Ὁ Οἰκουμενισμὸς : Ἕνα ἀλλόκοτο τέρας.

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

1853-1930

Α΄ Μέρος

                Ὁ Καλλίνικος ὁ Ἁγιoρείτης ἀνήκει στὶς μεγάλες μορφὲς τοῦ Ἁγιορείτικου μοναχισμοῦ. Ὁ Κωσταντίνος Θειάσπρης - αὐτὸ ἦταν τὸ κοσμικὸ του ὄνομα - γεννήθηκε τὸ 1853 στὴν Ἀθήνα ἀπὸ εὐσεβεiς γονεῖς ποὺ προήρχοντο ἀπὸ καπεταναίους τοῦ 1821.

                Ἦταν ζωηρὸ καὶ ἔξυπνο παιδὶ. Παράλληλα μὲ τὰ μαθήματά του μελέτησε καὶ διάφορα χριστιανικὰ βιβλία, ἀπὸ τὰ ὁποῖα γνώρισε τὴ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν ἀσκητῶν. Τὸ 1875, σὲ ἡλικἰα 22 ἐτῶν, ἦλθε στὴ συνοδεία τοῦ ἐνάρετου γέροντος Δανιήλ, στὰ Κατουνάκια τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ὁ γέρων Δανιὴλ σὰν ἀντίκρυσε τὸν Ἀθηναῖο νεαρὸ εἶχε ἀμφιβολίες ἄν θὰ μποροῦσε νὰ ζήσει τὴν βαριὰ καλογερικὴ ζωὴ. Ὅμως γρήγορα ἄλλαξε γνώμη καὶ τὸν ἔκειρε μοναχὸ μὲ τὸ ὄνομα Καλλίνικος.

                Ὁ π. Καλλίνικος εἶχε ζῆλο γιὰ τὴν καλογερικὴ ζωὴ καὶ βαθιὰ ἔφεση γιὰ μάθηση γι’ αὐτὸ καὶ μελετοῦσε διάφορα πατερικὰ βιβλία. Σὲ πολὺ λίγο χρονικὸ διάστημα μποροῦσε νὰ ὁμιλεῖ καὶ νὰ γράφει τὴ Ρωσικὴ γλῶσσα, αὐτοδίδακτος. Γιὰ τὴν ἐν γένει συμπαράσταση στοὺς Ρώσους μοναχοὺς ὁ Τσάρος τῆς Ρωσίας τοῦ ἀπένειμε παράσημα.

                Μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ γέροντά του ὁ Καλλίνικος ἀποφασίζει νὰ ζήσει ἔγκλειστος. Νὰ ζήσει δηλαδὴ στὸ κελλὶ του καὶ σὲ μία μικρὴ περιοχὴ γύρω ἀπὸ αὐτό, 45 χρόνια.

                Ἡ ἡρωϊκὴ αὐτὴ ἀπόφαση συνδυάστηκε μὲ ὁλοκληρωτικὴ παράδοση στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ νηστεία. Δὲν εἶναι βέβαια ἡ ζωὴ αὐτὴ γιὰ ὅλους ἀλλὰ «οἷς δέδοται». Ὁ μεταξοσκώληκας δημιουργεῖ τὸ μετάξι του ἀφοῦ γίνει ἔκλειστος στὸ κουκούλι του. (π. Χερουβεὶμ).

                Ὁ Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος γράφει γι’ αὐτὸν: «Ἔβλεπες μία μορφὴ ὁσιακὴ, ἐπιβλητικὴ ἁγία ...» Ἡ φήμη του προσείλκυε κοντὰ του πλῆθος ἀνθρώπων γιὰ νὰ ἀκούσουν μιὰ φωτισμένη ἀπάντηση στὰ προβλήματὰ τους.

                Ὑποτακτικοὶ, γέροντες, ἐρημίτες, κοινοβιάτες, κοσμικοὶ, νομικοὶ, στρατιωτικοί, καθηγητὲς Πανεπιστημίου, πρυτάνεις, Ἕλληνες, Ρῶσοι καὶ γενικῶς ἄνθρωποι πάσης ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως καὶ μορφώσεως, προσέτρεχαν στὸν φωτισμένο ἡσυχαστὴ τῶν Κατουνακίων γιὰ τὸν συμβουλευτοῦν γιὰ τὰ προβλήματὰ τους. Μεταξὺ αὐτῶν ἦτανὁ Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιώτης, ὁ π. Γεράσιμος Μενάγιας κ.ἄ.

                Ἀξιώθηκε καὶ αὐτὸς μεταξὺ ἄλλων ἐλαχίστων μεγάλων πατέρων τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτὸς. Μὲ τὴν ἄσκηση τῆς νοερᾶς προσευχῆς ἠξιώθη θείων ἐλλάψεων, γράφει ὁ Ἔραστος μοναχὸς. (Δύο Σύγχρονοι Ἅγιοι, Ἀθήνα 1963).

                Στὶς 7 Αὐγούστου 1930 ἔμελε ὁ ἔγκλειστος ἡσυχαστὴς τῆς ἐρήμου τῶν Κατουνακίων π. Καλλίνικος νὰ ἀναχωρήσει γιὰ «τὰ σκηνώματα Κυρίου τὰ ἀγαπητά».

                Ἀφοῦ προειδοποίησε γιὰ τὸ τέλος του τὸν ὑποτακτικὸ του, τοῦ εἶπε νὰ ὑπάγει νὰ ἑτοιμάσει τὴν Ἐκκλησία. Ἐπὶ δέκα λεπτὰ πρὶν ξεψυχήσει ἐνατένιζε ἅγιες μορφὲς ποὺ ἦλθαν νὰ τὸν συνοδεύσουν τιμητικὰ στὴν ἀναχώρησή του. Τότε άκούστηκε νὰ ψελλίζει ἤρεμα «Σὲ εὐχαριστῶ Θεὲ μου ποὺ πεθαίνω Ὀρθόδοξος . . .» (π. Χερουβεὶμ).  

                Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.

Β’ ΜΕΡΟΣ

                Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ 20^ου αἰώνα γεννήθηκε στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἕνα μόρφωμα περίεργο. Ἕνα ἀλλόκοτο τέρας. Ὁ Οἰκουμενισμὸς.

                Κατ’ αὐτὸν καμία θρησκεία δὲν ἔχει πλῆρη ἀλήθεια. Κάθε θρησκεία ἔχει μέρος τῆς ἀληθείας. Ἡ ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὅλων τῶν θηρκειῶν. Πανθρησκεία Οἰκουμενισμὸς.

Διάφορες προσωπικότητες ἔχουν χαρακτηρίσει τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεση (π. Ιουστῖνος Πόποβιτς).

Πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἦταν ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, ὅπως τοῦτο φαίνεται στὴν ἐγκύκλιο τοῦ Πατριαρχείου τὸ 1920 καὶ στὰ πρακτικὰ τοῦ συνεδρίου τῆς Κωσταντινουπόλεως τὸ 1923 γιὰ νὰ συνεορτάζουν Ὀρθόδοξοι καὶ Παπικοί. Ἔτσι τὸ 1923 ὁ νεωτεριστὴς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης ἀπετόλμησε τὴν ὀλέθρια ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή.

                Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁλόκληρο (ἐκτὸς τῆς μονῆς Βατοπαιδίου γιὰ κάποιο διάστημα) κράτησε μέχρι σήμερα τὸ παλιὸ (Ἰουλιανὸ) ἡμερολόγιο. Σημαντικὴ μερίδα Ζηλωτῶν μοναχῶν προέβησαν καὶ στὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ καινοτόμου Πατριάρχου. Ὁ φωτισμένος γέροντας Καλλίνικος δὲν μποροῦσε νὰ μείνει ἀπαθὴς μπροστὰ στὴν πρωτοφανὴ αὐτὴ προδοσία τῆς πίστεως.

                Σ’ αὐτὸν (τὸν π. Καλλίνικο) ὡς σοφώτερον καὶ ἁγιώτερον προσέφευγαν οἱ ἀνησυχοῦντες Πατέρες γιὰ νὰ τὸν συμβουλευτοῦν περὶ τοῦ πρακτέου, καὶ ἐκεῖνος διερμηνεύων τὰς γραφάς, χωρὶς περιστροφὲς καὶ ἀμφιβολίες μὲ βάση τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ τὸν ΙΕ’ κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου τοὺς συμβούλευε γιὰ τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ νεωτεριστοῦ πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη. Σὲ μιὰ δὲ τέτοια σύναξη τὴν ἄποψη περὶ μή διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου, τὴν χαρακτήρισε εὐθαρσῶς ὁ γέροντας Καλλίνικος «διαμονικὴ ἀπάτη» (Μαξίμου Ἁγιοβασιλειάτου. Καταγγελία Ἁγιορειτῶν Πατέρων Ἅγιον Ὄρος 1997, σελ. 160).

                Ἡ θέση αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου γέροντος Καλλινίκου σχετικὰ μὲ τὴν Οἰκουμενιστικὴ καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου φαίνεται ἀπὸ τὸ ἀκόλουθο περιστατικό.

                «Κάποιος ἤθελε νὰ γίνει ἱερέας καὶ ἔγραψε ἐπιστολὴ ἐξομολογητικὴ καὶ τὴν ἔστειλε στὸν π. Καλλίνικο. Ὁ γέρων εἶπε στοὺς ὑποτακτικοὺς του: «Γράψτε στὸν ἀδελφὸ ὅτι εὑρίσκεται εἰς ἕνα λάκκο βορβόρου καὶ κροτεῖ τὰ χέρια του καὶ φωνάζει νὰ τὸν κάνουμε βασιλέα. Ἄς βγεῖ πρῶτα ἀπὸ τὸν λάκκο τῆς νεοημερολογίτικης καινοτομίας, νὰ καθαρισθεῖ καὶ ὕστερα βλέπουμε ἄν εἶναι ἄξιος νὰ γίνει βασιλέας» (Δαμασκηνὸς Μοναχὸς, Ἁγιοβασιλειάτης περιοδικὸ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος ὁ Ἐσφιγμενίτης τ. 74 1984).

                Ἐλάμβανε τὸ θρησκευτικὸ περιοδικὸ «Η ΖΩΗ». Ὅταν ὅμως ἔγινε ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, ἀμέσως ἐπέστρεψε τὸ περιοδικὸ. (Δαμασκηνὸς βλ. ἀνωτ.).

                Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὁ γέροντας Καλλίνικος ἔπαιξε στὶς ἡμέρες μας τὸν ρόλο τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ ἄλλων ἀγωνιστῶν Πατέρων οἱ ὁποῖοι σὲ στιγμὲς κρίσιμες γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἔμειναν μοναδικοὶ ὑποστηρικταὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

                Ἐκ τῶν παρατεθέντων στοιχείων γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι ὁ Ἅγιος γέροντας Καλλίνικος ὁ Κατουνακιώτης ὁ ἔγκλειστος ἡσυχαστὴς, εἶναι μία σύγχρονη μορφὴ τῆς Ἀθωνικῆς ἐρήμου ποὺ στηλίτευσε τὴν αἵρεση τῶν Ἰταλῶν, τὸν Παπισμὸ καὶ τὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ.

                Ἄς ἔχουμε τὴν εὐχὴ του.

  Πηγή : http://www.bigr.gr/