Ο κύκνος είναι μεγαλόσωμον, κατάλευκον πτηνόν, αμφίβιον,
με μακρότατον και πολύ ευκίνητον λαιμόν. Ζη και εις την Ελλάδα και εις πολλάς
χώρας και των πέντε (ίσως) ηπείρων, τινά εκ των ειδών αυτού ζώσιν άνω των
πεντήκοντα ετών. Κατά την παράδοσιν, προαισθανόμενος τον θάνατον εκσπά εις
μελωδικούς θρήνους. Ο επίγειος βίος ενός ανθρώπου και δη ο παραγωγικός εις έργα
πνευματικής ιδίως παραγωγής εκτείνεται εις ολίγας δεκαετίας, αι οποίαι
διακόπτονται από θλιβερά γεγονότα ή φυσιολογικώς, μη εκτεινόμεναι πλέον της
ενάτης δεκαετίας. Ήδη ο υποφαινόμενος, άγων το 92ον έτος της ηλικίας
του και εργαζόμενος υπέρ το δεκάωρον καθημερινώς, χειρωνακτικώς και πνευματικώς
εν μέσω πολλών στερήσεων και περισσοτέρων κινδύνων αισθάνεται καμπτομένας τας
σωματικάς και πνευματικάς δυνάμεις του και με πολύν κόπον ανταποκρίνεται εις
τας ατομικάς και οικογενειακάς του ανάγκας, ιδιαιτέρως δε κατά την τελευταίαν
πενταετίαν, καθ’ ην περιποιείται και την κατάκοιτον σύζυγόν του. Η ζωή μου
διέρρευσεν εν μέσω πολλών κόπων και αφθόνου ιδρώτος, αφού η εργασία απετέλει
δι’ εμέ όχι αγγαρείαν αλλά χαράν. Επί τέλους επέστη η ώρα να καταθέσω τα όπλα,
χωρίς ακόμη να έχω ανάγκην βοηθείας εις τας ατομικάς μου ανάγκας.
Ο κύκνος, ο επιθανάτιος, μελωδεί τα άσμα του. Και εγώ,
πλησιάζων πλέον προς την δύσιν του επιγείου μου βίου πρέπει να μελωδήσω το
πλέον θεάρεστον και σωτήριον άσμα. Το άσμα της συγγνώμης,,,,,
Του Δημητρίου Οδ. Κρικέλλα συνταξιούχου Λυκειάρχου –
Μάϊος 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου