Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΙΩΑΝΝΗΣ ο Επίσκοπος Πολυβότου, ο Θαυματουργός, εν ειρήνη τελειούται.

Ιωάννης ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος εκ νεαράς ηλικίας εμίσει τας τρυφάς και ηδονάς του σώματος· όθεν μάλλον εστόλιζε την ζωήν του με μηστείαν και σωφροσύνην. Δια τούτο χειροτονείται Επίσκοπος της Πολυβότου, αφού πρότερον ανέβη εις τους εκκλησιαστικούς βαθμούς και έγινεν Αναγνώστης, Υποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Εμπιστευθείς λοιπόν την προστασίαν λαού, προσέθεσε νέους αγώνας εις τους προηγουμένους ο τρισμακάριστος και πόνους περισσοτέρους. Επειδή δε Λέον ο Ίσαυρος, όταν έγινε βασιλεύς εν έτει ψιζ΄ (717), εβλασφήμει κατά των αγίων Εικόνων και επεχείρησε να αθετήση την προσκύνησιν αυτών, ο ιερός ούτος Ιωάννης ήλεγξε μεν σφόδρα την ασέβειαν εκείνου, εδίδαξε δε εις το ποίμνιόν του την αληθή και Ορθόδοξον Πίστιν της του Χριστού Εκκλησίας και εβεβαίωσεν ότι και αυτός εμμένει εις την πίστιν του ταύτην την αγίαν και ζων και μετά θάνατον. Τοιαύτην δε θαυμάτων δύναμιν έλαβεν εκ Θεού ο αοίδιμος, ώστε ετιμώρησε δια θεϊκής τιμωρίας τους Αγαρηνούς εκείνους, οι οποίοι κατώκουν πέριξ του Αμορίου της Φρυγίας και ούτω τους κατέπεισε να χαρίσωσιν εις αυτόν όσους Χριστιανούς είχον αιχμαλώτους. Ούτω λοιπόν θεαρέστως ζήσας ο θείος ούτος Πατήρ, απήλθε προς Κύριον· το δε τίμιον αυτού λείψανον διετηρήθη μετά θάνατον άφθαρτον και ολόκληρον έως της σήμερον. Τούτο οι εκείσε ευρισκόμενοι Χριστιανοί εγείρουσι κατά την ημέραν της Πεντηκοστής και ενδύοντες αυτό την αρχιερατικήν στολήν, το στηρίζουσιν όρθιον προ της αγίας Τραπέζης εντός του αγίου Βήματος· έπειτα αναβιβάζουσιν αυτό επί του ιερού συνθρόνου και καθ΄ όλην την θείαν Λειτουργίαν υποστηρίζουσιν αυτό δύο Ιερείς. Όσα δε θαύματα ο Άγιος ούτος καθ΄ εκάστην ενεργεί μετά θάνατον, δαιμονισμένους ελευθερώνων και ασθενείας διαφόρους ιατρεύων, ταύτα δεν είναι δυνατόν εις ημάς να διηγηθώμεν.