BALFOUR, DAVID, C.B.E. |
| Γεννήθηκε στὶς 20 Ἰανουαρίου τοῦ 1903 |
| Ἐτελείωσε τὸ γυμνάσιο τοῦ Edgbaston καὶ τὰ πανεπιστήμια τοῦ Ἄνκερς, τῆς Πράγας, τοῦ Σάλσμπουργκ, τῆς Ρώμης καὶ τῶν Ἀθηνῶν. |
| Εἶναι πτυχιοῦχος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἀνατολικῶν Σπουδῶν τῆς Ρώμης καὶ τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἀθηνῶν. |
| Τὸ 1948 ἐνυμφεύθη τὴν Louise Fitzherbet |
| Ὑπηρέτησε στὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος, 1941-43 καὶ μνημονεύεται εἰς ἀποστολάς. |
| Ἐδιορίστηκε δεύτερος γραμματέας τῆς Ἀγγλικῆς Πρεσβείας στὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν τοῦ Καϊρου καὶ ἐν συνέχεια τῶν Ἀθηνῶν, 13 Σεπτεμβρίου 1943. |
| Προήχθη σὲ πρῶτον γραμματέα, 20 Φεβρουαρίου, 1945. |
| Ἐδιορίστηκε μέλος τῆς Ἐξωτερικῆς Ὑπηρεσίας 1η Σεπτεμβρίου, 1947. |
| Μετατέθηκε στὸ Τὲλ Ἀβὶβ ὡς 1ος Γραμματέας (Ἀνατολικός), 20 Μαΐου, 1947. |
| Προήχθη σὲ Πρόξενο, 19 Ἰανουαρίου, 1951. |
| Ἐδιόριστηκε Γενικὸς Πρόξενος στὴ Σμύρνη, 24 Ἰανουαρίου, 1951. |
| Γενικὸς Πρόξενος στὴ Γένοβα, 1η Μαΐου, 1955. |
| Γενικὸς Πρόξενος στὴ Γενεύη, 15 Φεβρουαρίου, 1960. |
| Τιμήθηκε μὲ τὸν τίτλο C.B.E., 11 Ἰουνίου, 1960. |
| Συνταξιοδοτήθηκε στὶς 25 Μαρτίου, 1963. |
| Ἐπαναπροσλήφθηκε ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικὸν καὶ διορίστηκε ἐπικεφαλῆς τοῦ μεταφραστικοῦ τμήματος στὶς 26 Μαρτίου, 1963. |
|
|
Σχόλιο τοῦ νομπελίστα ποιητοῦ Γεωργίου Σεφέρη γιὰ τὸν David Balfour
Γράφει ὁ Γεώργιος Σεφέρης τὴν περίοδον ποὺ ἦταν ὑπεύθυνος τύπου τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικών τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἐν ἐξορίᾳ τοῦ Καΐρου:
«Τὰ στρατεύματά μας λαμβάνουν τὶς διαταγές τους ἀπὸ τὸν Στρατηγὸ Paget καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Mister Balfour, πρώην Ἁγιορείτη καλόγερο, πρώην μακρογενάτο Ὀρθόδοξο παπὰ, πρώην μικροχιτλερομούστακο ταγματάρχη τῆς «ἐξυπνάδας» (intelligence). Καὶ δὲν μᾶς ἐμπιστεύεται οὔτε γιὰ τὴν μετάφραση. Καημένη Ἑλλάδα».
(Σεφέρη Γ., Πολιτικὸ Ἡμερολόγιο, τ.Α'. (25 Νοεμβρίου 1935 ἕως 13 Ὀκτωβρίου 1944), ἔκδ. Ἴκαρος σ. 185) |
|
|
Ἡ διάσημος Γαλλίδα συγγραφέας Φρέγια Στὰρκ, πράκτωρ των βρετανικών μυστικών ὑπηρεσιῶν εἰς τὴν Αἴγυπτον κατὰ τὸν Β' Παγκόσμιον Πόλεμον, ἔγραψε στὸ ἡμερολόγιό της γιὰ τὸν David Balfour:
«Ἔχει περάσει ἀπὸ πολλὲς θρησκεῖες, καὶ τώρα εἶναι κοσμικός, ἔχοντας καταλήξει στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ κόσμος εἶναι ἁπλῶς ἕνα σφάλμα τοῦ Θεοῦ. Ἔχει μία γοητευτικὴ κορούλα καὶ ἡ γυναίκα τοῦ εἶναι ἀνυποχώρητη, ἀφωσιωμένη, μισῆ τὴν ἀκαταστασία καὶ τὴν ἀρχαιότητα, καὶ ἔχει γοητευτικὸ χαμόγελο. Μοῦ λέει ὅτι ὁ πόλεμος τὸν ἀπελευθέρωσε ἀπὸ τὸ μοναστικὸ βίο ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ ἔπρεπε.»
(Φρέγια Στάρκ, Οἱ Ἀκτὲς τῆς Λυκίας, Ἀθήνα: ἐκδόσεις Ὠκεανίδα, 2002 σ.57) |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου