ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

 

Τύπους  αφεγγείς, και σκιάς παρηγμένας, Ω Μήτερ αγνή του λόγου δεδορκότες, Νέον φανέντος, εκ πύλης κεκλεισμένης, Δοξούμενοί τε της αληθείας φάος, Επαξίως σην, ευλογούμεν γαστέρα.

 

Ερμηνεία.

 

Και τούτο το Τροπάριον προσφωνεί ο Μελωδός εις την Θεομήτορα. Ερανίσθη δε αυτό από τον Θεολόγον Γρηγόριον, γράφοντα εν τω εις την Χριστού Γέννησιν λόγω αυτού: «Το γράμμα υποχωρεί· το Πνεύμα πλεονεκτεί· αι σκιαία παρατρέχουσιν· η αλήθεια επεισέρχεται». Λέγει λοιπόν προς την Θεοτόκον· ω Μήτερ αγνή του Θεού Λόγου, όστις νεωστί και επ΄ εσχάτων των ημερών εγεννήθη από Εσέ την κεκλεισμένην πύλην: τουτέστι την μετά τόκον φυλαχθείσαν Παρθένον, καθώς ο Προφήτης Ιεζεκιήλ σε είδε και σε ωνόμασε, λέγων: «Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται· ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς ου μη διέλθη δι΄ αυτής· ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι΄ αυτής, και έσται κεκλεισμένη» (Ιεζ. μδ: 2)· ημείς οι ορθόδοξοι λαοί βλέποντες τους σκοτεινούς τύπους των Προφητών και τας σκιάς του παλαιού νόμου ήδη περασμένα, δια μέσου των οποίων αινιγματωδώς εδηλούτο το Μυστήριον της ενσάρκου Οικονομίας, δοξάζοντες δε και φανταζόμενοι κατά νουν το φως της αληθείας όπου απολαύσαμεν: ήτοι Χριστόν τον Θεόν, τον εκ Σου ανατείλαντα, επαξίως ευλογούμεν και μακαρίζομεν την όντως ευλογημένην και μακαρίαν κοιλίαν Σου, καθώς εσύ επροφήτευσας, ειπούσα: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. α: 48). Ο δε ανώνυμος ερμηνευτής το, «παρηγμένας» ενόησεν αντί του «παρελθούσας εις έργον και πληρωθείσας». Περί της κεκλεισμένης πύλης της Παρθένου ταύτα τα γλαφυρά γράφει ο Άγιος Πρόκλος ο Κωνσταντινουπόλεως: «Ω του Μυστηρίου! Βλέπω τα θαύματα, και ανακηρύττω την Θεότητα· ορώ τα πάθη, και ουκ αρνούμαι την ανθρωπότητα· ο γαρ Εμμανουήλ φύσεως μεν πύλας ανέωξεν ως άνθρωπος, παρθενίας δε κλείθρα ου διέρρηξεν ως Θεός, αλλ΄ ούτως εκ μήτρας προήλθεν, ως δι΄ ακοής εισήλθεν· ούτως ετέχθη, ως συνελήφθη· απαθώς εισήλθεν, αφράστως εξήλθε, κατά τον Προφήτην Ιεζεκιήλ λέγοντα: Επέστρεψέ με Κύριος κατά την οδόν της πύλης των Αγίων της εξωτέρας της βλεπούσης κατά ανατολάς, και αύτη ην κεκλεισμένη, και είπε Κύριος προς με: Υιέ ανθρώπου, η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται· ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς ου μη διέλθη δι΄ αυτής, αλλ΄ ή Κύριος ο Θεός Ισραήλ, αυτός εισελεύσεται και εξελεύσεται, και έσται η πύλη κεκλεισμένη» (εγκωμίω εις την Θεοτόκον, ου η αρχή «Παρθενική πανήγυρις σήμερον»). Σημείωσαι, ότι εκ των ανωτέρω λόγων του Αγίου συνετέθη το δογματικόν εκείνο ιδιόμελον το λέγον: «Ω του μεγίστου Μυστηρίου!», το παρά τη Οκτωήχω ευρισκόμενον.