμοί εννοιολογικής αποσάθρωσης του έθνους και κατασυκοφάντησής του ηχούν μέχρι και σήμερον, όπου όποιος αρθρώνει δημόσιο λόγο περί του έθνους εξομοιώνεται με «ναζιστή» και του προσάπτεται το στίγμα του ακραίου, παρά το γεγονός ότι το έθνος, όπως και η πατρίδα, συνιστά περίπυστη αρχή και θεμελιώδη αξία, η οποία ανυπερθέτως κατοχυρώνεται ρητώς στον υπέρτατο νόμο του κράτους μας, το Σύνταγμα.
Σταχυολογώ, λοιπόν, ενδεικτικώς: Αρθρο 1, παράγραφος 3: «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους, και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Αρθρο 16, παρ. 2: «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως». Αρθρο 120, παρ. 2: «…η αφοσίωση στο Σύνταγμα και στην πατρίδα αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση των πολιτών».
Ως εκ τούτου, λοιπόν, η δημοκρατία, η πατρίδα, το έθνος και το Σύνταγμα αποτελούν έννοιες αξεδιάλυτα συνυφασμένες μεταξύ των. Εξ αυτού του λόγου, η παράγραφος 4 της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος, του άρθρου 120, αναγνωρίζει το δικαίωμα αντίστασης των πολιτών κατά οιουδήποτε επίδοξου πραξικοπηματία επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμά μας, σφετεριζόμενος τη λαϊκή κυριαρχία.
Εν ολίγοις, λοιπόν, η αγάπη για το έθνος και την πατρίδα μάς καθιστά συνειδητούς πολίτες με αντιστασιακό φρόνημα, ενάντια στον μηδενιστικό ολοκληρωτισμό της ουτοπίας του μονολιθικού κομμουνισμού, με όλα τα δογματικά ανυπόστατα παρελκόμενα της «πάλης των τάξεων» και του «διεθνούς προλεταριάτου».
Εάν δεν είμαστε Ελληνες και είμαστε μόνον προλετάριοι, έχοντας απολέσει τη φυσική μας πατρίδα ή τις αξίες του απανταχού οντολογικώς έθνους μας, αφενός μεν αποπνευματικοποιούμαστε παραχρήμα, αποσυνδεόμαστε από τις ρίζες των προπατόρων μας και μεταλλασσόμαστε σε αμιγώς καταναλωτικά άτομα, αφετέρου δε δεν τιμούμε τη μνήμη των ηρώων του παρελθόντος, οι οποίοι θυσίασαν τα πάντα για να είμεθα εμείς σήμερα ελεύθεροι και εθνικώς αξιοπρεπείς.
Εν κατακλείδι, η ιδεοληψία της Αριστεράς συνιστά μια αποτυχημένη επί τη πράξη ουτοπία, απόηχος του «Σιδηρού Παραπετάσματος». H μόνη αξία της είναι ο ολοκληρωτικός πειθαναγκασμός των αδαών μαζών για να εφαρμόζουν οι ταγοί τους το ακριβώς αντίθετο επ’ ωφελεία των ολίγων - η προσφιλής και διαχρονική πολιτική διγλωσσία της Aριστεράς. Tρανή απόδειξη, ότι η σημερινή κυβέρνηση λέγει διαρκώς «ναι» σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα - ως προς τα εθνικά τώρα… η ώρα της λογοδοσίας κείται εγγύς.
*Δικηγόρος
Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η διαρκής δομική σταθερά του ελλαδικού κράτους, και δη μεταπολιτευτικά, ως κουλτούρα, αλλά και ως άξονας στην εκπαίδευση να καλλιεργούνται ο αφελληνισμός, η εθνική αποδόμηση, η λυσσαλέα διάρρηξη της ιστορικής μνήμης, η κατασυκοφάντηση της ορθοδόξου παραδόσεως, η κατακρεούργηση της ελληνικής γλώσσας δημιούργησε μια διανοητικώς ακρωτηριασμένη γενιά, άνευ ουδενός συλλογικού οράματος για το μέλλον, δίχως εθνική αυτεπίγνωση και συνείδηση του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να καθίσταται έρμαιο οιουδήποτε προπαγανδιστή παραχαράσσει την ιστορική αλήθεια, αποβλέποντας σε αλυτρωτικές διεκδικήσεις.
