Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος γράφει τὰ ἑξῆς γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ νοοῦμε τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ:

«Ὁ Λόγος δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ κτίσματα, ἀλλὰ εἶναι ὁ δημιουργὸς αὐτῶν. Διότι ἔτσι μόνο νοεῖται ὅτι προσέλαβε τὸ κτιστὸ ἀνθρώπινο σῶμα, γιὰ νὰ τὸ ἀνακαινίσει αὐτὸ ὡς δημιουργὸς (κατὰ τὴν ἐνανθρώπηση), νὰ τὸ θεοποιήσει αὐτὸ μὲ τὸ νὰ εἶναι ἑνωμένο ἀχωρίστως μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ ἔτσι νὰ εἰσάγει ὅλους ἐμᾶς εἰς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, λόγῳ τῆς ὁμοιότητός μας πρὸς τὸ σῶμα Του. Ἐκτὸς τῶν ἄλλων δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ θεοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ νὰ συνδεθεῖ μὲ κτίσμα, ἐὰν δὲν ἦταν Θεὸς ἀληθινὸς ὁ Υἱὸς καὶ δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ παρουσιασθεῖ ὁ ἄνθρωπος στὸν Πατέρα, ἐὰν ὁ Λόγος, ὁ ὁποῖος ἐφόρεσε ἀνθρώπινο σῶμα, δὲν ἦταν γνήσιος καὶ ἀληθινὸς Λόγος αὐτοῦ. Καὶ ἀκόμα δὲν θὰ εἴχαμε ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία».