Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ὁ σκοπός δηλαδή τῆς ἀποτειχίσεως εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό τήν αἵρεσι καί ἡ μή συμμετοχή διά τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας εἰς αὐτήν καί ἡ ἀποκατάστασις τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως διά τῆς ἐπισήμου καί συνοδικῆς καταδίκης τῆς αἱρέσεως καί τῆς τοποθετήσεως ὀρθοδόξων ποιμένων εἰς τίς θέσεις τῶν αἱρετικῶν. Αὐτό ὀνομάζεται ἀπό τόν ἅγ. Θεόδωρο τόν Στουδίτη «ἀναλαμπή τῆς Ὀρθοδοξίας» ἤ «Ὀρθοδοξίας αἰθρία» ἤ «καιρός Ὀρθοδόξου Συνόδου».

Ἄν δημιουργηθῆ κάποια Σύνοδος παράλληλος πρός τήν αἱρετική ἤ τοποθετηθῆ κάποιος Ἐπίσκοπος σέ κάποια Ἐπισκοπή, χωρίς προηγουμένως νά καταδικασθῆ

ὁ ὑπάρχων αἱρετικός, τότε σταματᾶ ἡ ἀποτείχισις, ἀφοῦ δημιουργεῖται μιά ἄλλη νέα «Ἐκκλησία». Χωρίς τήν καταδίκη, δηλαδή, τῆς αἱρέσεως, γίνεται μία «κατά τό δοκοῦν» ἀποκατάστασις, χωρίς τήν κανονική ἐκκλησιαστική ὁδό, δημιουργεῖται ἕνα δικέφαλο σῶμα, στό ὁποῖο ἡ μέν μία κεφαλή ἀντιστρατεύεται στήν Ὀρθόδοξο πίστι καί ἡ ἄλλη στήν Ἀποστολική διαδοχή (ἡ Ἀποστολική διαδοχή νοεῖται ὡς πρός τήν κανονική ἐκλογή, χειροτονία καί τοποθέτησι τοῦ Ἐπισκόπου) καί ἐπί πλέον δημιουργοῦνται οἱ προϋποθέσεις τοῦ σχίσματος, διότι τό δικέφαλο αὐτό σῶμα δέν θά δυνηθῆ νά θεραπεύση τά αἴτια αὐτῆς τῆς καταστάσεως καί τίς ὑπερβάσεις ἑκάστης κεφαλῆς, μέ ἀποτέλεσμα τήν διαιώνισι αὐτῆς τῆς καταστάσεως. Ἡ ἀποκατάστασις αὐτή τῆς πίστεως σύμφωνα μέ τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά γίνη στόν χῶρο πού ὑπάρχει ἡ κανονική Ἀποστολική διαδοχή καί ὄχι ἀντιθέτως, δηλαδή στήν πλευρά τῶν Ἐπισκόπων, ὅπου ὑπάρχει ἡ Ὀρθόδοξος πίστις νά ἀποκατασταθῆ ἡ κανονική Ἀποστολική διαδοχή. Δι’ αὐτό πάντοτε ὅταν ἐγίνοντο Σύνοδοι, Οἰκουμενικές ἤ τοπικές, πρῶτα ἀποκαθίσταντο ἤ ἀντικαθίσταντο οἱ Ἐπίσκοποι, εἰς τρόπον ὥστε νά ὑπάρχουν στίς κανονικές θέσεις τῶν Ἐπισκόπων Ὀρθόδοξοι ποιμένες. Βλέπουμε στά πρακτικά τῶν Συνόδων, κάποια ἀπό τά ὁποῖα παρουσιάσαμε στήν παροῦσα μελέτη, (σελ. 132-137) ὅτι πολλοί Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὑποπέσει στήν αἵρεσι, προσήρχοντο μετανοοῦντες στή Σύνοδο ζητοῦντες συγχώρησι, ἡ δέ Σύνοδος τούς ἀπεδέχετο, καί πολλούς ἀπ’ αὐτούς ἀποκαθιστοῦσε στούς θρόνους των (στούς θρόνους πού εὑρίσκοντο παρανόμως λόγῳ τῆς αἱρέσεως), ἀποδεχομένη τήν μετάνοιά των καί ἐπί πλέον τούς ἐδέχετο ὡς συνέδρους στίς ἐργασίες τῆς Συνόδου. Αὐτό σημαίνει ἀποκατάστασι τῆς πίστεως στόν χῶρο ὅπου ὑπάρχει ἡ κανονική Ἀποστολική διαδοχή.