Οι μηχανισμοί εννοιολογικής αποσάθρωσης του έθνους και κατασυκοφάντησής του ηχούν μέχρι και σήμερον, όπου όποιος αρθρώνει δημόσιο λόγο περί του έθνους εξομοιώνεται με «ναζιστή» και του προσάπτεται το στίγμα του ακραίου, παρά το γεγονός ότι το έθνος, όπως και η πατρίδα, συνιστά περίπυστη αρχή και θεμελιώδη αξία, η οποία ανυπερθέτως κατοχυρώνεται ρητώς στον υπέρτατο νόμο του κράτους μας, το Σύνταγμα.
Σταχυολογώ, λοιπόν, ενδεικτικώς: Αρθρο 1, παράγραφος 3: «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους, και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Αρθρο 16, παρ. 2: «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως». Αρθρο 120, παρ. 2: «…η αφοσίωση στο Σύνταγμα και στην πατρίδα αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση των πολιτών».
Ως εκ τούτου, λοιπόν, η δημοκρατία, η πατρίδα, το έθνος και το Σύνταγμα αποτελούν έννοιες αξεδιάλυτα συνυφασμένες μεταξύ των. Εξ αυτού του λόγου, η παράγραφος 4 της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος, του άρθρου 120, αναγνωρίζει το δικαίωμα αντίστασης των πολιτών κατά οιουδήποτε επίδοξου πραξικοπηματία επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμά μας, σφετεριζόμενος τη λαϊκή κυριαρχία.
Εν ολίγοις, λοιπόν, η αγάπη για το έθνος και την πατρίδα μάς καθιστά συνειδητούς πολίτες με αντιστασιακό φρόνημα, ενάντια στον μηδενιστικό ολοκληρωτισμό της ουτοπίας του μονολιθικού κομμουνισμού, με όλα τα δογματικά ανυπόστατα παρελκόμενα της «πάλης των τάξεων» και του «διεθνούς προλεταριάτου».
Εάν δεν είμαστε Ελληνες και είμαστε μόνον προλετάριοι, έχοντας απολέσει τη φυσική μας πατρίδα ή τις αξίες του απανταχού οντολογικώς έθνους μας, αφενός μεν αποπνευματικοποιούμαστε παραχρήμα, αποσυνδεόμαστε από τις ρίζες των προπατόρων μας και μεταλλασσόμαστε σε αμιγώς καταναλωτικά άτομα, αφετέρου δε δεν τιμούμε τη μνήμη των ηρώων του παρελθόντος, οι οποίοι θυσίασαν τα πάντα για να είμεθα εμείς σήμερα ελεύθεροι και εθνικώς αξιοπρεπείς.
Εν κατακλείδι, η ιδεοληψία της Αριστεράς συνιστά μια αποτυχημένη επί τη πράξη ουτοπία, απόηχος του «Σιδηρού Παραπετάσματος». H μόνη αξία της είναι ο ολοκληρωτικός πειθαναγκασμός των αδαών μαζών για να εφαρμόζουν οι ταγοί τους το ακριβώς αντίθετο επ’ ωφελεία των ολίγων - η προσφιλής και διαχρονική πολιτική διγλωσσία της Aριστεράς. Tρανή απόδειξη, ότι η σημερινή κυβέρνηση λέγει διαρκώς «ναι» σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα - ως προς τα εθνικά τώρα… η ώρα της λογοδοσίας κείται εγγύς.
*Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου