Η Θρησκειολογική σούπα των νέων Προγραμμάτων

Γράφει ο κ. Λέων Μπρανγκ, Δρ Θεολογίας, Κοσμήτωρ της ΠΕΘ

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι η Ελλάδα περνάει από μία βαθύτατη ηθική κρίση, η οποία είναι και η ουσιαστική αιτία της οικονομικής κρίσης που κλονίζει την χώρα ήδη παραπάνω από μία 5ετια. Επίσης γίνεται από όλους δεκτό, ότι βαρύτατη ευθύνη για την κρίση αυτή, τόσο την ηθική όσο και την οικονομική, φέρουν τα πολιτικά κόμματα της πατρίδας μας που εκπροσωπούνται στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Και ενώ είναι φανερό, ότι σχεδόν αποκλειστικά αυτά ευθύνονται, έχουν το θράσος και υπόσχονται ότι θα βγάλουν την Xώρα από αυτή την δεινή κατάσταση. Σε μία τέτοια κρίση το πιο φυσικό που έχει να κάνει κανείς είναι ο τονισμός των ηθικών αξιών, η ενίσχυση της ορθόδοξης παράδοσης της Xώρας, η παροχή κάθε βοήθειας στο έργο της Εκκλησίας, η ενίσχυση της παιδείας μέσω της καλλιέργειας ιδίως του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) που με μοναδικό τρόπο καλλιεργεί τον άνθρωπο. Ο Ντοστογιέφσκι έχει επισημάνει μία μεγάλη αλήθεια λέγοντας: «Όταν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται». Πέφτουν όλοι οι ηθικοί φραγμοί. Η Ρωσία που επί 70 χρόνια έζησε στη δίνη της αθεΐας, σήμερα βρίσκει πάλι το δρόμο της με τον επανευαγγελισμό της χώρας. Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα μοιάζουν να ακολουθούν άλλη πορεία. Δεν επιχειρείται αυτό το αυτονόητο, η επιστροφή στον θησαυρό της Εκκλησίας, από τον οποίο τρεφόταν επί χιλιετίες ο λαός της. Αντίθετα η Xώρα ωθείται από τις πολιτικές εξουσίες όλων των αποχρώσεων όλο και περισσότερο στον αποχριστιανισμό της, στην αθεΐα. Κυριολεκτικά με μανία γκρεμίζεται ό,τι έχει απομείνει από Χριστό στον τόπο αυτό.

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της μανίας των πολιτικών εξουσιών εναντίον του Χριστού είναι οι περιπέτειες του Μαθήματος των Θρησκευτικών στα τελευταία χρόνια. Φθάνει δε η μανία αυτή στη κορύφωσή της με τη σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Ο τωρινός Υπουργός έχει συνυφάνει με το πρόσωπό του σε μοναδικό βαθμό τον αμοραλισμό, την απάτη και τα ασύστολα ψεύδη, προκειμένου να παρουσιάζει τα άσπρα μαύρα και τα μαύρα άσπρα.

Μερικά μόνο δείγματα αυτής της «ικανότητας» του κ. Υπουργού: Διακηρύττει κάθε τόσο, ότι το σχολείο στην Ελλάδα είναι «κοσμικό», ενώ ο βασικός νόμος της Χώρας, το Σύνταγμα, ξεκινάει με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Εδώ μόνο δύο δυνατότητες ερμηνείας υπάρχουν: Η ο κ. Υπουργός δεν έχει ανοίξει καθόλου το Σύνταγμα, πράγμα όμως που το θεωρούμε εντελώς απίθανο, η το κάνει απόλυτα ενσυνείδητα με βαθύτατη περιφρόνηση προς τον Ελληνικό λαό που έχει δώσει στον εαυτό του αυτόν τον βασικό νόμο και επιθυμεί την εθνική του συγκρότηση και την λειτουργία της κοινωνίας του να την ρυθμίζει σύμφωνα με το πνεύμα του Τριαδικού Θεού. Η περιφρόνηση προς τον Ελληνικό λαό συνδέεται, βέβαια, στην περίπτωση αυτή με ένα ασύλληπτο αυταρχισμό και αλαζονεία, επειδή παρά την τόσο ρητή επιθυμία του λαού, ο κ. Υπουργός όχι μόνο διατυμπανίζει συνεχώς αυτό τον κοσμικό χαρακτήρα του σχολείου, αλλά ζητεί και να το κάνει πραγματικότητα.

Διακηρύττει και διαφημίζει από τηλεόρασης προς τον Ελληνικό λαό, ότι με τη διατύπωση «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» που αναφέρεται στο άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος μεταξύ άλλων ως σκοπός της παιδείας, εννοείται αόριστα κάποια θρησκευτική συνείδηση, που πρέπει να καλλιεργηθεί στους Ορθόδοξους Έλληνες μαθητές. Και στο σημείο αυτό σχετικά με την ερμηνεία που δίνει, θα μπορούσε πάλι να επικαλεσθεί κανείς την άγνοια του κ. Υπουργού. Ήδη όμως παραπάνω απορρίψαμε αυτή την εκδοχή ως ιδιαίτερα απίθανη. Έτσι μένει μόνο να διαπιστώνουμε το εξής: Ο κ. Υπουργός πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά, ότι αρμόδιο για την ερμηνεία του Συντάγματος είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Και η ερμηνεία αυτής της διατύπωσης «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» έχει δοθεί με απόλυτη σαφήνεια στις αποφάσεις του ΣτΕ 3356/1995 και 2176/1998 και στην τελεσίδικη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων 115/2012. Σύμφωνα με τις αποφάσεις αυτές ο όρος «θρησκευτική συνείδηση» ερμηνεύεται λόγω του προοιμίου του Συντάγματος, δηλ. της επίκλησης της Αγίας Τριάδος και λόγω του άρθρου 3, όπου ορίζεται η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία ως επικρατούσα θρησκεία, ως η Ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Όμως απόλυτα συνειδητά διαστρέφει το νόημα του Συντάγματος, και με περιφρόνηση προς την ίδια την έννοια της δημοκρατίας, που περικλείει τον διαχωρισμό των εξουσιών, ακυρώνει στην πράξη τη δικαστική εξουσία ορίζοντας ο ίδιος με απολυταρχικό τρόπο, τι μέλλει γενέσθαι: Για να εκπληρωθεί η συνταγματική απαίτηση για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης ως σκοπού της παιδείας, όπως την εννοεί ο ίδιος, πρέπει να προσφέρεται στα Ορθόδοξα παιδιά η θρησκειολογική σούπα των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΑΠΣ) στο ΜτΘ, δηλ. να διδάσκονται παράλληλα με την αληθινή πίστη του Χριστού και άλλες έξι θρησκείες και δύο χριστιανικές ομολογίες, εξισώνοντας έτσι τα πάντα. Μέχρι τώρα γινόταν όχι διδασκαλία αλλά ενημέρωση και εξήγηση της πίστης όπως και του πολιτισμού των άλλων θρησκειών και ομολογιών.

Από τώρα όμως ο στόχος προφανώς θα είναι, και τονίζω πάλι για τα Ορθόδοξα παιδιά, η ώθηση των παιδιών από την τρυφερή ηλικία των 8 χρονών στην αθεΐα, διότι αυτή είναι η συνέπεια της σχετικοποίησης των πάντων που επιχειρείται με τα νέα ΑΠΣ του ΜτΘ από την ηγεσία του Υπουργείου.

Διακηρύττει ότι προηγήθηκε επί μήνες διάλογος, πριν ληφθεί η απόφαση για την εφαρμογή των νέων ΑΠΣ στο ΜτΘ. Ο διάλογος, τον οποίο διαφημίζει τόσο ο κ. Υπουργός, εννοείται ότι διεξήχθη στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) από μία επιτροπή που είχε συσταθεί με απόφαση του ίδιου του Υπουργού και αποτελείτο εκτός από τον πρόεδρο του ΙΕΠ αποκλειστικά από νεωτεριστές Θεολόγους του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός», ο οποίος αποδεδειγμένα συστάθηκε για την προώθηση και εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων και με τον οποίο παρά την ισχνή μειοψηφία των μελών του διαλέγεται αποκλειστικά το Υπουργείο και το ΙΕΠ. Μάλιστα τα πέντε από τα 7 μέλη της επιτροπής είχαν συμμετάσχει στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων των νέων ΑΠΣ και άρα είχαν άμεσο προσωπικό συμφέρον από την έκβαση της κρίσης της επιτροπής. Γι’ αυτό και η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) με αίτησή της στον Υπουργό είχε ζητήσει την εξαίρεσή τους, χωρίς φυσικά να εισακουστεί (βλ. Ποιά όμως μορφή έλαβε αυτός ο τόσο διαφημισμένος διάλογος στην επιτροπή του ΙΕΠ, όπου κλήθηκαν τόσο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και η ΠΕΘ να καταθέσουν τις προτάσεις τους; Φυσικά την μορφή που είχε προκαθοριστεί από τον ίδιο τον Υπουργό με την εντολή του προς την επιτροπή, να μη συζητήσει καμία άλλη πρόταση πέραν των πολυθρησκειακών νέων ΑΠΣ. Η ΠΕΘ που εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία του θεολογικού κόσμου στην Ελλάδα κατόπιν αυτών αρνήθηκε σε επιστολή της προς τον πρόεδρο του ΙΕΠ να συμμετάσχει σ’ αυτήν την παρωδία διαλόγου, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι τα τελευταία χρόνια «δεν κλήθηκε ποτέ να συμμετάσχει, παρά τα διαρκή αιτήματά της περί αυτού, σε καμία επιτροπή διαλόγου που αφορούσε τη σύνταξη η την αναμόρφωση νέων Προγραμμάτων Σπουδών» (βλ. http://www.petheol.gr/).

Παραπάνω τονίσαμε ότι τα νέα ΑΠΣ προορίζονται ουσιαστικά μόνο για τους Ορθόδοξους μαθητές. Πως καταλήγουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα; Πριν αποφασιστεί οριστικά η εφαρμογή των νέων ΑΠΣ ο κ. Υπουργός είχε τονίσει επανειλημμένα, ότι εάν διατηρείτο ο Ορθόδοξος χαρακτήρας του μαθήματος, δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος, εννοώντας προφανώς με αυτό ότι θα έδινε πάλι τη δυνατότητα απαλλαγής και στους Ορθόδοξους μαθητές, δηλ. ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό που ίσχυε από το καλοκαίρι του 2008 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Στόχος προφανώς αυτών των δηλώσεων ήταν να εκφοβίσει τους Θεολόγους καθηγητές, οι οποίοι είχαν υποφέρει από το καθεστώς αυτό των αθρόων απαλλαγών, βλέποντας το μάθημά τους να εξευτελίζεται, να συμφωνούν χωρίς καμία αντίσταση με την εφαρμογή των νέων ΑΠΣ. Το καθεστώς αυτό των αθρόων απαλλαγών που ήταν σε ισχύ μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 είχε βέβαια καταδικαστεί τελεσίδικα ως αντισυνταγματικό από το Διοικητικό Εφετείο των Χανίων (απόφαση 115/2012). Αλλά, όπως είδαμε και παραπάνω, ο κ. Υπουργός δεν δίνει και ιδιαίτερη σημασία στη δικαστική εξουσία, η οποία, όπως φαίνεται, γι’ αυτόν είναι περισσότερο διακοσμητική.

Επίσης στο σημείο αυτό πρέπει να επαναφέρουμε στη μνήμη μας ότι αρχικά αυτά τα προγράμματα είχαν προβληθεί από τους νεωτεριστές θεολόγους που τα συντάξανε ως η μεγάλη ευκαιρία για την αναβάθμιση του ΜτΘ. Ισχυρίζονταν ότι με αυτά θα αφαιρούνταν από τους αμφισβητίες τα επιχειρήματα υπέρ της απαλλαγής από το μάθημα, ότι θα ήταν ένα μάθημα υποχρεωτικό για όλους και δεν θα υπήρχε καθόλου η δυνατότητα απαλλαγής, αφού θα διδάσκονται οι βασικές θρησκείες με βαρύτητα στη θρησκεία του τόπου, που είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό. Όλα αυτά βλέπουμε σήμερα ότι ήταν απλή διαφήμιση για τα νέα ΑΠΣ. Διότι παρά την καθιέρωση των νέων ΑΠΣ στην σχολική πράξη η δυνατότητα απαλλαγής από το ΜτΘ συνεχίζει να υπάρχει. Μέχρι σήμερα βρίσκεται σε ισχύ η εγκύκλιος της 23-1-2015, η οποία περιορίζει τη δυνατότητα απαλλαγής από το ΜτΘ αυστηρά στους «μη Χριστιανούς Ορθόδοξους μαθητές, δηλαδή αλλόθρησκους η ετερόδοξους η άθρησκους, που επικαλούνται λόγους θρησκευτικής συνείδησης». Έτσι προκύπτει το εξής ενδιαφέρον στοιχείο: Όσο το ΜτΘ είχε τον παραδοσιακό ορθόδοξο χαρακτήρα, η ηγεσία του Υπουργείου από το 2008 έδινε με ασαφείς διατυπώσεις, εντελώς αντισυντα-γματικά, σε Ορθόδοξους μαθητές την δυνατότητα απαλλαγής, μαθαίνοντάς τους στην απάτη με ψευδείς δηλώσεις και χρησιμοθηρία, αφού είχαν ένα μάθημα λιγότερο να διαβάζουν. Τώρα που ο κ. Υπουργός καθόρισε, πάλι εντελώς αντισυνταγματικά, με τα νέα ΑΠΣ τον πολυθρησκειακό χαρακτήρα του ΜτΘ και με τον τρόπο αυτό καθιερώνει πλέον ελεύθερα τον προσηλυτισμό και ωθεί τους μαθητές στην αθεΐα αποκλείει πια με απόλυτη σαφήνεια και αυστηρότητα την απαλλαγή Ορθόδοξων μαθητών από το ΜτΘ, επιτρέποντας αυτή την απαλλαγή μόνο σε αλλόθρησκους, ετερόδοξους η άθεους μαθητές. Τώρα που με βάση τους εμπνευστές «θεολόγους» των νέων ΑΠΣ το μάθημα θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό για ανεξαιρέτως όλους τους μαθητές, επειδή δεν υπάρχουν πλέον λόγοι θρησκευτικής συνείδησης που θα μπορούσαν να επικαλεστούν, η ηγεσία του Υπουργείου δίνει πάλι σε μη Ορθόδοξους μαθητές τη δυνατότητα απαλλαγής, προφανώς για να μη «προσηλυτίζονται» αυτοί κατά λάθος στην Ορθοδοξία και για να είναι σε πλεονεκτική θέση έναντι των Ορθοδόξων συμμαθητών τους με ένα μάθημα λιγότερο. Στους δε Ορθόδοξους μαθητές επιβάλλει το μάθημα, για να υποστούν με την θρησκειολογική σούπα που θα διδάσκεται πλύση εγκεφάλου και να στραφούν επί τέλους στον νέο παράδεισο της αθεΐας που επαγγέλλεται εκείνος και το κόμμα του (βλ. τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στις 25/7/2016 για μία «Νέα Ελλάδα. Την Ελλάδα του 2021», η οποία θα προκύψει από την αναθεώρηση του Συντάγματος και την μετατροπή της Χώρας σε ουδετερόθρησκο κράτος). Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται ένα ακόμα στοιχείο που επιβεβαιώνει με ακλόνητο τρόπο τη θέση μας, ότι τα νέα ΑΠΣ στοχεύουν βασικά στους Ορθόδοξους μαθητές. Την ίδια εποχή που προωθούσε ο κ. Υπουργός την εφαρμογή των νέων ΑΠΣ ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο ο νόμος 4386/11-5-16 (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α ), όπου στο άρθρο 55 «Ρύθμιση θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων» και στην παρ. 5 νομοθετήθηκαν τα ακόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α 171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β 86) και 78871/22.3.1962 (Β 125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος η της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος η της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραϊκής θρησκείας.

Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα». Τα δικαιώματα αυτά, τα οποία η κυβέρνηση πολύ καλώς σύμφωνα με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (άρθρο 13 του Συντάγματος) καθιερώνει με τον παραπάνω νόμο για την Ιερά Σύνοδο της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος και για το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και που ήδη ισχύουν για τη μουσουλμανική κοινότητα στη Θράκη, γιατί δεν ισχύουν και για την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ορθόδοξους μαθητές; Μήπως στα μάτια της Κυβέρνησης η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα και οι πιστοί της είναι υποδεέστεροι των παραπάνω θρησκευτικών μειονοτήτων; Γιατί αυτός ο θρησκευτικός ρατσισμός εις βάρος της Ορθοδοξίας και των πιστών της; Γιατί οι Ρωμαιοκαθολικοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι Έλληνες μαθητές να έχουν το δικαίωμα να διδάσκονται τη δική τους θρησκεία, και μάλιστα με εκπαιδευτικούς της επιλογής των θρησκευτικών τους κοινοτήτων, και οι Ορθόδοξοι Έλληνες μαθητές να ταΐζονται με αυτή τη θρησκειολογική σούπα των νέων ΑΠΣ του ΜτΘ; Αυτή είναι η Νέα Ελλάδα που επαγγέλλεται ο Υπ. Παιδείας και η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

"O.T"